Τα ποιήματα του Αλέκου Χατζηκώστα που ακολουθούν, όσο και αν φαίνονται ποιήματα που διαπραγματεύονται αποκλειστικά και μόνο αισθηματικά και ερωτικά ζητήματα, στην πραγματικότητα αποτελούν ποιητικές καταθέσεις που μιλούν για θέματα πολύ ευρύτερα από αυτά που με μια πρώτη, και οπωσδήποτε ανεπαρκή, ματιά μπορεί να εντοπίσει ο αναγνώστης. Ναι, μία και μόνη ανάγνωση δεν αρκεί για να αντιληφθεί κανείς σε όλη τους την πληρότητα, τον πλούτο ιδεών και συναισθημάτων που εμπεριέχουν αυτά τα ποιήματα, ξεχωριστά και ως σύνολο. Οι επόμενες αναγνώσεις, που απαραίτητα και οπωσδήποτε πρέπει να ακολουθήσουν, εύκολα θα αποδείξουν στον (ευαίσθητο) αναγνώστη πως «ναι, όντως έχουν να πουν πολλά περισσότερα!»
Εξομολογήσεις μιας αδέσμευτης προσωπικότητας
Οι ‘Αντικατοπτρισμοί γαλάζιου’ και τα άλλα τέσσερα ποιήματα της σημερινής παρουσίασης δεν είναι τίποτα άλλο από ποιήματα-αλληγορίες, που με έμμεσο τρόπο μιλούν για εκείνες τις αυταπάτες που σαν χιονοστιβάδα κατακλύζουν την κοινωνική μας πραγματικότητα, που εύκολα και χωρίς τον παραμικρό δισταγμό τις ελπίδες και τα όνειρα των απλών ανθρώπων βγάζουν σε πλειστηριασμό, τις αναχωρήσεις πολλαπλασιάζοντας (ανθρώπων, στιγμών, καταστάσεων, ονείρων) ενάντια και κόντρα στις αφίξεις νέων ελπίδων και προσδοκιών.
Τολμώ να πω ότι δεν είναι ποιήματα-μανιφέστα, με την έννοια ότι αναπαράγουν ένα στείρο, καταγγελτικό λόγο, που ίσως στα μάτια κάποιων να μοιάζει και να είναι ξένος προς τους σκοπούς της ποίησης, αλλά προφανώς, αυτό δεν σημαίνει ότι δεν είναι ποιήματα που παίρνουν θέση. Ο δημιουργός τους άλλωστε δεν είναι αμέτοχος των κοινωνικών και πολιτικών αγώνων της εποχής μας. Τα σημερινά ποιήματα είναι παράλληλα οι εξομολογήσεις μιας αδέσμευτης προσωπικότητας και ψυχής, που εκφράζουν με ερωτική διάθεση και πάθος την σχεδόν (αν όχι απόλυτα) σωματική αγάπη για την ελευθερία ενώ αναγνωρίζει ότι ο ίσκιος ενός χαμόγελου είναι ικανός να θεραπεύσει και να απαλύνει
Στην ηγεσία της Χαμάς αναδείχθηκε χτες βράδυ ο Γιαχία Σινουάρ, ο οποίος ήταν ως τώρα διοικητής της οργάνωσης στη Λωρίδα της Γάζας. Ο Σινουάρ εξελέγη…
Η περιγραφική δύναμη των ποιημάτων της σημερινής δημοσίευσης – πέρα από την αστείρευτη, πηγαία δύναμη των ιδεών και των συναισθημάτων τους, αναδεικνύει την υψηλού επιπέδου λογοτεχνικότητα που αυτά εμπεριέχουν κι ότι από πίσω υπάρχει ειλικρινής και άδολη αγάπη για την ποίηση ως τέχνης που δεν πρέπει να κουνάει απλά το δάχτυλο στους αναγνώστες αλλά που αντίθετα μπορεί να τους δίνει τη δυνατότητα μόνοι τους και με ελεύθερη σκέψη να προσεγγίσουν τα νοήματα του έργου αλλά ίσως και πέρας από αυτά.
ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ ΣΗΜΕΙΩΜΑ
Ο Αλέκος Α. Χατζηκώστας είναι δημοσιογράφος και εκδότης της εφημερίδας «Η Άλλη Άποψη της Ημαθίας» και του alli-apopsi.gr. Άρθρα του έχουν δημοσιευτεί σε εφημερίδες, περιοδικά και site εδώ και δεκαετίες, ενώ έχει συμμετάσχει με εισηγήσεις σε μια σειρά ιστορικά συνέδρια και ημερίδες. Έχει εκδώσει 7 βιβλία και συμμετέχει σε συλλογικούς τόμους. Ποιήματα του με το ψευδώνυμο… Κλειώ, έχουν δημοσιευτεί και στο περιοδικό Ατέχνως (κι αυτή είναι μια αποκάλυψη που κάνουμε κατόπιν προτροπής του συγγραφέα).
ΠΟΙΗΜΑΤΑ
Μονόλογοι αστεριών
Αυταπάτες υπήρχαν άφθονες
είχαν γίνει πια χιονοστιβάδα.
Θέλοντας να ξεμπερδεύει
γρήγορα με τα όνειρα
έβγαλε σε πλειστηριασμό
τις ελπίδες που απέμειναν.
Σταμάτησε το κρυφτό
με την καρδιά
άλλωστε οι αναχωρήσεις
ξεπερνούσαν τις αφήξεις.
Έψαξε στ’ αστέρια του βορρά
για να δει τη μορφή της πριν ξεθωριάσει.
Θα σε ξαναβρώ είπε
με το βλέμμα πια στη γη.
Αντικατοπτρισμοί γαλάζιου
Έψαχνε που ν’ ακουμπήσει
τον πόνο της ατέλειωτης φυγής
Χάραζε ονόματα
στα παγκάκια της καθημερινότητας
Κουβαλούσε στη τσάντα της μνήμης
το φορτίο των ονείρων
Και εκείνη η αδιάκοπη βροχή
ν’ αντικατοπτρίζει ασάλευτα
το γαλάζιο των ματιών της.
Μείνε λίγο ακόμη
Έχω τόσον καιρό
να κρυφτώ στον ίσκιο
του χαμόγελού σου!
Τα λάθη
Σταμάτησε για να τα μετρήσει
και πάλι βρήκε να περισσεύουν
Ήξερε ότι ένα μικρό λάθος
έριχνε συχνά την μεγαλύτερη σκιά
Προχώρησε μπροστά
φοβούμενος μήπως ξαναλαθέψει
Μέθυσε με το άρωμα της
λάθεψε και πάλι με την γύρη της
Σταμάτησε για να κρυφτεί
στην ψηλή ξανθιά σκιά της
Ζήτησε για τελευταία φορά
τη συγνώμη στα θέλω της
Το πέταγμα
Ήθελε να ξεφύγει από την λίμνη
κουρασμένος από τη μοναξιά της αταραξίας της
στερημένος από το μονότονο των συνόρων της
χορτασμένος από ανεκπλήρωτο των ονείρων της
Ήθελε να γίνει θάλασσα
ν’ αγκαλιάζει το γαλάζιο των ματιών της
να τραγουδά τη μουσική της ανάσας της
να ταξιδεύει αδιάκοπα στα πέλαγα των χειλιών της
Λίμνη που ήθελε να γίνει θάλασσα
δάκρυ που αρνιόταν να γίνει κλάμα.
Στις αποβάθρες τις σιωπής
οι επιβάτες έτοιμοι προς κατανόηση
Άνοιξε δειλά τα φτερά του
θέλοντας ν’ ανοιχτεί στον κόσμο της
Μπορεί άραγε ένα λιμνοπούλι
να φτάσει στο πέταγμα έναν αετό;
Η σύντομη συνάντηση
Ιούλης σύντομων συναντήσεων
και πολύμηνων απουσιών
Καλοκαίρια που μίκραιναν
γιατί ηττήθηκαν από τους χειμώνες τους
Αντάμωμα λουλουδιών
που φύτρωσαν σε άγονους βράχους
Μέρες σιωπηλής προετοιμασίας
σχέδια λαχτάρας, προσμονής, πόθου
Θέλοντας να φυλακίσει ισόβια
ελπίδες, όνειρα, αυταπάτες
Πόσα δευτερόλεπτα αναμνήσεων
χωρούν σ’ ένα λεπτό συναντήσεων;
_______________________________________________________________________________________________________
Ο Ειρηναίος Μαράκης γεννήθηκε στα Χανιά το 1986, απόφοιτος της τεχνικής εκπαίδευσης. Συμμετέχει με ποιήματα του στα συλλογικά έργα (e-books) ενώ ποιήματα του έχουν δημοσιευτεί σε διάφορες λογοτεχνικές σελίδες. Αρθρογραφεί στην εφημερίδα Αγώνας της Κρήτης καθώς και στο διαδικτυακό πολιτικό και πολιτιστικό περιοδικό Ατέχνως. Διατηρεί το ιστολόγιο Λογοτεχνία και Σκέψη.
