Είμαι σε μια ηλικία που δεν περιμένω πια συνταρακτικές αλλαγές στη ζωή μου και έχω μάθει να προσαρμόζομαι στις δυσάρεστες εκπλήξεις που φέρνει η ζωή στο μέτρο που μπορώ να τις αντιμετωπίζω με σχετική επιτυχία. Αυτό δεν σημαίνει ότι έχω σταματήσει κάποιες δραστηριότητες που με κρατάνε σε εγρήγορση και θέλω να πιστεύω ότι έχω καλή φυσική και πνευματική κατάσταση.
Γι’ αυτό και όταν ξεκίνησε η ιστορία της «πανδημίας» στην αρχή τουλάχιστον δεν ένοιωσα ότι θα έχανα όσα θεωρούσα δεδομένα μέχρι εκείνη τη στιγμή στην καθημερινότητα μου ώσπου ήρθε ο αναγκαστικός εγκλεισμός για να με διαψεύσει πανηγυρικά.
Ψάχνοντας το διαδίκτυο για την ετυμολογία της λέξης εγκλεισμός διάβασα ότι είναι η ενέργεια με την οποία κάποιος υποχρεώνετε να μείνει περιορισμένος σε κλειστό χώρο (σωφρονιστικό ίδρυμα, φυλακή, ψυχιατρείο ή στο σπίτι του) και κατάλαβα ότι η περίοδος του εγκλεισμού δεν θα ήταν εύκολη υπόθεση.
Αποφασίσαμε λοιπόν με τον σύντροφό μου από την αρχή της δοκιμασίας να προσπαθήσουμε να διατηρήσουμε την ψυχραιμία μας και να μην αφήσουμε αυτή την κατάσταση να μας δημιουργήσει προβλήματα.
Εφόσον τα παιδιά μας είναι μακριά θα βρίσκαμε τρόπους να δραπετεύουμε νόμιμα από τα μέτρα που ήμαστε αναγκασμένοι εκ των πραγμάτων να τηρήσουμε.
Ευτυχώς είχαμε παρέα το σκυλάκι μας τον Άρη και η βόλτα μαζί του σε συνδυασμό με άλλες δραστηριότητες (τρέξιμο, περπάτημα, διάβασμα, ενημέρωση, μαγείρεμα) μας έδιναν ανάσες και διέξοδο από την καραντίνα.
Ένα πρωί ο Άρης ήταν ανήσυχος και αναγκάστηκα να επισπεύσω την βόλτα μαζί του αν και δεν ήταν η ώρα που συνήθιζα να τον βγάζω έξω.
Μόλις φτάσαμε στο πάρκο και αρχίσαμε να προχωράμε γυρίζοντας το κεφάλι μου είδα έναν αστυνομικό να έρχεται προς το μέρος μας και σταματώντας μπροστά μου να μου ζητάει το χαρτί μετακίνησης και την ταυτότητα μου, όσο εγώ έψαχνα ο σκύλος μου είχε αρχίσει να γαυγίζει και τέντωνε επικίνδυνα το σκοινί μιας και έδειχνε φανερά ότι δεν εμπιστευόταν τον άνθρωπο που βρισκόταν απέναντί μου και με κοίταζε βλοσυρός.
Έβγαλα με κάποια δυσκολία είναι η αλήθεια αφού κρατούσα σκύλο για να μην προβεί σε κάποια άστοχη κίνηση προς τον ένστολο τα χαρτιά νομιμότητας της μετακίνησης μου και εφόσον τα έλεγξε αποχώρησε κοιτώντας θυμωμένος τον Άρη που συνέχισε να του δείχνει τα δόντια του.
Όταν κάνοντας μια σύντομη βόλτα γυρίσαμε σπίτι έβαλα στον Άρη να φάει και μηχανικά πήρα το κινητό μου στο χέρι και το άνοιξα. Τυχαία το μάτι μου έπεσε στην ημερομηνία, ήταν 21η Απριλίου, ξαφνικά η σκέψη μου γύρισε πολλά χρόνια πίσω κάποιον Απρίλη στο νησί μου το μακρινό 1967 και ο εφιάλτης επανήλθε. Θυμήθηκα με θλίψη την ημέρα εκείνη μικρό κοριτσάκι που ανοίγοντας την πόρτα είδα μπροστά μου δυο αγριεμένους αστυνομικούς που είχαν έρθει στο σπίτι μας για να συλλάβουν τον πατέρα μου ενώ εγώ έκλαιγα με λυγμούς.
Μεγαλώνοντας έμαθα να μην εμπιστεύομαι όποιον προσπαθεί με την βία να μου επιβάλλει την στέρηση της ελευθερίας μου.
Σκέφτηκα ότι ο σκύλος μου ένοιωσε τα βαθύτερα συναισθήματα μου και γι αυτό πίστεψε ότι έπρεπε να με υπερασπιστεί από αυτό που αντιπροσώπευε για μένα το όργανο της τάξης.
Η έντονη δυσφορία που ένοιωσα δεν με εγκατέλειψε ούτε όταν μετά από πολύ ώρα και αφού είχα ηρεμήσει καθισμένη στον καναπέ του σπιτιού μου προσπάθησα να μην σκέφτομαι τον αναγκαστικό εγκλεισμό εκείνης της φριχτής εποχής που συνοδευόταν πάντα με σιωπές και κλαμένα πρόσωπα γύρω μου.
Προσπάθησα να πείσω τον εαυτό μου ότι ήμουν υπερβολική και δεν υπάρχει καμία πιθανότητα ταύτισης εκείνης της εποχής με τη σημερινή πραγματικότητα και αποφάσισα να ανοίξω την τηλεόραση για να ξεφύγω από τις άσχημες αναμνήσεις.
Μόλις είδα την εικόνα το βλέμμα μου εστίασε πάνω στα θλιμμένα πρόσωπα κάποιων ανθρώπων που εκείνη τη στιγμή μιλούσαν με απόγνωση για τα εφιαλτικά σενάρια της «επόμενης μέρας».
Έλεγαν ότι έχουν να αντιμετωπίσουν εκτός από την απειλή της αρρώστιας το φάσμα της ανεργίας, της απόλυσης και την έλλειψη αποτελεσματικής βοήθειας από την πολιτεία, τώρα που ξαναμπαίνουμε στην κανονικότητα της ζωής μας.
Κατάλαβα ότι τελικά οι εγκλεισμοί για όποιο λόγο και να γίνονται έχουν σαν στόχο την ανθρώπινη αξιοπρέπεια και ως τελικό αποτέλεσμα την χειροτέρευση της ζωής των πολιτών, του περιορισμού της ελευθερίας και της διατήρησης του υπάρχοντος συστήματος με διαφορετικούς τρόπους κάθε φορά!