Το τρόπαιο Ζιλ Ριμέ δόθηκε προς τιμήν του ανθρώπου που εμπνεύστηκε τη διοργάνωση και την έθεσε σε εφαρμογή για πρώτη φορά το 1930 και ήταν το αρχικό έπαθλο του Παγκοσμίου Κυπέλλου. Η αυθεντική ονομασία του ήταν «Victory», που σημαίνει «Νίκη», όμως έμεινε γνωστό απλώς ως το τρόπαιο του Παγκοσμίου Κυπέλλου. Το 1946 μετονομάστηκε σε «Jules Rimet Trophy» προς τιμήν του προέδρου της ΦΙΦΑ.
O Ριμέ απεβίωσε στις 16 Οκτωβρίου 1956 σε ηλικία 83 χρόνων και ήταν αυτός που έκανε πάντα την απονομή του τροπαίου. Σχεδιασμένο από τον Γάλλο Αμπέλ Λαφλέρ και κατασκευασμένο από καθαρό χρυσάφι, το τρόπαιο είχε ύψος 35 εκατοστά και ζύγιζε 3,8 κιλά. Το τρόπαιο απεικονίζει τη Νίκη της Σαμοθράκης, τη θεά της ελληνικής μυθολογίας που προσωποποιούσε τη δόξα του ελληνικού πολιτισμού.
Η χώρα που το κατέκτησε για πρώτη φορά στην ιστορία του Παγκοσμίου Κυπέλλου είναι η διοργανώτρια του Μουντιάλ του 1930 Ουρουγουάη. Το τρόπαιο μάλιστα είχε φτάσει στη χώρα
μέσω του Κόντε Βέρντε, του πλοίου που μετέφερε στην Ουρουγουάη τη Γαλλία, τη Ρουμανία και το Βέλγιο (τις ευρωπαϊκές χώρες που συμμετείχαν στο πρώτο Παγκόσμιο Κύπελλο). Κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου οι Ιταλοί διατήρησαν στην κατοχή τους το τρόπαιο, μετά την κατάκτησή του στο Μουντιάλ της Γαλλίας το 1938.
Ο Ιταλός αντιπρόεδρος της ΦΙΦΑ, Οτορίνο Μπαράσσι, πήρε το τρόπαιο από μια τράπεζα της Ρώμης στην οποία βρισκόταν και το έκρυψε σε ένα κουτί παπουτσιών που βρισκόταν κάτω από το κρεβάτι του για να μην το εντοπίσουν οι ναζί και το κλέψουν. Στις 20 Μαρτίου 1966, τέσσερις μήνες πριν τη διεξαγωγή του Μουντιάλ της Αγγλίας το 1966, το τρόπαιο εξαφανίστηκε κατά τη διάρκεια μιας εκδήλωσης στο Ουέστμινστερ Σέντραλ Χολ. Τελικά, βρέθηκε μια εβδομάδα αργότερα, χάρη στη βοήθεια ενός σκύλου, του Πίκολς, τυλιγμένο σε χαρτί εφημερίδας κάτω από ένα φράκτη σε έναν κήπο του Λονδίνου.
Για λόγους ασφαλείας, η Αγγλική Ποδοσφαιρική Ομοσπονδία κατασκεύασε ένα πιστό αντίγραφο του τροπαίου για χρήση σε εκδηλώσεις του Παγκοσμίου Κυπέλλου. Το συγκεκριμένο αντίγραφο αγοράστηκε από τη ΦΙΦΑ σε δημοπρασία το 1997 έναντι 255.000 δολαρίων. Φήμες ήθελαν την πολύ υψηλή τιμή της δημοπρασίας να οφείλεται στο γεγονός ότι δεν επρόκειτο για το αντίγραφο, αλλά για το ίδιο το τρόπαιο του Παγκοσμίου Κυπέλλου και προκάλεσε έτσι ερωτηματικά στο τρόπαιο που είχε στην κατοχή της η Βραζιλία από το 1970.
Η ΦΙΦΑ στη συνέχεια τοποθέτησε το τρόπαιο στο Εθνικό Ποδοσφαιρικό Μουσείο της πόλης Πρέστον.
Η Βραζιλία έγινε το 1970 η πρώτη χώρα στην ιστορία του Παγκοσμίου Κυπέλλου που κατακτά το τρόπαιο για τρίτη φορά (το 1958 νίκησε με 5-2 στον τελικό τη Σουηδία, το 1962 νίκησε με 3-1 την Τσεχοσλοβακία και το 1970 νίκησε με 4-1 την Ιταλία) κάτι που της έδωσε το δικαίωμα να διατηρήσει για πάντα στην κατοχή της το τρόπαιο.
Παρ’ όλ’ αυτά, το Κύπελλο εκλάπη και πάλι τον Δεκέμβριο του 1983, ενώ βρισκόταν στα γραφεία της Ποδοσφαιρικής Ομοσπονδίας της Βραζιλίας στο Ρίο. Σε αντίθεση με ό,τι έγινε στο Λονδίνο, το τρόπαιο δεν βρέθηκε ποτέ και φήμες το θέλουν να καταστράφηκε για να γίνει χρυσός. Η βραζιλιάνικη ομοσπονδία αναγκάστηκε nα κατασκευάσει ένα πιστό αντίγραφό του, το οποίο και παρουσιάστηκε στον Πρόεδρο της Βραζιλίας το 1984. Έτσι η ΦΙΦΑ έπρεπε να παρουσιάσει ένα νέο τρόπαιο για το Μουντιάλ του 1974 και αρκετοί γλύπτες από επτά χώρες συμμετείχαν στο διαγωνισμό της Παγκόσμιας Ποδοσφαιρικής Ομοσπονδίας.
Τελικά ένας Ιταλός, ο Σίλβιο Γκαζανίγκα, ήταν ο νικητής (ανάμεσα σε 53 υποψηφιότητες) και δική του δημιουργία είναι το τρόπαιο που όλοι σήμερα γνωρίζουμε. Κατασκεύασε ένα υπέροχο Κύπελλο ύψους 36,5 εκατοστών φτιαγμένο από χρυσό 18 καρατίων. Συμβολίζει δύο φιγούρες ανθρώπων να κρατούν τη γη. Στη βάση του αναφέρεται ευδιάκριτα η ονομασία «FIFA World Cup», ενώ κάτω από τη βάση του είναι χαραγμένα τα ονόματα των χωρών που το κατέκτησαν μέχρι σήμερα (εννιά νικητές, μέχρι και το Μουντιάλ του 2006). Βέβαια, εδώ υπάρχει ένα ζήτημα σχετικά με το αν η ΦΙΦΑ θα αποσύρει το τρόπαιο όταν η βάση του γεμίσει με ονόματα νικητών. Όμως αυτό δε γίνεται να συμβεί πριν το 2038.
Οι κανονισμοί της ΦΙΦΑ πλέον ορίζουν πως ανεξάρτητα με ό,τι συνέβη με τον προκάτοχό του (Jules Rimet Trophy) καμία χώρα μπορεί να το κρατήσει για πάντα στην κατοχή της, ανεξάρτητα
με το πόσες φορές θα το κατακτήσει. Οι νικητές των Παγκοσμίων Κυπέλλων (FIFA World Cup) λαμβάνουν απλώς ένα αντίγραφο του Κυπέλλου και το αυθεντικό παραμένει στην κατοχή της ΦΙΦΑ.
Γιώργος Στεφανίδης / Χαραυγή