Γράφει ο Παύλος Μουρουζίδης //
Πόση ακόμα ξεφτίλα πια με αυτά τα σούργελα στο ΣΥΡΙΖΑ ;
Είναι δυνατόν να χαίρονται ενώ τους φτύνουν κατάμουτρα;
Ενώ τους διασύρουν και τους διαπομπεύουν, αυτοί να αναφωνούν περιχαρείς πως ψιχαλίζει άμεση δημοκρατία;!
Αφέλεια και βλακεία; Σημεία των καιρών; Ή αναπόφευκτος εκφυλισμός της κούφιας αστικής τους (αμεσο)δημοκρατίας σε καιρό κρίσης;
Υπάρχει λοιπόν μια δεδομένη κατάσταση στο ΣΥΡΙΖΑ: πρώτον, ένας ηγέτης αποχωρεί και φυτεύει (για την ακρίβεια η αμερικανική πρεσβεία φύτεψε) για διάδοχο έναν εφοπλιστή (!), πέρα από κάθε διαδικασία βάσης για την πρόταση εκλογής του. Παρά το πραξικόπημα λοιπόν, βαυκαλίζονται περί αμεσοδημοκρατικών διαδικασιών την στιγμή που η πρεσβεία επιβάλλει και ορίζει τις εσωκομματικές εξελίξεις∙ αφού πρώτα φρόντισε να ξεφτιλίσει πλήρως και να πετάξει οριστικά στα σκουπίδια τον τραγικό χωρίς τσίπα-Τσίπρα, ο οποίος εξαφανίστηκε για να κρυφτεί ντροπιασμένος και ξεφτιλισμένος. Σας θυμίζει αυτή η σιωπηλή φυγή κάτι;
Δεύτερον, ηγεσία και βάση από κοινού κάνει γαργάρα το πραξικόπημα χωρίς να βγάλει κιχ, χωρίς να ψελλίσει καν, έτσι ρε αδερφέ, για τα μάτια του κόσμου. Τουμπέκα ψιλοκομμένη! Tο κάνανε γαργάρα και μάλιστα με τόση φούρια, από την οσμή της ίντριγκας και του παρασκηνίου ορμώμενοι, που υποψήφιοι και μέλη νομιμοποίησαν το πραξικόπημα συμμετέχοντας στις εσωκομματικές εκλογές!
Όχι ότι συμπαθήσαμε ποτέ αυτό το «αριστερό» μόρφωμα του ΣΥΡΙΖΑ, χωρίς διαδικασίες βάσης/μελών, του εφετζίδικου επικοινωνιακού ακτιβισμού άοσμων συμβόλων και κούφιας ρητορικής του αστικού δικαιωματισμού και των «ταυτοτήτων». Απλά, σήμανε και τυπικά τέλος εποχής για την ευρωατλαντική αριστεροφιλελέ απάτη. Απουσία ρωμαλέου κινήματος ιδίως, πίσω από τα συνθήματα του οποίου μπορούσαν να κρυφτούν τα απόνερα του εργατικού κινήματος (ευρωκομμουνισμός, εναλλακτικοί ριζοσπάστες, φεμινισμός και οικολόγοι), όσο ανεβαίνουν οι (κυβερνητικές τους) φιλοδοξίες και όσο οξύνονται – αναπόφευκτα – οι αντιθέσεις, τόσο αποκαλύπτεται η κενότητα, η φαιδρότητα της εναλλακτικής αστικής συγκρότησης. Όσο πιο ψηλά ανεβαίνει η μαϊμού…
Αυτή είναι η μετα-πολιτική πλουραλιστική δημοκρατία των ουρανοκατέβατων “μελών μούφα” – άνοιγμα στην κοινωνία ντεμέκ – και του αμερικανόπνευστου ανοίγματος α λα Giorgaki Παπανδρέου.
Σίγουρα πάντως δεν πρωτοτυπούν, όταν το 2009 και ο Σαμαράς εξελέγη με παρόμοια «συνεδριακή» – μιντιακή/χειραγωγική στην ουσία, μέθοδο. Όλα αυτά τα σούργελα λοιδωρούσαν τις συνεδριακές διαδικασίες των κομμουνιστικών οργανώσεων και κομμάτων ως αντιδημοκρατικές και μεθοδευμένες …. θου κύριε.
Την ίδια στιγμή, οι ίδιοι οι «ηγέτες» του ΣΥΡΙΖΑ, δεν έχουν τα κότσια να πουν τα πράγματα με τ’ όνομά τους και να καταγγείλουν τη διαδικασία, να εμποδίσουν το πραξικόπημα, παρά μόνο ψελλίζουν κλαψουρίζοντας. Τραγικοί και παντελώς αντίστοιχοι της «ηγεσίας» τους και της κατάρρευσης κάθε έννοιας αριστεροσύνης, οι ριψάσπιδες της βάσης, «δειλοί, μοιραίοι και άβουλοι αντάμα». Ιδίως κάτι πρώην κομμουνιστές, ας μην αναρρωτιούνται για την κατάντια τους, έρμαια τυχοδιωκτών, πολιτικάντικων συγκολλήσεων, διαδρομιστών, καριεριστών, ίντριγκας και καμαρίλας!
Τελικά όμως, όταν έχει σαπίσει ο ίδιος ο οργανισμός, όταν έχει ξεδοντιαστεί και απορφανηστεί κάθε υπόλειμμα αριστεροσύνης και αξιοπρέπειας, η καταρράκωση κάθε έννοιας δημοκρατίας είναι ένα τσιγάρο δρόμος…. Να σας χαίρεστε! Τελικά, όλα εδώ πληρώνονται και για τους λοιδωρητές του δημοκρατικού συγκεντρωτισμού, του λενινισμού και της Οκτωβριανής.
Αρκετά όμως με την πόζα και την – μετά φουλαρίων πάντα ενδεδυμένη – ιδιοτέλεια και υποκρισία των κούφιων «ριζοσπαστικών» ιδεών και των μεταμοντέρνων δανείων. Όπου δεν υπάρχει συνειδητά συγκροτημένη οργανωτική διαμεσολάβηση του εργατικού-επαναστατικού κινήματος σε επιστημονικά θεμελιωμένη προγραμματική βάση, το «κενό» (στρατηγικό και τακτικό) γεμίζει με ό,τι πιο βορβορώδες διαθέτει το αστικό καθεστώς στο εποικοδόμημά του: φυτευτούς, κρατικούς, παρακρατικούς και κυρίως… διακρατικούς!
Υ.Γ.1: Τι λένε τώρα εκείνες οι οργανώσεις της ΑΝΤΑΡΣΥΑ (που τσακίστηκαν να ενταχθούν κάποτε ως «συνιστώσες» στο ΣΥΡΙΖΑ) και κάτι πρώην κομμουνισταράδες και νυν αγνώριστοι ξεφτίλες ;
Υ.Γ.2: Αφελής ερώτηση: ο Κασσελάκης, θα καταθέσει στεφάνι στην επέτειο του Πολυτεχνείου ; (τς τς τς, uell banalite…)
Κυρίες και κύριοι, πήρατε ότι σας άξιζε στον … σκουπιδοτενεκέ της Ιστορίας.
Ήτανε λοιπόν μια φορά κι έναν καιρό, ο ΣφΥΡΙΖΑ …
Μεριάστε σφυροδρέπανα
σημαίες χαμηλώστε
στης Κουμουνδούρου την αυλή
χαλιά κόκκινα στρώστε.
Κι εσείς Αχτσιόγλου και Παππά
Τζουμάκα και Ευκλείδη
δώστε της πόρτας τα κλειδιά
δώστε και τ’ αντικλείδι.
Ιδού ο Νυμφίος έρχεται
και θέλει παλαμάκια
αυτός θα είναι ο γαμπρός
κι εσείς τα γιουσουφάκια.
Είναι αυτοδημιούργητος
είναι και μορφωμένος
εφοπλιστής, γλωσσομαθής
και κοσμογυρισμένος.
Είναι και νέος κι όμορφος
κι από μυαλό ξουράφι
και στο γυαλί όταν μιλά
η αφεντιά του, γράφει.
Ναι, αλλά είναι αριστερός;
Ρωτάνε κάτι λίγοι.
Αυτή η λεπτομέρεια
πως μου ‘χει διαφύγει…
Αριστερός ή δεξιός
δεν έχει σημασία,
αφού διαπιστευτήρια
δοθήκαν στην πρεσβεία!
(η μαντινάδα, αλιευμένη από το διαδίκτυο)