Ανόμημα
Η πιο πιστή σύντροφος, η αφή
η τροφός των αισθήσεων
καταδικάστηκε ερήμην
σε εγκλεισμό
σε απομόνωση
σε απολύμανση
σε αποστείρωση
αποφεύγεται της χειραψίας η εγκαρδιότητα
απαγορεύεται των χειλιών η ερωτική σύναψη
διώκεται των σωμάτων η γονιμοποιός τριβή
μα πάλι άδικο δεν το βρίσκω
την οφειλή της να εξοφλήσει
στο ταμιευτήριο των συναισθημάτων
του ανομήματος την ποινή
με αξιοπρέπεια να εκτίσει
αφού παράνομα αφοσιώθηκε
στη χρόνια καταμέτρηση
κίβδηλων νομισμάτων
αν και του σωφρονιστικού συστήματος
τα δρακόντεια μέτρα
σπανίως αποδίδουν
και οι πρώην κατάδικοι
μονίμως υποτροπιάζουν.
Νόσος Χ
Μακρύς ο δρόμος που διανύσαμε
από τον άγνωστο θεό μέχρι την άγνωστη νόσο
πλάσματα αλεσμένα με του υπαρκτού
και του ανύπαρκτου τη ζύμη
με τα στιβαρά υλικά του φθαρτού και του άφθαρτου
στα χέρια μας υψωμένα πάνω απ’ το κεφάλι μας
να μας σκεπάζουν κάποτε σαν πέπλο προστατευτικό
να μας τρομάζουν το πιο πολύ
με του σκότους τη ρομφαία
είμαστε η ευθύνη, ο σπόρος και ο σπορέας
είμαστε η αιτία, το γεγονός και το αποτέλεσμα
είμαστε η αρχή και το τέλος
ζούμε το ενδιάμεσο
είναι ο μόνος χρόνος που έχουμε
να πάψουμε
να φοβόμαστε ό,τι αγνοούμε.
Παραμύθια
Τα παραμύθια μιλούν για τέρατα
αποκρουστικά, γιγαντόσωμα
δασύτριχα, με κεφάλια πολλαπλά
δόντια κοφτερά και ουρές θηριώδεις
όπλα που ξέρουν φωτιά και σαΐτες δηλητηριώδεις
που άλλοτε κάποιο παλικάρι γενναίο τα εξολοθρεύει
κι άλλοτε πάλι ένα φιλί αρκεί
απ’ το κακό τους ριζικό να τα γλιτώσει
όμως στην εποχή της άκρατης τεχνολογίας
τα τέρατα είναι πλέον μικροσκοπικά
και στην εμφάνιση αδιάφορα
άκακα μπορείς να πεις πως φαίνονται
κι άλλες φορές, πολλές φορές, το μάτι δεν τα πιάνει
ούτε κι ο νους τα βάνει
έτσι όπως ύπουλα μέσα μας γλιστρούν
και με δηλητήριο ποτίζουν του μυαλού το κύτταρο
για να νομίζει πως ό,τι πράττει είναι υγιές
και – πάνω απ’ όλα – λογικό
στην κοινωνία να το αποδίδει
σε κοινή αποδοχή να προτρέπει
και – ακόμη χειρότερα – να επιβάλλει.