Την αποτροπιαστική δολοφονική στρατιωτική επιχείρηση του Ισραήλ στην κατεχόμενη Δυτική Όχθη στηλιτεύει η Ευρωκοινοβουλευτική Ομάδα του ΚΚΕ, με ερώτηση που κατέθεσε στον Ύπατο Εκπρόσωπο/ Αντιπρόεδρο της ΕΕ Ζ. Μπορέλ ο ευρωβουλευτής του Κόμματος Λευτέρης Νικολάου – Αλαβάνος.
Μορφή χιονοστιβάδας έχουν πάρει τα περιστατικά κατοχικής βίας του κράτους του Ισραήλ σε βάρος του παλαιστινιακού λαού, τόσο στη Λωρίδα της Γάζας όσο και στην Κατεχόμενη Δυτική Όχθη.
Οι ωμότητες αυτές τις μέρες κλιμακώνονται με την τεράστια στρατιωτική επιχείρηση των ισραηλινών στρατιωτικών δυνάμεων στην Τζενίν, στη βόρεια Δυτική Όχθη, και αεροπορικές επιδρομές στη Λωρίδα της Γάζας, που έχει μέχρι στιγμής τραγικό απολογισμό τη δολοφονία τουλάχιστον 12 Παλαιστινίων, τον τραυματισμό πάνω από 100, 20 εκ των οποίων χαροπαλεύουν.
Τα προσχήματα που αναμασά η ισραηλινή κυβέρνηση περί «καταπολέμησης της τρομοκρατίας» δεν έχουν καμία βάση. Από την αρχή της φετινής χρονιάς, πριν την παρούσα στρατιωτική επιχείρηση, είχαν δολοφονηθεί πάνω από 30 Παλαιστίνιοι, μεταξύ των οποίων και μικρά παιδιά, ενώ έχουν καταγραφεί από το διεθνή τύπο αποτρόπαιες εικόνες ακόμη και μέσα στην Ιερουσαλήμ, με στρατιώτες κι εποίκους να εκδιώχνουν βίαια Παλαιστινίους από τις εστίες τους, με τις κατοχικές δυνάμεις να παρεμποδίζουν ακόμη και κηδείες να πραγματοποιηθούν, όπως στην περίπτωση της δολοφονημένης δημοσιογράφου Αμπου Ακλεχ.
Είναι επίσης γεγονός ότι η Ισραηλινή κυβέρνηση απολαμβάνει την πάγια πολιτική, οικονομική και στρατιωτική στήριξη των ΗΠΑ, του ΝΑΤΟ και της ΕΕ. Με βάση τα παραπάνω, ο ευρωβουλευτής του Κόμματος υπέβαλε τα εξής ερωτήματα:
«Πώς τοποθετείται ο Ύπατος Εκπρόσωπος/Αντιπρόεδρος της ΕΕ:
Για τις απαράδεκτες δολοφονίες Παλαιστινίων στη Δυτική Όχθη από τις δυνάμεις του σύμμαχου της ΕΕ κράτους του Ισραήλ;
Για τη στρατιωτική επιχείρηση στην Τζενίν, την απαίτηση να σταματήσει τώρα, όπως και να τερματιστεί η ισραηλινή κατοχή με την αναγνώριση κυρίαρχου Παλαιστινιακού κράτους στα σύνορα του 1967 με πρωτεύουσα την Ανατολική Ιερουσαλήμ;
Για την αναγνώριση του δικαιώματος επιστροφής όλων των Παλαιστινίων προσφύγων στις εστίες τους και την άμεση απελευθέρωση των Παλαιστινίων πολιτικών κρατουμένων από τις ισραηλινές φυλακές, πολλοί εκ των οποίων κρατούνται υπό το απαράδεκτο καθεστώς της “διοικητικής κράτησης”;».