Σε ηλικία 81 ετών έφυγε από τη ζωή την 1 Οκτωβρίου 2004 η εξαίρετη ηθοποιός Ελένη Χατζηαργύρη. Γεννήθηκε στη Χαλκίδα στις 9 Νοεμβρίου 1923, αλλά η οικογένειά της καταγόταν από την Κωνσταντινούπολη.

Εξι σχεδόν δεκαετίες, η Ελένη Χατζηαργύρη υπηρέτησε τη θεατρική ιδέα με συνέπεια, σεμνότητα και σεβασμό, χωρίς παραχωρήσεις. Η καριέρα της ξεκινά με την ίδρυση του Θεάτρου Τέχνης, στο οποίο φοίτησε. Πρώτη της εμφάνιση στη σκηνή τη χειμερινή περίοδο 1942-1943 στα έργα «Σουάνεβιτ» του Στρίντμπεργκ, «Ετσι είναι αν έτσι νομίζετε» του Πιραντέλο, «Ρόσμερσχολμ» του Ιψεν (πρώτος σημαντικός ρόλος της δίπλα στους Κουν, Καλλέργη, Ζερβό, Διαμαντόπουλο). Στη συνέχεια στο ΚΘΒΕ ’43-’44 παίζει στα έργα «Τρισεύγενη», «Λουίζα Μίλλερ», «Πειρασμός». Τα επόμενα χρόνια τη βρίσκουν στο «Θέατρο Τέχνης» όπου παίζει σε σημαντικές παραστάσεις όπως «Βυθός» του Γκόρκι, «Χοηφόρες» του Αισχύλου, «Εμείς κι ο χρόνος» του Πρίσλεϊ κ.ά. Ενδιάμεσα συνεργάζεται με το θίασο της κυρίας Κατερίνας, του Γιώργου Παππά, του Κώστα Μουσούρη.

Γρήγορα καταξιώθηκε στο χώρο του θεάτρου της μεταπολεμικής εποχής και έγινε μια από τις σημαντικότερες πρωταγωνίστριες. Για πολλά χρόνια συνεργάστηκε με το Εθνικό Θέατρο σε πολλές και σημαντικές παραστάσεις, μεταξύ των οποίων «Βρυκόλακες», «Η τρελή του Σαγιώ», «Το επάγγελμα της κυρίας Γουώρεν», «Ιβάνωφ», «Προμηθέας Δεσμώτης», «Ηλέκτρα», «Βασιλιάς Ληρ», «Φοίνισσες» κ.ά.

Το καλοκαίρι του 1954 συγκροτούν θίασο με τον Νίκο Τζόγια και παρουσιάζουν το «Ανοιξιάτικο Ρομάντζο» του Μαρτινέθ – Σιέρα και το «Πρώτο καρδιοχτύπι» του Πιζέ. Στη συνέχεια στο Ελληνικό Λαϊκό Θέατρο συμμετέχει στα έργα «Το χρυσό χάπι» του Νότη Περγιάλη, «Το τέλος του ταξιδιού» του Σέριφ, «Εβδομος ουρανός» του Στρονγκ κ.ά.

Επιλεγμένο

Λασπομαχίες

Είναι εξοργιστικό να παρακολουθεί κανείς τη λασπομαχία ανάμεσα στη ΝΔ, στον ΣΥΡΙΖΑ και το ΠΑΣΟΚ τις μέρες αυτές που καίγεται το πελεκούδι, ο λαός τσουρουφλίζεται…

Τελευταία της θεατρική εμφάνιση ήταν στο θέατρο «Εξαρχείων», στο έργο «Κύρια Κλάιν».

Στη δεκαετία του 1950 έπαιξε σε πολλά κινηματογραφικά μελοδράματα, μεταξύ των οποίων «Η Αγνή του Λιμανιού» (1952), «Ο αγαπητικός της βοσκοπούλας» (1955), «Η θυσία της μάνας» (1956), «Οπου φτώχεια και φιλότιμο» (1957), «Εγκλημα στο Κολωνάκι» (1957), «Ηρθες αργά» (1961) κ.ά. Τελευταία της τηλεοπτική εμφάνιση ήταν στο σίριαλ Περί Ανέμων και Υδάτων, στο «Mega».

Στις 17 του Μάη 2004 το Πανεπιστήμιο Αθηνών υποδέχτηκε για πρώτη φορά στους κόλπους του μια καλλιτέχνιδα του θεάτρου και της απένειμε τον υψηλότερο τίτλο τιμής, της επιτίμου διδάκτορός του.