Γράφει ο Βαγγέλης Γονατάς //
Κάπου στις ομοβροντίες των απειλών (των κατά τα άλλα εταίρων μας) και μέσα στο καταθλιπτικό κλίμα των καταστροφών που μας απειλούσαν αν δεν δεχόμαστε τις γερμανικές προτάσεις, γίναμε αποδέκτες και του γερμανικού χιούμορ με ένα βίντεο συνέντευξης του γερμανού υπουργού οικονομικών Σόιμπλε, που μετέδωσε και η ελληνική τηλεόραση. Ο ισχυρός άνδρας της ευρωζώνης μετέφερε το κλίμα των συζητήσεών με τον βορειοαμερικανό ομόλογό του για το μέλλον της Ελλάδας και της Ευρωζώνης κατά τις οποίες ο βορειοαμερικανός υπουργός οικονομικών φέρεται να πίεζε τους γερμανούς για την εξεύρεση λύσης στο ελληνικό πρόβλημα.
Οι δύο κηδεμόνες λοιπόν, συζητούσαν με ανησυχία αλλά και αυστηρότητα για το μέλλον του παιδιού και της οικογένειας γενικότερα, και κάπου εκεί έπεσε το γερμανικό χιούμορ για να ελαφρύνει η ατμόσφαιρα. Ο Σόιμπλε αποκάλυψε χαριτολογώντας, ότι πρότεινε στον βορειοαμερικανό ομόλογό του την εξής ανταλλαγή:
Nα πάρουν οι ΗΠΑ την Ελλάδα στο δολάριο και να πάρει η Ευρωπαϊκή Ένωση το Πουέρτο Ρίκο στην ευρωζώνη. Μάλιστα ο γερμανός παραπονέθηκε γιατί ο αμερικάνος γέλασε νομίζοντας ότι αστειεύονταν. Υπενθυμίζεται ότι το Πουέρτο Ρίκο είναι η τελευταία αποικία των ΗΠΑ στην Καραϊβική και χρεοκόπησε λίγες μέρες πριν το ελληνικό δημοψήφισμα.
Πέρασε λίγος καιρός από τότε που ο Γ. Καρατζαφέρης εξέφρασε το φόβο ότι “η Ελλάδα θα γίνει η Κούβα της Μεσογείου”. Στο διάστημα που μεσολάβησε, ο φόβος μεταλλάχτηκε, “να μη γίνουμε Αργεντινή ή Βενεζουέλα”, και εξειδικεύτηκε από τη βουλευτή της ΝΔ Σ. Βούλτεψη στην επαπειλούμενη έλλειψη κωλόχαρτου, μέχρι που έγινε πολιτικό ανέκδοτο και αναγκάστηκε να διαψεύσει το σχετικό βίντεο με τις καταγεγραμμένες σχετικές δηλώσεις της. Τις τελευταίες δημοψηφισματικές μέρες, το επιχείρημα αναβαθμίστηκε: “Θα τρώμε ζωοτροφές όπως στη Βενεζουέλα”!
Σε κάθε περίπτωση, στην εποχή της κρίσης το μοναδικό φάντασμα που πλανιέται πάνω από την Ευρώπη, ιδιαίτερα πάνω από την Ελλάδα, είναι το φάντασμα της Λατινικής Αμερικής. Ποτέ οι σημαίες του Τσε, της Κούβας και της Βενεζουέλας στις διαδηλώσεις στην Ευρώπη, και φυσικά στην Ελλάδα, δεν ήταν τόσο ενοχλητικές στους κυρίαρχους κύκλους.
Ο λαός της Ελλάδας έγινε αποδέκτης της μέγιστης αλληλεγγύης από τα κινήματα της χειμάζουσας Ευρώπης, ιδιαίτερα κατά το τελευταίο δημοψήφισμα, και είναι αλήθεια ότι το ελληνικό ΟΧΙ γέμισε ελπίδα την Ευρώπη περισσότερο ίσως από την Ελλάδα.
Όλες οι κυβερνήσεις του κόσμου βρέθηκαν σύσσωμες απέναντι στον ελληνικό λαό που απειλεί την παγκόσμια οικονομική σταθερότητα μέσω της αποδυνάμωσης του ευρώ και της ευρωζώνης, με εξαίρεση μία μακρινή, κατά τα άλλα, Ήπειρο, τη Λατινική Αμερική.
Πρόκειται για την περιοχή του κόσμου που έχει υποστεί περισσότερο από όλους τις συνέπειες του νεοφιλελευθερισμού και των συνταγών εξόδου από τις κρίσεις και ψάχνει ή βαδίζει εναλλακτικούς δρόμους για την απελευθέρωσή της.
Έτσι, το μπλοκ κρατών της ALBA (Βενεζουέλα, Κούβα, Βολιβία, Εκουαδόρ κ.α) με τον πιο επίσημο και κατηγορηματικό τρόπο εξέφρασε την αλληλεγγύη του στον ελληνικό λαό, όταν οι κυβερνήσεις της Ευρώπης τον τρομοκρατούσαν.
Η Λατινική Αμερική πανηγύρισε μαζικά το ελληνικό ΟΧΙ και πολλοί κρατικοί ηγέτες (Bενεζουέλα, Κούβα, Βολιβία, Αργεντινή έστειλαν συγχαρητήρια μηνύματα στην κυβέρνηση και το λαό της Ελλάδας. Και δικαίως. Το ελληνικό ΟΧΙ, πέρα από κρυφές προθέσεις, σκοπιμότητες, αυταπάτες ή ερμηνείες ήταν ένα βροντερό ΟΧΙ, το βροντερότερο μέχρι τώρα σε δυτικό έδαφος, στο σκληρό νεοφιλελεύθερο πυρήνα (ΕΕ,ΗΠΑ,ΔΝΤ) που τσακίζει τους λαούς. Η άποψή μας είναι ότι η έκταση του είναι δύσκολα διαχειρίσιμη από το πολιτικό σύστημα και πολύ πέρα από τις προθέσεις και την πολιτική και επιχειρησιακή ικανότητα τόσο των διοργανωτών του δημοψηφίσματος, όσο και του λαϊκού κινήματος.
Ωστόσο, αυτό που συζητήθηκε περισσότερο και επιφανειακότερα από όλα τα μηνύματα, παρ ότι προκάλεσε σε κάποιους μεγάλη αμηχανία, ήταν το μήνυμα του ιστορικού ηγέτη της κουβανικής Επανάστασης Φιντέλ Κάστρο:
«Εξοχότατε κ. Αλέξη Τσίπρα, Πρωθυπουργέ της Ελλάδας
Σας συγχαίρω θερμά για τη λαμπρή πολιτική σας νίκη, τις λεπτομέρειες της οποίας παρακολούθησα από κοντά μέσω του καναλιού TeleSur. Η Ελλάδα είναι πολύ οικεία για τους Κουβανούς. Αυτή μας δίδαξε φιλοσοφία, τέχνη και επιστήμες της αρχαιότητας όταν σπουδάζαμε στο σχολείο και, μαζί με αυτά, την πιο περίπλοκη από όλες τις ανθρώπινες δραστηριότητες: την τέχνη και την επιστήμη της πολιτικής. Η χώρα σου, ειδικά η τόλμη της στην παρούσα συγκυρία, γεννά το θαυμασμό στους λαούς της Λατινικής Αμερικής και της Καραϊβικής αυτού του ημισφαιρίου, που βλέπουν πώς η Ελλάδα, μπροστά σε απειλές από το εξωτερικό, υπερασπίζεται την ταυτότητά της και την κουλτούρα της. Ούτε ξεχνούν ότι ένα χρόνο μετά την επίθεση του Χίτλερ στην Πολωνία, ο Μουσολίνι διέταξε το στρατό του να εισβάλει στην Ελλάδα, και αυτή η γενναία χώρα απώθησε την επίθεση και ανάγκασε τους εισβολείς να υποχωρήσουν, κάτι που οδήγησε στην ανάπτυξη τεθωρακισμένων γερμανικών δυνάμεων στην Ελλάδα οι οποίες παραμέρισαν τους αρχικούς στόχους της ύπαρξής τους. Η Κούβα αναγνωρίζει το θάρρος και τις επιχειρησιακές ικανότητες των ρωσικών στρατευμάτων, που, ενωμένες με τις δυνάμεις του ισχυρού συμμάχου τους, της Λαϊκής Δημοκρατίας της Κίνας, και με αυτές άλλων εθνών της Μέσης Ανατολής και της Ασίας, επιχειρούσαν πάντα να αποφεύγουν τον πόλεμο αλλά ποτέ δεν επέτρεψαν η στρατιωτική επιθετικότητα να περάσει χωρίς μια απάντηση πειστική και συντριπτική.
Στις τωρινές πολιτικές συνθήκες στον πλανήτη μας, όταν η ειρήνη και η επιβίωση του είδους μας κρέμονται από μια κλωστή, κάθε απόφαση, περισσότερο από κάθε άλλη φορά, πρέπει να αναλύεται και να εφαρμόζεται με προσοχή, με τρόπο που κανείς δε θα μπορεί να αμφισβητήσει την εντιμότητα και την σοβαρότητα με τις οποίες πολλοί από τους πιο υπεύθυνους και σοβαρούς από όσους διοικούν, αγωνίζονται σήμερα για να αντιμετωπίσουν τις καταστροφές που απειλούν τον πλανήτη.
Σας ευχόμαστε, εντιμότατε σύντροφε, Αλέξη Τσίπρα τη μεγαλύτερη δυνατή επιτυχία.
Αδελφικά, Fidel Castro Ruz, Julio 5 de 2015
Σε όσους αντιμετώπισαν με συγκαταβατικό χαμόγελο αυτές τις δηλώσεις του γηραιού επαναστάτη, βλέποντας σε αυτές απλή διπλωματική αβρότητα, έλλειψη γνώσης της κατάστασης και των πολιτικών δυνάμεων στην Ελλάδα ή απλά, έκφραση της δήθεν νίκης του οπορτουνισμού στην Κούβα, θα συνιστούσαμε περισσότερη προσοχή και σοβαρότητα. Θα υπενθυμίζαμε ότι πριν λίγα χρόνια, μήνες πριν η τιμή του πετρελαίου αγγίξει τα 170$, ο Κάστρο έγραφε να μην εκπλαγούμε αν το πετρέλαιο πιάσει τα 200$ το βαρέλι, προκαλώντας τα ίδια συγκαταβατικά χαμόγελα στους έγκριτους αστούς οικονομολόγους και όχι μόνο.
Ανεξάρτητα πάντως από την γνώμη του καθένα από εμάς για τη ικανότητα του Κάστρο να διαβάζει και να ερμηνεύει τα τεκταινόμενα στον κόσμο, η επιστολή θέτει κάποια σοβαρά ζητήματα, πέρα από την έκφραση της εκτίμησης και εμπιστοσύνης στο λαό της Ελλάδας, που είναι μεγαλύτερη, τουλάχιστον από τη δική μου.
https://www.youtube.com/watch?v=4JOf9gUA5-0
Το τελευταίο κομμάτι της επιστολής εκφράζει μεγάλη ανησυχία και θέτει το γεωπολιτικό στοιχείο της διαμάχης γύρω από το ελληνικό πρόβλημα:“Η Κούβα αναγνωρίζει το θάρρος και τις επιχειρησιακές ικανότητες των ρωσικών στρατευμάτων, που, ενωμένες με τις δυνάμεις του ισχυρού συμμάχου τους, της Λαϊκής Δημοκρατίας της Κίνας, και με αυτές άλλων εθνών της Μέσης Ανατολής και της Ασίας, επιχειρούσαν πάντα να αποφεύγουν τον πόλεμο αλλά ποτέ δεν επέτρεψαν η στρατιωτική επιθετικότητα να περάσει χωρίς μια απάντηση πειστική και συντριπτική”.
Όσο η Ελλάδα στέναζε μπροστά στα ΑΤΜ και τις τηλεοπτικές οθόνες, όλοι πήραμε μια γεύση βελούδινου πραξικοπήματος αλά ευρωπαϊκά, που αποκρούστηκε προσωρινά με το μαζικό ΟΧΙ του δημοψηφίσματος.
Σύσσωμοι οι θεσμικοί μηχανισμοί του πολιτικού – οικονομικού συστήματος (από τον πρώην Βασιλιά, τον Αρχιεπίσκοπο, Δήμους, συνδικαλιστές, διανοούμενους, κόμματα, εργοδότες, ΜΜΕ, μέχρι κάθε είδους Ρουβάδες) δώσανε τη “μητέρα όλων των μαχών” (τους) για το πολυπόθητο ΝΑΙ, που τελικά δεν πέρασε, παρ όλη την τρομοκρατία και τους πρωτόγνωρους εκβιασμούς.
Παράλληλα η νέα ευρωμνημονιακή δεξιά (ΝΔ,ΠΑΣΟΚ,ΠΟΤΑΜΙ κ.α) έκανε τις πρώτες κινηματικές της ασκήσεις πεζοδρομίου, παράλληλα με τις μετέπειτα ακροδεξιές ευρωκορώνες των Τζήμερων αλλά και την έκφραση θεσμικής απείθειας δικαστικών, αστυνομικών και λοιπών παραδοσιακών στηριγμάτων της ταξικής τάξης.
Η μετέπειτα διαφαινόμενη εθνική συναίνεση των από πάνω, δεν μπορεί να κρύψει τις προεκλογικές κραυγές αγωνίας για τον “εθνικό διχασμό” που μας απειλούσε.
Το αν αυτές οι σκέψεις είναι επηρεασμένες από θεωρίες συνωμοσίας ή είναι απλή διαίσθηση της επερχόμενης όξυνσης της ταξικής πάλης, θα φανεί σύντομα.
Για την ιστορία, δύο φαινομενικά καθ΄’όλα άσχετες δηλώσεις:
Ο καπιταλιστικός κόσμος είναι αυτός που θα υποστεί την πιο σοβαρή κρίση στα χρόνια που έρχονται. Οι εκμεταλλευτές αρχίζουν να φοβούνται γι’ άλλη μια φορά. Φοβούνται τις κοινωνικές εκρήξεις, τις κοινωνικές εξεγέρσεις, φοβούνται το χάος… διότι δεν γνωρίζουν πραγματικά τι πρόκειται να συμβεί».
Δεν είμαστε του 8ώρου, ούτε των 800 Ευρώ. Αυτή τη δουλειά θα την κάναμε και τζάμπα. […] Η ομάδα ΔΕΛΤΑ είναι η μόνη που μπορεί να “κρατήσει” την Αθήνα, όταν τα ΜΑΤ κι ο στρατός υποχωρήσουν.