Μετρηθήκαμε Αθηνά μας, και βγήκαμε λιγότεροι, πολύ λιγότεροι, γιατί έκανες για πολλούς και η απουσία σου δυσαναπλήρωτη, αβάσταχτη. Μετρηθήκαμε στο Δημαρχείο Περάματος όπου σε αποχαιρετήσαμε οι σύντροφοι και συνάδελφοί σου απ’ τον «Ριζοσπάστη», οι συνάδελφοί σου από το ρεπορτάζ, οι σύντροφοι και συνάδελφοί σου απ’ τον Πειραιά και το Πέραμα, απ’ τη Ζώνη και το Μέταλλο, οι φίλοι και οι γνωστοί σου απ’ τη γειτονιά, η οικογένειά σου.
Βαριά η απώλεια, δύσκολος ο αποχωρισμός… Λυγίσαμε Αθηνά και να μας συγχωρείς, στο υποσχόμαστε πως μόνο εκεί σκύψαμε κεφάλι, μπροστά στο φέρετρο το σκεπασμένο με την τιμημένη σημαία του Κόμματός σου, του Κόμματός μας, με τον «Ριζοσπάστη» πλάι στη χαμογελαστή σου φωτογραφία, που κουνάς το χέρι σαν να μας αποχαιρετάς κι εσύ.
Αποχαιρετούν με μεγάλη θλίψη την αγαπημένη συντρόφισσα Αθηνά Ζύμαρη
Σε βασικό κόμβο υποστήριξης των Αμερικανών και Ισραηλινών με καύσιμα αναδεικνύονται ο λιμένας των Αγίων Θεοδώρων και τα διυλιστήρια της ευρύτερης περιοχής. Πρόκειται για άλλη…
Δίπλα σου ήμασταν Αθηνά μας. Τιμητική φρουρά στη σορό σου μέλη του Πολιτικού Γραφείου, της Κεντρικής Επιτροπής, της Κοινοβουλευτικής Ομάδας, Γιώργος Μαρίνος, Κύριλλος Παπασταύρου, Θέμης Γκιώνης, Νίκος Αμπατιέλος, Γιάννης Μανουσογιαννάκης, Χρήστος Κατσώτης, ακολούθησαν οι σύντροφοί σου απ’ τον Ριζοσπάστη, απ’ τη γειτονιά, εργάτες της Ζώνης με τις στολές τους που μόλις σχόλασαν ήρθαν να αποχαιρετήσουν την κομμουνίστρια δημοσιογράφο που ήταν πάντα «φρουρός» στους αγώνες τους για να τους καταγράφει με λεπτομέρεια, γιατί αν δεν το έκανε ο «Ριζοσπάστης» δεν θα το έκανε κανείς άλλος.
Κατακόκκινα τα στεφάνια που στόλισαν τον χώρο του τελευταίου αποχαιρετισμού, από την ΚΕ του ΚΚΕ, τον ΓΓ της ΚΕ Δημήτρη Κουτσούμπα, το ΚΣ της ΚΝΕ, τη «Σύγχρονη Εποχή», το Εργατικό Κέντρο Πειραιά, το ΔΣ της ΕΣΗΕΑ.
Συγκίνηση, δάκρυα, πόνος. Δυο λόγια στο τετράδιο ευχών. «Στο καλό Αθηνούλα μας, οι συνάδελφοί σου του κοινοβουλευτικού ρεπορτάζ»… Κι ένα παρατεταμένο χειροκρότημα όταν ξεκινούσες από το Πέραμα για την αγαπημένη σου Ικαρία, που η γη της θα σε κλείσει για πάντα στην αγκαλιά της. «Αντίο» ακριβή μας συντρόφισσα, θα ζεις για πάντα μέσα στον καθένα από μας, στον καθένα που είχε την τύχη να βαδίσει πλάι σου.
Περικλής Κουρμούλης:
Περήφανοι για την αφοσιωμένη συντρόφισσα,
τη σπουδαία αγωνίστρια
Στον επικήδειό του ο Περικλής Κουρμούλης, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ και αρχισυντάκτης του «Ριζοσπάστη», ανέφερε τα εξής:
«Με μεγάλο πόνο και συγκίνηση η Κεντρική Επιτροπή του ΚΚΕ αποχαιρετάει την Αθηνά Ζύμαρη. Την αγαπημένη μας Αθηνά, την Περαματιώτισσα, την Ικαριώτισσα, ακριβή συντρόφισσα και δημοσιογράφο του “Ριζοσπάστη” για 32 ολόκληρα χρόνια.
Όσο κι αν προετοιμαζόμασταν γι’ αυτόν τον αποχωρισμό, ο θάνατός της μας έχει συγκλονίσει.
Μας γεμίζει όμως με υπερηφάνεια ότι λέμε “αντίο” σε μια αφοσιωμένη συντρόφισσα. Μια σπουδαία αγωνίστρια, που ποτέ δεν έβαλε “κόφτες” στην προσφορά της στο Κόμμα και στην εφημερίδα. Η Αθηνά ήταν μια μάχιμη πένα, στρατευμένη στο δίκιο της εργατικής τάξης και του λαού.
Μια συντάκτρια παντός καιρού και ζωντανό παράδειγμα για το τι σημαίνει κομμουνιστής δημοσιογράφος στην εποχή μας.
Το βραβείο της, το παράσημό της είναι οι ανακοινώσεις που έβγαλαν τα Σωματεία του Πειραιά για να την αποχαιρετήσουν με το που άκουσαν την αναγγελία του θανάτου της.
Είναι η παρουσία σήμερα, μέσα σ’ αυτήν αίθουσα, δεκάδων εργαζόμενων από το Λιμάνι, τη Ζώνη, τις προβλήτες, τα εργοστάσια του Πειραιά που σχόλασαν από τη βάρδια και ήρθαν να πουν “αντίο” στη συντρόφισσα, τη συνοδοιπόρο, τη δημοσιογράφο.
Όλοι αυτοί, όπως και το Κόμμα μας, η εφημερίδα μας αισθάνονται πως σήμερα αποχαιρετούν έναν ολόδικό τους άνθρωπο. Γιατί η Αθηνά ήταν πράγματι μια από αυτούς.
Στους μεγάλους εργατικούς αγώνες δεν μπορούσες να την ξεχωρίσεις από το πλήθος που περιφρουρούσε μια απεργία στους καταπέλτες ή στην πύλη ενός εργοστασίου. Γι’ αυτό κατάφερνε πάντα το γραπτό της να έχει ζωντάνια, μαχητικότητα, πείσμα. Μπορούσε να εμπνέει.
Η συντρόφισσα Αθηνά γεννήθηκε στην εργατούπολη του Περάματος. Μεγάλωσε και ζυμώθηκε με τις αγωνιστικές παραδόσεις της οικογένειάς της, των εργαζομένων και του λαού της περιοχής. Ως μέλος της ΚΝΕ ανέλαβε το 1992 συντάκτρια του “Ριζοσπάστη” και λίγους μήνες αργότερα έγινε μέλος του Κόμματος.
Στη δημοσιογραφική δουλειά πέρασε από πολλούς και διαφορετικούς τομείς, με τελευταίο το κοινοβουλευτικό ρεπορτάζ. Όπου κι αν χρεώθηκε, ξεχώρισε για την προσπάθειά της να κατακτήσει καινούργια γνώση, να αφομοιώσει επεξεργασίες και θέσεις του Κόμματός μας, να παρακολουθεί από κοντά τη δράση του κομματικών μας δυνάμεων, να ανταποκριθεί με συνέπεια στη δουλειά της εφημερίδας.
Εκεί που έδωσε πραγματικά τον εαυτό της ήταν το εργατικό ρεπορτάζ, στο οποίο χρεώθηκε αμέσως μόλις ανέλαβε δουλειά στην εφημερίδα.
Για τον “Ριζοσπάστη”
η Αθηνά υπήρξε όλα αυτά τα χρόνια
μια “ήρεμη δύναμη”
Μια δημοσιογράφος παντός καιρού, παράδειγμα και πηγή έμπνευσης για το τι σημαίνει να ψάχνεις, να ερευνάς, να γράφεις για να πάει ένα βήμα μπρος το Κόμμα, η οργάνωση των εργαζομένων, η σύγκρουση με τον ταξικό αντίπαλο.
Και μπορούσε να το κάνει. Γιατί από νωρίς αφομοίωσε μέσα της την αγάπη και τον θαυμασμό για την τάξη της, την πίστη στις δυνάμεις της και στη δύναμη του οργανωμένου αγώνα, αλλά και το μίσος για τους εκμεταλλευτές της.
Ήταν αυτά τα χαρακτηριστικά που την έκαναν ταξικά αδιάλλακτη, αφοσιωμένη στο Κόμμα.
Χαρακτηριστικά που δεν αναγνώριζαν μόνο οι σύντροφοι, οι φίλοι, οι συνάδελφοι, αλλά και ο αντίπαλος. Και μάλιστα σε χώρους σκληρούς και αδίστακτους, όπως η Ναυτιλία, οι Μεταφορές, το Μέταλλο.
Στην κομματική της ζωή, η συντρόφισσα Αθηνά ανέλαβε και άλλες χρεώσεις στο Κόμμα πέρα από την εφημερίδα. Υπήρξε εκλεγμένη δημοτική σύμβουλος της “Λαϊκής Συσπείρωσης” στο Πέραμα. Μέχρι και πριν από λίγους μήνες ήταν εκλεγμένη στο Διοικητικό Συμβούλιο της ΕΣΗΕΑ με την παράταξη της “Δημοσιογραφικής Συνεργασίας”.
Είχε μεγάλη αγάπη για τον τόπο καταγωγής της, την Ικαρία και μας το θύμιζε με κάθε τρόπο.
Ακόμα κι όταν αργά το βράδυ, τρέχοντας με αγωνία να προλάβουμε το τυπογραφείο για να τυπωθεί στην ώρα του ο “Ριζοσπάστης”, ακούγαμε από την άλλη άκρη της τηλεφωνικής γραμμής: “Σε δυο λεπτά στέλνω το θέμα”!
Κι ήξερες τότε ότι θα μετρούσες πολλά δίλεπτα ακόμα μέχρι να το στείλει, μέχρι να χωρέσει μέσα στο κείμενό της και την τελευταία εικόνα, την τελευταία δήλωση, το τελευταίο στοιχείο που μάζεψε στο ρεπορτάζ της.
Αθηνά μας. Στη σύντομη ζωή σου τίμησες τον τίτλο του μέλους του Κόμματος. Η μεγάλη προσφορά σου στην εφημερίδα αποτελεί παράδειγμα για τις νεότερες γενιές των συντακτών του “Ριζοσπάστη”.
Θα μας λείψουν το χαμόγελό σου, το πείσμα σου, η γνώμη σου, η παρέα σου. Θα μας λείψει η αισιοδοξία σου, που δεν την έχασες ούτε τις δύσκολες ώρες της αρρώστιας σου.
Πάνω απ’ όλα θα μας λείψει η σπιρτάδα των γραπτών σου. Και εκείνο το γλυκό, σπινθηροβόλο βλέμμα, που έφεγγε μπροστά στην οθόνη του υπολογιστή κάτω από τα φουντωτά μαλλιά σου, με τα δάκτυλα να χτυπάνε μανιασμένα το πληκτρολόγιο για να βάλουν στη σειρά τις λέξεις.
Είτε έγραφες θλιμμένη και οργισμένη για τον θάνατο ή το σακατεμό ενός εργάτη, είτε σκάλιζες ενθουσιασμένη ένα ρεπορτάζ για μια μεγάλη απεργία, είτε με τρυφερότητα μας έστελνες την ανταπόκριση από το Φεστιβάλ της ΚΝΕ.
Έτσι θα σε θυμόμαστε και θα σε αναπολούμε. Έτσι σου λέμε “αντίο”».
ΚΕ του ΚΚΕ: Αποχαιρετά με μεγάλη θλίψη την συντρόφισσα Αθηνά Ζύμαρη
Τάσος Γαλανόπουλος:
Στις μάχες που έρχονται θα έχουμε
το παράδειγμά σου στο μυαλό μας!
Ο Τάσος Γαλανόπουλος, εκ μέρους της ΚΟΒ «Ριζοσπάστη» – «902», τόνισε στον επικήδειό του:
«Αθηνούλα μας,
Όλοι οι σύντροφοι σου από τον “Ριζοσπάστη” και τον 902, όλοι όσοι δουλέψαμε και παλέψαμε μαζί σου είμαστε σήμερα πολύ πιο φτωχοί κι ας μας άφησες τόσο πλούτο κι ένα τέτοιο παράδειγμα, κι ας είμαστε περήφανοι που κέρδισες με το σπαθί σου τον τίτλο της κομμουνίστριας δημοσιογράφου.
32 ολόκληρα χρόνια στην εφημερίδα μας έβαλες τον πήχη αυτό ακόμα πιο ψηλά. Πάντα μαχητική, αισιόδοξη, χαμογελαστή, πάντα στην πρώτη γραμμή, με ζεστή καρδιά για τους εργαζόμενους, με μίσος για τους εκμεταλλευτές που δεν τους άφησες σε χλωρό κλαρί.
Όπου έδινε τη μάχη το Κόμμα εκεί ήσουν κι εσύ για να γράψεις: Απ’ τα καράβια και τη Ζώνη ως την COSCO, στις αμέτρητες εργατικές κινητοποιήσεις ως και στο άχαρο κοινοβουλευτικό ρεπορτάζ. Μέχρι και απ’ το “Μεταξά” μας έστελνες θέματα για την άθλια κατάσταση και για τους αγώνες των υγειονομικών, αλλά και φωτογραφίες με τον μισητό 6ο στόλο στα μέρη σου.
Ήξερες πως σημασία έχει να μην παραδίνεσαι. Κι εμείς ξέραμε πως για τα πιο δύσκολα θέματα κι αποστολές είχαμε πάντα ένα σίγουρο στήριγμα.
Τις πιο εύκολες ώρες ποτέ δεν εφησύχασες, ποτέ δεν επαναπαύτηκες, τις πιο δύσκολες ποτέ δεν βαρυγκόμησες, δεν λυπήθηκες κόπο και χρόνο. Πάντα στην πρώτη γραμμή σε ό,τι σου ζητούσε το Κόμμα και η εφημερίδα: Με αυταπάρνηση, με όπλο την ιδεολογία μας, με συλλογικότητα και σεμνότητα, με έγνοια ως και για την τελευταία λέξη, με γραφή στρωτή και δυνατή. Αλλά και με πρωτοβουλία, ανησυχία και άποψη για όλες τις στήλες της εφημερίδας, με ιδέες για θέματα κι άρθρα, μαζεύοντας συνεχώς στοιχεία, μεταφέροντας συνεχώς τη ζωντανή πείρα. Πάντα στρατευμένη κι ανυποχώρητη: Ήξερες καλά απέναντι σε πόσο αδίστακτο αντίπαλο παλεύουμε, γι’ αυτό και δεν σε ένοιαξε ποτέ η δήθεν αντικειμενικότητα.
Ήξερες τι σημαίνει η εφημερίδα μας, γιατί δεν έγραφες για κάποιον άλλο και αφ’ υψηλού: Ήσουν πρώτη και στη διακίνηση και την αξιοποίησή της, ήξερες τι σημαίνει ο “καθημερινός σύντροφος” για τις Κομματικές Οργανώσεις, για όλους τους συντρόφους, στην καθημερινή δουλειά στη συνοικία, στον χώρο δουλειάς. Τα καθήκοντά σου εκεί άλλωστε τα συνδύασες υποδειγματικά με τη χρέωση στην εφημερίδα.
Γι’ αυτό και τα ρεπορτάζ σου ήταν πάντα τα πιο ολοκληρωμένα κι εύστοχα, τα πιο ζεστά, τα πιο καλογραμμένα: Ήσουν ένα με τον κόσμο για τον οποίο έγραψες και πάλεψες. Από τους ναυτεργάτες ως τους Περαματιώτες, όλους τους εργαζόμενους στον Πειραιά, τους αγαπημένους σου Ικαριώτες, τα παιδιά στα Φεστιβάλ της ΚΝΕ που μίλαγες με τις ώρες για να γράψεις αυτά τα υπέροχα ζωντανά εισαγωγικά. Γι’ αυτό είναι όλοι εδώ σήμερα και σε ξέρουν με το μικρό σου όνομα, σαν έναν δικό τους άνθρωπο, η μεγαλύτερη τιμή για έναν κομμουνιστή δημοσιογράφο.
Γι’ αυτό και στις συνεδριάσεις της ΚΟΒας περιμέναμε πάντα τις τοποθετήσεις σου σαν φρέσκο αεράκι. Να ακούσουμε την πλούσια πείρα από τη γειτονιά, από τη Βουλή, από τους συναδέλφους. Με την ταξική σου ματιά, την πίστη στις αρχές και την ιδεολογία μας, την πίστη στον λαό. Μεταδίδοντάς μας αισιοδοξία, πείσμα, κουράγιο για όλες τις μάχες, για τις εξορμήσεις που ήσουν πάντα πρώτη, για τις πολιτικές μάχες.
Ακριβή μας συντρόφισσα Αθηνά, έχουμε ακόμη πολλές τέτοιες μάχες να δώσουμε. Όλος ο “Ριζοσπάστης”, όλος ο 902 θα είμαστε εκεί με το δικό σου παράδειγμα και το χαμόγελό σου στο μυαλό».
Μαρία Ζύμαρη
“Μη στενοχωριέσαι Αθηνά,
ο καινούργιος κόσμος θα ‘ρθει, θα τον δουν τα παιδιά και τα εγγόνια σου”
Με ένα συγκινητικό «αντίο» στο παιδί της, στη συντρόφισσά της, η μητέρα της Αθηνάς, συντρόφισσα Μαρία, έκλεισε την τελετή αποχαιρετισμού:
«Σας ευχαριστώ όλους, μέσα απ’ την καρδιά μου εγώ και όλη η οικογένεια. Η Αθηνούλα μας έφυγε νωρίς, είχε κι άλλα να δώσει, εντάξει, πικραινόμαστε βέβαια, είμαστε σίγουροι όμως ότι θα βρεθούν πολλοί που θα συνεχίσουν τον δρόμο της κι αυτό είναι ένα ελπιδοφόρο μήνυμα για τη γενιά τη δικιά μου, που παραδίνουμε και για τις γενιές που θα έρθουν. Αθηνούλα μας, μη στενοχωριέσαι που ούτε εσύ ούτε κι εγώ βέβαια λόγω ηλικίας, δεν θα δούμε τον καινούργιο κόσμο που θα ανατείλει, σίγουρα, σίγουρα θα έρθει, θα τον φέρουν οι νέοι που είναι σήμερα εδώ και θα τον δουν εκείνοι, θα τον δουν τα παιδιά σου, τα εγγόνια σου και οι επόμενες γενιές! Σας ευχαριστώ όλους!!!».
Επικήδειοι: “Λύγισαν και τα μέταλλα…”
Εκ μέρους του Τομεακού Συμβουλίου της ΚΝΕ ο Κώστας Ραπανάκης σημείωσε αποχαιρετώντας την Αθηνά: «Η συντρόφισσα Αθηνά ήταν πάντα εκεί. Σε όλα μας τα Φεστιβάλ, σε όλους μας τους αγώνες, κάθε φορά που χτυπούσε η καρδιά της νεολαίας στον Πειραιά, στα Μαθητικά Φεστιβάλ, στις μεγάλες κινητοποιήσεις των μαθητών του Περάματος τα προηγούμενα χρόνια ενάντια στα καζάνια, μπροστά στο πανό, να μας κλείνει το μάτι και να μας χαμογελάει. Θυμόμαστε πολλά από τη συντρόφισσα. Ένα που μας έχει μείνει είναι τα βράδια των Χριστουγέννων να πούμε τα αγωνιστικά κάλαντα της ΚΝΕ και πάντα λέγαμε: “Το σπίτι της Αθηνάς να το αφήσουμε τελευταίο. Εκεί θα πάμε να κάτσουμε. Κάτι θα έχει να μας βγάλει. Και πάντα είχε. Ένα ζεστό σπίτι, μια ζεστή αγκαλιά, ένα ζεστό χαμόγελο. Ό,τι άφησες πίσω σου θα το συνεχίσουμε εμείς, συντρόφισσα».
Από την ΚΟΒ Περάματος η Αγγελική Μανώλη τόνισε μεταξύ άλλων: «Η Αθηνά έφυγε νωρίς. Ήθελε και είχε ακόμα πολλά να δώσει στον αγώνα για την υπόθεση της εργατικής τάξης. Ο πρόωρος χαμός της μας άφησε μεγάλο αβάσταχτο πόνο (…). Ήταν βασικό στήριγμα στην Κομματική Οργάνωση του Περάματος, πάντα δίπλα μας σε ό,τι της ζητήθηκε, πάντα με τον καλό συντροφικό της ρόλο και την πείρα της».
«Παρά το φορτωμένο πρόγραμμά της σαν δημοσιογράφος του “Ριζοσπάστη”, είχε έννοια να συμμετάσχει κάθε Σαββατοκύριακο στην εξόρμηση χωρίς να σκεφτεί κούραση, φρόντιζε η φωνή του Κόμματος, η εφημερίδα του Κόμματος να μπαίνει κάθε εβδομάδα σε κάθε σπίτι εργάτη, εργαζόμενου, συνταξιούχου, στις γειτονιές του Άνω Περάματος, στην περιοχή της Αγίας Τριάδας που κατοικούσε και την είχε χρεωμένη η Οργάνωση», σημείωσε και αναφέρθηκε στους γερούς δεσμούς που είχε αναπτύξει η Αθηνά στην περιοχή της, την εκτίμηση και την εμπιστοσύνη που είχε κερδίσει.
«Εμείς οι σύντροφοι σου Αθηνά, σου δίνουμε την υπόσχεση ότι δεν θα σταματήσουμε, θα συνεχίσουμε τη δική σου πορεία, θα συνεχίσουμε με την ορμή που μας δίνει η υπερεκατοντάχρονη ιστορία του τιμημένου ΚΚΕ. Σε αποχαιρετάμε Αθηνά με δάκρυα και πόνο στις καρδιές μας».
Ο Λεονάρντο Ντε λα Κρουζ – Καρναβάς από οικογένεια φίλων της Αθηνάς σημείωσε: «Όταν μετακομίσαμε στο Πέραμα πριν 15 χρόνια η Αθηνά ήρθε σπίτι μας και μας έδωσε το καλωσόρισμα της περιοχής και μας τόνισε ότι χάρηκε που θα είμαστε γείτονες και πως αν χρειαστούμε οτιδήποτε να της απευθυνόμασταν, η φιλική της πρόσκληση δεν έπαψε ποτέ να ισχύει. Προσπαθώντας να διαμορφώσουμε ένα τελευταίο “αντίο” σαν οικογένεια για την Αθηνά, το κοινό που φαίνεται, είναι αυτή η εγκάρδια απλή προσέγγιση, η φιλία και η φιλοξενία που είχε, μια αρετή της που χώρεσε πάρα πολύ κόσμο, προέκταση της κομμουνιστικής της κοσμοαντίληψης και στάσης ζωής … Σαν οικογένεια θα της είμαστε για πάντα ευγνώμονες για το ενδιαφέρον που συνεχώς έδειχνε για να ακούσει τι έχουμε να πούμε, για τη μεγάλη οικογένεια που νιώσαμε δίπλα της, σε αποχαιρετούμε με ένα τελευταίο χαμόγελο για το μπόι που μας έδωσες, δεν είναι δεδομένο, δεν το συναντάς εύκολα, το παράδειγμά σου μένει ζωντανό στην κόρη και την οικογένειά σου».
Ο Σωτήρης Πουλικόγιαννης, πρόεδρος του Συνδικάτου Εργατοϋπαλλήλων Μετάλλου Ν. Αττικής, κατέθεσε τη δική του εμπειρία από τη συνάντηση με την Αθηνά, από τότε που και ο ίδιος έκανε τα πρώτα του βήματα ως πρόεδρος. «Στις πρώτες μας κινητοποιήσεις, στις γενικές συνελεύσεις, στις στάσεις εργασίας, στις περιφρουρήσεις ήταν παντού παρούσα. Από όταν ξεκίναγε μέχρι που τελειώναμε. Ήταν χαρακτηριστικό ότι πάρα πολλοί συνάδελφοι που συμμετείχαν τακτικά στις κινητοποιήσεις, την προσφωνούσαν “συναδέλφισσα”. Είχε κατακτήσει τέτοιο κύρος και τέτοια οικειότητα με τους συναδέλφους». «Δεν άργησα να καταλάβω πώς το είχε καταφέρει αυτό η Αθηνά όταν αρχίσαμε να συνεργαζόμαστε σχεδόν σε καθημερινή βάση. Έμαθα πάρα πολλά – ήταν ένα κινητό αρχείο. Θυμόταν παλιότερες κινητοποιήσεις, τι αιτήματα είχαμε, τι απαντήσεις είχαμε πάρει. Αυτό αποτυπώνει την αγωνία της να μη λείψει μέρα που να μην υπάρχει ρεπορτάζ από τον Πειραιά, από τα καράβια, από τη Ζώνη και από το Μέταλλο και να μην αναδειχτούν τα προβλήματά μας. Όσο είχε αυτή τη χρέωση και είχαμε φάει άκυρο από τα αστικά ΜΜΕ, ήταν η φωνή του συνδικάτου προς τον έξω κόσμο».
Ο Σ. Πουλικόγιαννης κλείνοντας μοιράστηκε τη φράση ενός συναδέλφου του στο άκουσμα της απώλειας της Αθηνάς: «Είναι η ώρα να λυγίσουν και τα μέταλλα»…
Η δημοσιογραφική οικογένεια, το Διοικητικό Συμβούλιο και οι εργαζόμενοι της ΕΣΗΕΑ αποχαιρετούν σήμερα με θλίψη μια εκλεκτή συνάδελφο, μια φίλη, μια συνεργάτιδα, σημείωσε εκ μέρους του ΔΣ της Ένωσης Συντακτών ο Γιώργος Γαβαλάς. «Μέσα από τα ρεπορτάζ της αναδείκνυε τα προβλήματα των εργατών, ιδιαίτερα των ναυτεργατών, τις διεκδικήσεις τους και δεν δίστασε ποτέ να συγκρουστεί και να παλέψει για τη δικαίωσή τους», σημείωσε και αναφέρθηκε μεταξύ άλλων στη συμμετοχή της στο ΔΣ της ΕΣΗΕΑ κάνοντας λόγο για το «μεγαλείο του ήθους της, της υποδειγματικής ακεραιότητας και της αταλάντευτης πίστης στις αρχές και τις ιδέες που υπηρετούσε. Η Αθηνά έδωσε όλες τις μάχες της ζωής της με πείσμα, γενναιότητα και δυναμισμό. Έως και την τελευταία», τόνισε.
Ο δήμαρχος Περάματος Γιάννης Λαγουδάκος ανέφερε για την Αθηνά, ως δημοτική σύμβουλο, πως «δεν ήταν λίγες οι φορές που έσυρε όλο το Δημοτικό Συμβούλιο σε ψηφίσματα υπέρ της Ναυπηγοεπισκευαστικής Ζώνης και κατά των μονοπωλίων». «Θέλουμε να μείνει άσβηστη η μνήμη της και το Δημοτικό Συμβούλιο σε συνεργασία με τους συναδέλφους της “Λαϊκής Συσπείρωσης” θα θεσμοθετήσει από τον Σεπτέμβρη δράσεις που θα φέρουν το όνομα της συναδέλφου, ώστε και η επόμενη γενιά αιρετών να διδάσκεται για ανθρώπους κομμουνιστές, αγωνιστές και αδούλωτους όπως η Αθηνά Ζύμαρη», κατέληξε.
