Όπως ήδη αναφερθήκαμε σε προηγούμενη ανάρτηση, αναφορικά με τη το ρόλο της μάνας στο νησί της επανάστασης η γυναίκα χειραφετείται και χειραφετεί _βλ Κούβα: το ουσιαστικό τοπίο της μάνας και της μητρότητας ως ριζωμένη επαναστατική οντότητα. Σε αντίθεση με τα υποκριτικά πεθαμένα λουλούδια των χιλιάδων αφιερώσεων στη ζούγκλα του καπιταλισμού (και στη χώρα μας φυσικά), εκεί, στο μαλακό υπογάστρια των ΗΠΑ έχουμε μια καθημερινή μάχη –ένα βήμα μπρος δύο πίσω _ένα μπρος … (παραφράζοντας τον Λένιν). Παραθέτουμε κάποιες πλευρές (αντιγράψαμε από τη granma, όργανο του ΚΚ Κούβας
Οι κουβανικές αρχές συγχαίρουν
αγωνιστικά τις μητέρες για την ημέρα τους
Ο πρώτος γραμματέας της Κεντρικής Επιτροπής του Κομμουνιστικού Κόμματος της Κούβας και Πρόεδρος της Δημοκρατίας Miguel Díaz-Canel και άλλα επίσημα χείλη αναφέρθηκαν στην «καρδιά» των Κουβανών μητέρων και στην ημέρα που είναι «όλη δική τους» (και δική μας), μέσα από μια παράδοση που εδώ ξεπερνά τον αιώνα και χειραφετείται καθημερινά μέσα στην επανάσταση
A las madres cubanas, capaces de sostener y transformar la realidad más difícil, con sensibilidad, coraje y belleza, ¡Muchas Felicidades!#Cuba 🇨🇺 pic.twitter.com/SvEZrbO9at
— Miguel Díaz-Canel Bermúdez (@DiazCanelB) May 12, 2024
Σήμερα το σχολείο, το αστικό σχολείο, βρίσκεται σε μια δίνη αλλαγών, σε μια κρίση. Οι μαθητές πιο δύσκολα βρίσκουν νόημα στην παρουσία τους στο σχολείο.…
Ο πρόεδρος τόνισε την ικανότητα των μητέρων της χώρας του να συντηρούν και να μεταμορφώνουν την πιο δύσκολη πραγματικότητα, με ευαισθησία, θάρρος και ομορφιά, έγραψε στην πλατφόρμα X.
Στις Κουβανές μητέρες, Συγχαρητήρια! Να μας ζήσετε!, ενώ από την πλευρά του, ο πρωθυπουργός Μανουέλ Μαρέρο τις αποκάλεσε ηρωίδες, oμοίως, ο πρόεδρος της Εθνοσυνέλευσης της Λαϊκής Εξουσίας (κοινοβούλιο), Εστεμπάν Λάζο, αναφέρθηκε τον Εθνικό Ήρωα της Κούβας, Χοσέ Μαρτί, ο οποίος είπε για τις μητέρες: «είναι αγάπη, εξαιρετική ευαισθησία και στήριγμα της ζωής μας».
Στην Κούβα σήμερα κυριαρχεί μια ατμόσφαιρα οικογενειακής γιορτής και χαράς πριν από μια γιορτή που, μετά από περισσότερο από έναν αιώνα, γίνεται εδώ απαραίτητη κάθε δεύτερη Κυριακή του Μαΐου.
(από συντάκτη της granma)
🇨🇺 Η μάνα στο παιδί της
Χθες το βράδυ σκέφτηκα ότι, όπως κάθε χρόνο, κάποιος θα πρέπει να ετοιμάσει κάτι και να το στείλει στην σύνταξη, ως δώρο της εφημερίδας μας σε όλες τις μαμάδες αυτή την ξεχωριστή μέρα που τους αφιερώνεται.
Να! τα παίρνω… τα αφήνω, εδώ είναι, κοντά στους παλμούς που είμαστε όλοι ικανοί να νιώσουμε: μητέρες, παιδιά, πατέρες, αδέρφια, παππούδες, γιαγιάδες, γείτονες _ευγνώμονες, με λίγα λόγια, όπως διαβάζουμε…
__Τι συμβαίνει μαμά;
Δεν πειράζει, αγάπη μου, πρέπει να νιώσω τους χτύπους της καρδιάς σου, θα σου πω κάτι που δεν θα καταλάβεις τώρα, αλλά όταν μεγαλώσεις και το διαβάσεις, ίσως τότε να με καταλάβεις καλά.
__Πες μου μαμά.
- Όταν η ζωή περιπλέκεται, όταν κάνεις λάθος, όταν διαλέγεις λάθος δρόμο, ακόμα κι εκείνες τις στιγμές, θα είμαι εδώ.
- Όταν κάποια άνοιξη σε μια από τις πολλές σου δεν δεις τον ήλιο να ανατέλλει, όταν λαχταράς τη ζεστασιά μου, θα είμαι εδώ.
- Όταν νιώθεις διαφορετικός, περίεργος ή όταν κάποιος σε απορρίπτει επειδή είσαι εξαιρετέος _δήθεν ή πραγματικά, όταν θέλεις να βρεις καταφύγιο, όταν τα πόδια σου κουραστούν από το περπάτημα και χρειάζεσαι αγκαλίτσες, θα είμαι εδώ.
- Όποτε θέλεις συντροφιά στο ταξίδι, θα είμαι εδώ.
- Όταν η μνήμη σου σε πάει πίσω στα παιδικά σου χρόνια και θες να θυμηθείς πόσο ξεχωριστός_ή ήσουν για μένα, θα είμαι εδώ.
- Όταν φύγω, κλείσε τα μάτια σου και σκέψου με. Όπου κι αν βρίσκομαι: θα είμαι εδώ, πάντα!».
Η γέννηση ενός ονείρου
Μια ιστορία θυσίας και αφοσίωσης, ως φόρος τιμής στις μητέρες, σε όσες έχουν ήδη γεννηθεί και σε αυτές που μια μέρα θα γεννηθούν. Ξέρω μια γυναίκα που πολέμησε ενάντια στη φύση, σπαθί ενάντια σε σπαθί και κέρδισε. Αγαπούσε ένα γιγάντιο όνειρο, τόσο τεράστιο, τόσο πεισματάρικο, που δεν θα εγκατέλειπε ποτέ τη μάχη για να το πετύχει.
Σημείωσε τις γόνιμες μέρες στο αλμανάκ. Πραγματοποιήθηκαν εκατοντάδες υπέρηχοι και εξετάσεις _στο κρατικό νοσοκομείο της Αβάνας και στο κέντρο υγείας του χωριού της (μου).
Έκλαψε κι εκείνη, απαρηγόρητη, μπροστά στο αρνητικό τεστ εγκυμοσύνης, μια σκηνή που επαναλάμβανε, μήνα με τον μήνα, σε έναν κύκλο που έμοιαζε ατελείωτος.
Κράτησε την αναπνοή της κατά τη διάρκεια αυτής της επώδυνης και επεμβατικής εξέτασης στην οποία πίστευε ότι θα έχανε την ζωή της, αλλά πήρε μια βαθιά ανάσα και διαβεβαίωσε τη νοσοκόμα ότι ήταν μια χαρά, τέλεια, ασυναγώνιστη. Πήρε (πήρα) πολλά χάπια _η πατρίδα μας παρέχει ό,τι χρειαζόμαστε. Δεν της άρεσε να μιλάει γι’ αυτό. Πονούσε πάρα πολύ. Το κράτησε σε μια γωνιά του μονόλογου της, ανάμεσα σε βελούδινες κουβέρτες, προτίμησε να μείνει σιωπηλή. Έζησε πάνω από μια δεκαετία θυσίας, ανάπαυσης, πόδια ψηλά, λαχτάρας για τη δεύτερη γραμμή των μαλλιών.
Δεν ήταν τόσο νέα όσο όταν ξεκίνησε την περιπέτεια να μεγαλώσει την οικογένεια. Τίποτα όμως δεν την σταμάτησε, ούτε καν οι ιδιοτροπίες της γενετικής, πολύ λιγότερο η ηλικία. Ξέρω μια γυναίκα που είχε ένα όνειρο και πάλεψε τόσο σκληρά για αυτό που η μοίρα, ντροπιασμένη μπροστά της, αναγκάστηκε να κατεβάσει το κεφάλι της.
Και όταν ο COVID-19 γονάτισε τον κόσμο, εκείνη, που δεν ήταν διατεθειμένη να τα παρατήσει ούτε λίγο, πόνταρε τα πάντα σε αυτό που πίστευαν οι άλλοι ότι ήταν ουτοπία.
Ξέρω μια γυναίκα που αυτή τη στιγμή ζει 🌀 ανεμοστρόβιλο, που έχει την πρώτη θέση στον κόσμο στο καθάρισμα μύξας και …, που δουλεύει για να κερδίσει τον χαμένο χρόνο και κυνηγάει με τα μάτια της τα δύο άτακτα ξωτικά της. Ξέρω μια γυναίκα που σχεδόν δεν κοιμάται, που γράφει, δουλεύει και μαγειρεύει κάνει τα πάντα με την ίδια ένταση.
Που δεν παραπονιέται ποτέ, γιατί η χαρά εμφανίζεται σε ένα ζευγάρι εξαντλημένα μάτια. Όλοι τη θαυμάζουν. Άλλοι, στη θέση τους, θα είχαν αποφασίσει να πάρουν το πιο άνετο μονοπάτι: πετάγοντας την πετσέτα, κρεμώντας εκείνη την παλιά λαχτάρα με απογοήτευση. Ξέρω μια γυναίκα που δεν τα παρατάει ποτέ. Μια γενναία γυναίκα, που ήταν πρόθυμη να κάνει τα πάντα, ακόμα και να προσφέρει τη ζωή της, για να κυνηγήσει το όνειρο της μητρότητας.
🇨🇺 Μια γυναίκα από την Κούβα!!
