Χλωμή μητέρα
ήσουν πάντα εκεί
μα, το τραγούδι του πατέρα
σε συνόδευε με αναμένω κερί
στη λίμνη του Μπεκίρ.
Σκεφτόσουν όλη μέρα
τι θα φάμε, τι θα πιούμε
μα, τη νύχτα νηστικοί θα κοιμηθούμε
(μας) έλεγες κάθε πρωί.
Το δειλινό βιαζόταν να μας προλάβει
μα ήρθε το κανακάρη
να πάρει το πουκαμισάκι.
είχε μόνο χαβιάρι
“σλουρπ” το κατάπιε το τερατάκι.
κατά το βραδάκι.
Άπλωνες τα δύο σου χέρια
και την κεφαλήν σου στο μαξιλάρι.
Το τραγούδι του πατέρα
δίπλα σου σε ηρεμούσε
κι όμως, σε καμάρωνε
κι έξω ο αέρας ξεφυσούσε.
Οι νέες δολοφονίες γυναικών από νυν και πρώην συντρόφους τους προστίθενται σε μια μακρά «αλυσίδα» τέτοιων αποτρόπαιων περιστατικών, και αναδεικνύουν για μια ακόμα φορά την…
