Οι δικτάτορες αιτιολόγησαν την επιβολή της επτάχρονης Χούντας με το χαλκευμένο “επιχείρημα” του δήθεν «κομμουνιστικού κινδύνου» που απειλούσε την Ελλάδα. Βεβαίως, άμεσος «κομμουνιστικός κίνδυνος» δεν υπήρχε για την εγχώρια αστική τάξη και τους συμμάχους της. Με το ΚΚΕ παράνομο, με την ΕΔΑ στη καλύτερη περίπτωση στις εκλογές που είχαν προκηρυχτεί να μην ξεπερνά το 10-14% όπως προβλεπόταν και με την Ένωση Κέντρου με πρόγραμμα και πολιτική σαφώς φιλολαϊκή-φιλοαμερικάνικη και φυσικά σταθερό στήριγμα του καπιταλιστικού συστήματος κάθε άλλο όλα αυτά δικαιολογούσαν «κομμουνιστικό κίνδυνο».΄
Άλλωστε χαριστική βολή στο ιδεολογικό οικοδόμημα της “Επαναστάσεως” περί «κομμουνιστικού κινδύνου» δόθηκε από τον ίδιο τον αρχηγό της, τον συνταγματάρχη Παπαδόπουλο. Τρεισήμισι χρόνια αργότερα, στην πολύκροτη συνέντευξή του προς τον επιφανή Βρεττανό δημοσιογράφο σερ Χιου Γκρην, ομολόγησε ότι πριν από την… “Επανάσταση”. ” η Δημοκρατία στην Ελλάδα δεν διέτρεχε κανέναν άμεσο κίνδυνο από τις δραστηριότητες των κομμουνιστών» (Πηγή Γιάννης Κάτρης, «Η γέννηση του νεοφασισμού στην Ελλάδα», σελ. 76, εκδ. «Παπαζήση», Αθήνα, 1974).
Αν εξετάσουμε τα γεγονότα που προηγήθηκαν θα σταθούμε π.χ στο παλατιανό πραξικόπημα (Ιούλης 1965), τις μεγάλες λαϊκές κινητοποιήσεις και τις δυσκολίες στη λειτουργία του αστικού πολιτικού συστήματος (αδυνατούσε για σχεδόν δύο χρόνια να σχηματίσει σταθερή κυβέρνηση γι’αυτό και είχαν προκηρυχτεί εκλογές για το Μάη του 1967). Βεβαίως, τα ίδια τα λαϊκά προβλήματα συνέβαλαν στην ανάπτυξη των αγώνων εκείνης της εποχής, που ήταν μαζικοί, μαχητικοί και, αναμφίβολα, θα επιδρούσαν και στο εκλογικό αποτέλεσμα. Αλλά αυτοί οι αγώνες δε δικαιολογούσαν άμεσα «κομμουνιστικό κίνδυνο» για την άρχουσα τάξη και τους ξένους συμμάχους της. Είναι δε γεγονός ότι εκείνη την περίοδο το ΚΚΕ, χωρίς κομματικές οργανώσεις στην Ελλάδα, και προπαντός η ΕΔΑ, δεν είχαν στον προσανατολισμό τους την προετοιμασία της εργατικής τάξης και του λαού γενικότερα, ακόμη και για να αντισταθούν στο πραξικόπημα, δεν είχαν προβλέψει τον κίνδυνο. Έτσι, παρά τους ηρωικούς αγώνες του ΚΚΕ, που ηγήθηκε της πάλης του λαϊκού κινήματος, για τα δικαιώματα και τις ελευθερίες του λαού, δεν ανετράπη ούτε το παλατιανό πραξικόπημα, ούτε απετράπη η δικτατορία.
Οι αιτίες που οδήγησαν στη στρατιωτική δικτατορία πρέπει να αναζητηθούν πρωταρχικά στους κόλπους του μετεμφυλιακού αστικού πολιτικού συστήματος που διαμορφώθηκε από το 1946. Από ταξική σκοπιά το στρατιωτικό πραξικόπημα στηρίχτηκε από ισχυρά τμήματα της αστικής τάξης, με πιο φανερή τη στήριξη που παρείχε στη χούντα το εφοπλιστικό κεφάλαιο. Το χουντικό στρατιωτικό καθεστώς στηρίχτηκε στο μετεμφυλιακό θεσμικό πλαίσιο που διατηρούσαν διαδοχικά όλες οι κυβερνήσεις. Το πιο χαρακτηριστικό στοιχείο του ήταν η ισχύς των «εκτάκτων μέτρων» έως το 1974, ενώ μέχρι το 1962 τα «έκτακτα μέτρα» δικαιολογούνταν στο όνομα της «ανταρσίας των κομμουνιστοσυμμοριτών». Επίσης, το Σύνταγμα που ίσχυε από το 1952 νομιμοποιούσε την εκτροπή από τον αστικό κοινοβουλευτισμό, δίνοντας δικαίωμα στο βασιλιά να αναλάβει τέτοια πρωτοβουλία μετά από πρόταση του υπουργικού συμβουλίου.Στη φάση που προχωρούσε η μεταπολεμική καπιταλιστική ανάπτυξη, το διαμορφωμένο μετεμφυλιακό καθεστώς εκ των πραγμάτων πρόβαλλε ως παρωχημένο για να εξυπηρετηθούν η πιο ομαλή χειραγώγηση και η ενσωμάτωση των εργατικών – λαϊκών μαζών. Και φυσικά να τονίσουμε εδώ και τις ευθύνες των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ στην καλλιέργεια του εδάφους και τη δημιουργία προϋποθέσεων για την επιβολή της δικτατορίας.
Με την επιβολή του στρατιωτικού νόμου συστάθηκαν 10 έκτακτα στρατοδικεία σε ισάριθμες πόλεις, ενώ επιβλήθηκαν και άλλα μέτρα, όπως η απαγόρευση των συγκεντρώσεων, η αυστηρή λογοκρισία στον Τύπο κλπ. Στις 29 Απρίλη 1967 τέθηκαν και τυπικά εκτός νόμου τα πολιτικά κόμματα και στη συνέχεια ακολούθησε η κατάργηση 161 μαζικών οργανώσεων και σωματείων στην περιοχή της πρωτεύουσας και 113 στην υπόλοιπη χώρα. Πραγματοποιήθηκαν μαζικές εκκαθαρίσεις στο στράτευμα, στη Δικαιοσύνη, στην Παιδεία και άλλους κλάδους της Δημόσιας Διοίκησης.
Απέναντι στον ελληνικό λαό στήθηκε ο αστυνομικός και στρατιωτικός μηχανισμός του αστικού κράτους. Η αστυνομία και η χωροφυλακή παρείχαν στη χούντα τους δεκάδες χιλιάδες φακέλους, όχι μόνο δραστήριων έως τότε κομμουνιστών, αριστερών, ριζοσπαστών, αλλά ακόμη και εκείνων που είχαν δράσει στα χρόνια της Κατοχής και του ΔΣΕ, που όμως αργότερα είχαν αποστασιοποιηθεί από την ενεργό δράση. Η πρωτοπορία του εργατικού – λαϊκού κινήματος, χιλιάδες έμπειροι αγωνιστές, βρέθηκαν κρατούμενοι σε όλη την Ελλάδα. Στη συνέχεια εξορίστηκαν στη Γυάρο, στη Λέρο, στην Αλικαρνασσό, στον Ωρωπό και αλλού.
Σήμερα το σχολείο, το αστικό σχολείο, βρίσκεται σε μια δίνη αλλαγών, σε μια κρίση. Οι μαθητές πιο δύσκολα βρίσκουν νόημα στην παρουσία τους στο σχολείο.…
Το Ντοκουμέντο
Στα χρόνια που ακολούθησαν ο αντικομμουνισμός, κάτω από το γνωστό σύνθημα «ΠΑΤΡΙΣ-ΘΡΗΣΚΕΙΑ-ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ» ήταν στην κορωνίδα της κυρίαρχης ιδεολογίας της Χούντας. Το έγγραφο- ντοκουμέντο που παρουσιάζουμε είναι ένα μήνα μετά την επιβολή του πραξικοπήματος (26/5/1967) και δείχνει τη «φροντίδα» του καθεστώτος και των μηχανισμών του (εδώ 2ο Γραφείο Β’ Σώματος Στρατού) για συντήρηση αυτού του «κλίματος», του δήθεν «κομουνιστικού κινδύνου» αλλά και την ένταση της πολύμορφης καταστολής εξαιτίας αυτού.. Το έγγραφο αυτό στάλθηκε σε νομαρχίες Κιλκίς, Πέλλας, Ημαθίας καθώς και σε μια σειρά στρατιωτικές μονάδες της περιοχής.
«1 .Κατά ληφθείσας πληροφορίας (σ.σ άραγε από πού και πώς;) ο παράνομος μηχανισμός του ΚΚΕ έδωκεν εις τα όργανα αυτού τας κάτωθι εντολάς.
Α. Να συλλεγούν επειγόντως χρήματα παρά Σωματείων, Συλλόγων, Οργανώσεων (σ.σ τα οποία από τη πρώτη στιγμή κατάργησαν οι πραξικοπηματίες) επιχειρήσεων (σ.σ μα η χούντα ήταν επιλογή της άρχουσας τάξης…) επί σκοπώ οικονομικής ενισχύσεως των οικογενειών των συλληφθέντων κομμουνιστών. (σ.σ Προφανώς εδώ παίρνουν υπόψη τα όσα τα προηγούμενα χρόνια συνέβησαν στο ζήτημα αυτό με την αλληλεγγύη που αναπτύχθηκε για φυλακισμένους τις δεκαετίες ’50 και ’60)
Β. Να επιδιώξουν οι διαφυγόντες την σύλληψιν κομμουνισταί, την παντί σθένει αναχώρησίν τους εις το εξωτερικόν.
2. Κατόπιν των ανωτέρω οι κατά τόπους Α.Σ.Δ.Φ. και τα ΤΕΑ εν συνεργασία με τας αρχάς Χωροφυλακής ν’ αναπτύξωσιν πάσαν δραστηριότητα προς επαλλήθευσιν της εν παραγράφω 1α πληροφορίας.
Προς τούτοις να παρακολουθούνται στενώς τα εργοστάσια, συνεταιρισμοί, σωματεία, σύλλογοι κλπ. Πάσα απόπειρα των κομμουνιστών προς συλλογήν χρημάτων ν’ αναφέρεται αμέσως εις την Μεραρχίαν, εναντίον δε των υπαιτίων να εφαρμόζεται ο νόμος αμειλίκτως.
3. Αι Αστυνομικαί αρχαί έχουσαι υπ’ όψιν των τους καταζητουμένους κομουνιστάς εν στενή συνεργασία με τας υπηρεσίας εκδόσεως διαβατηρίων των κατά τόπου Νομαρχιών, να λάβωσι πάντα τα ενδεικνυόμενα μέτρα προς αποπτροπήν διαφυγής τούτων εις το εξωτερικόν.
4. Πάση τοιαύτη προσπάθεια των κομμουνιστών ως και πάσα κίνησις υπόπτων προσώπων προς έκδοσιν διαβατηρίου, ν’ αναφέρεται πάραυτα εις την Μεραρχίαν.
5. Αι Νομαρχίαι προς ας κοινοποιείται η παρούσα παρακαλούνται όπως παρέξων πάσαν την συνδρομήν των εις τας Αρχάς Χωροφυλακής προς εκτέλεσιν των εν παρ. 3 και 4 διατασσομένων.
6. Η 33 ΤΔΣΠ να επιστήση την προσοχήν των οργάνων ελέγχου διαβατηρίων ΕΥΖΩΝΩΝ και ΕΙΔΟΜΕΝΗΣ επί των ανωτέρω».
https://ekdoseis-atexnos.gr/book/%cf%87%ce%b5%ce%b9%cf%81%cf%8c%ce%b3%cf%81%ce%b1%cf%86%ce%b1-%ce%b8%ce%b1%ce%bd%ce%ac%cf%84%ce%bf%cf%85-%ce%bd%ce%bf%cf%85%ce%b2%ce%ad%ce%bb%ce%b1-%ce%bd%ce%bf%cf%85%ce%ac%cf%81-%cf%84%ce%bf%cf%85/
