Οι φράσεις «Το μουνί σέρνει καράβια» και «Οὐ παντός ἀνδρός ἐς Κόρινθον ἔσθ’ ὁ πλοῦς» έχουν καταγωγή από την Κόρινθο και «ρίζες» που φτάνουν τα 2.500 χρόνια.
Η αρχαία Κόρινθος πρέπει να ήταν μια πόλη ξεχωριστή, σχεδόν μοναδική. Το βασικό της πλεονέκτημα ήταν η θέση της σε ένα σταυροδρόμι όπου ο βορράς συναντούσε τον νότο και η δύση την ανατολή. Εκεί συνέρχονταν εκτάκτως οι Έλληνες σε κρίσιμες στιγμές για να λάβουν αποφάσεις. Στα δυο λιμάνια της, τις Κεγχρεές από την πλευρά του Σαρωνικού και το Λέχαιο από την πλευρά του Κορινθιακού, έφταναν τα πλοία που έρχονταν φορτωμένα από την ανατολή και από τη δύση, για να μεταφερθούν διά ξηράς στην άλλη πλευρά (δίολκος) και να αποφύγουν τον επικίνδυνο περίπλου της Πελοποννήσου, ενώ ο Ισθμός λειτουργούσε ως πύλη για όσους ταξίδευαν διά ξηράς από και προς την Πελοπόννησο. Όλη αυτή η κίνηση έφερνε στην πόλη πλούτο, αφθονία αγαθών και πολλούς ξένους, που έδιναν κοσμοπολίτικο χαρακτήρα.
Η Κόρινθος είχε τη φήμη πόλης των ηδονών και των απολαύσεων. Από εκεί καταγόταν η θρυλική εταίρα Λαΐδα, εκεί έζησε στα νιάτα της η γνωστή εταίρα του 4ου αιώνα Νέαιρα, ενώ, σύμφωνα με τον Στράβωνα, χίλιες εταίρες ήταν αφιερωμένες στο ιερό της Αφροδίτης. Πλήθη ανδρών, κυρίως ναυτικών, συνέρρεαν στην Κόρινθο και ξόδευαν ό,τι είχαν και δεν είχαν. Οὐ παντός ἀνδρός ἐς Κόρινθον ἔσθ’ ὁ πλοῦς, έλεγε μια παροιμία, αλλά φαίνεται πως λίγοι της έδιναν σημασία.
“Το μουνί σέρνει καράβια”
Η φράση προέρχεται από την εποχή που περιγράψαμε, όταν οι ναυτικοί έσερναν τα καράβια δια ξηράς στον ισθμό της Κορίνθου. Τοποθετούσαν κορμούς δέντρων και έσερναν από πάνω τα πλοία.
Σε μια ανεξέλεγκτη επέκταση της σύγκρουσης οδηγεί την Μέση Ανατολή το κράτος – αρχιτρομοκράτης του Ισραήλ, με την δολοφονία του πολιτικού ηγέτη της Χαμάς, Ισμαήλ Χανίγια…
Η ρυμούλκηση διαρκούσε αρκετό χρόνο, ωστόσο ήταν προτιμότερο για τους ναυτικούς από το να πλεύσουν γύρω από την Πελοπόννησο. Άλλωστε, είχαν την ευκαιρία να επισκεφθούν και τα ξακουστά πορνεία της εποχής, τα “ιερά της Αφροδίτης“.
Οι ναυτικοί που έκαναν στάση στην Κόρινθο δεν παρέλειπαν να επισκεφθούν τους οίκους ανοχής της περιοχής. Για τον λόγο αυτό, υπήρχε η φήμη ότι όσοι επέλεγαν να σύρουν τα καράβια στη στεριά, στην πραγματικότητα επιθυμούσαν να επισκεφθούν τα πορνεία…
“Λύχνου σβεσθέντος, πάσα γυνή Λαϊς”
Ήταν τόσο όμορφη που κατά τον Προπέρτιο “όλη η Ελλάδα έλιωνε από πόθο μπροστά στην πόρτα της” ενώ ο Αρισταίνετος γράφει πως “τα στήθια της ήταν σαν κυδώνια” και κατά τον Αθήναιο πολλοί ζωγράφοι την είχαν ως πρότυπο. Δεν ήταν όμως μόνο πανέμορφη.
Ήταν πολύ μορφωμένη, καλλιεργημένη, και πάμπλουτη. Φυσικά είχε σχέσεις με τους επιφανέστερους και πλουσιώτερους Έλληνες, που συνέρρεαν στην Κόρινθο για να τη γνωρίσουν.
Ο Διογένης στην αρχή δεν έδινε καμιά σημασία στη Λαϊδα και όταν κάποιος φίλος του τον ρώτησε γιατί δεν την επισκέπτεται, αυτός απάντησε “ουκ ωνέομαι εγώ δεκακισχιλίων μίαν μεταμέλειαν”, δηλαδή δεν αγοράζω με δέκα χιλιάδες δραχμές κάτι για το οποίο θα μετανιώσω. Να σημειωθεί πως δέκα χιλιάδες δραχμές, ήταν ένα τεράστιο ποσό.
Η Λαϊδα, μαθαίνοντας το περιστατικό, πειράχτηκε και αποφάσισε να τιμωρήσει τον φιλόσοφο που καταφρονούσε τη γοητεία της. Κατάφερε να τον πλησιάσει και του υποσχέθηκε μια ερωτική νύχτα μαζί της, δωρεάν.
Ο Διογένης, τι είχε να χάσει, συμφώνησε. Η Λαϊς όμως τον υποδέχτηκε σε ένα σκοτεινό δωμάτιο και στη θέση της βρισκόταν μια κακάσχημη υπηρέτριά της, από την οποία τελικά ο φιλόσοφος δέχτηκε τις θωπείες που του υποσχέθηκε η Λαϊς.
Το άλλο πρωί διαπίστωσε το πάθημά του, το οποίο η εταίρα φρόντισε να το μάθει όλη η Κόρινθος. Ο Διογένης όμως απτόητος της ανταπέδωσε στα ίσα, λέγοντας “λύχνου σβεσθέντος, πάσα γυνή Λαϊς”, δηλαδή: «Στο σκοτάδι, όλες οι γυναίκες σαν τη Λαΐδα είναι»!.
Ύστερα όμως από αυτό το επεισόδιο η Λαϊς, μετανοημένη, δέχτηκε και πάλι τον Διογένη, αυτή τη φορά η ίδια αυτοπροσώπως και χωρίς καμιά αμοιβή….!
https://ekdoseis-atexnos.gr/book/%CE%B9%CE%B4%CE%AD%CE%B5%CF%82-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CF%83%CF%84%CF%81%CE%B1%CF%84%CE%B7%CE%B3%CE%BF%CE%AF-%CF%80%CE%BF%CF%85-%CE%AC%CE%BB%CE%BB%CE%B1%CE%BE%CE%B1%CE%BD-%CF%84%CE%BF-%CF%80/
