Στη βιβλιοθήκη της ζωής του
ταχτοποιημένα πίστευε ότι είχε
τα βιβλία της καρδιάς
μαζί με τα κλειδιά του παρελθόντος.
Κατά ημερομηνία, χρώμα, μέγεθος
σαν αμίλητα στρατιωτάκια
που περίμεναν ανυπόμονα διαταγές
για ν’ αρχίσουν να ζουν ξανά.
Φιλίες, έρωτες, αγάπες
προδοσίες, προσμονές, ζήλειες
μίση, πάθη, λήθη
αφίξεις και αναχωρήσεις εν γένει
Μόνο που ξέχασε να βάλει
εκείνο με το κόκκινο εξώφυλλο
που έγραφε συγγνώμη
ή μήπως συγχώρεση ;
Το τι λύσσα τούς έχει πιάσει με τους φαντάρους που αντιδρούν στην ελληνική εμπλοκή στον πόλεμο, ούτε λέγεται! Και δεν είναι η πρώτη φορά. Το…
Ποιος άραγε νοιάζεται στ’ αλήθεια
για «λεπτομέρειες» στην εποχή μας;
Άλλωστε και τα δύο
από σίγμα ξεκινούν
«ΚΛΕΙΩ»
