Γράφει ο 2310net //
Η αμήχανη στιγμή που ο Σαμαράς εμφανίζεται πιο φιλοπροσφυγικός από τον Τσίπρα, έρχεται κάθε φορά που η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ αποφασίζει να παρέμβει, να δράσει κατασταλτικά ενάντια σε κινηματικές πρωτοβουλίες που αφορούν στους πρόσφυγες. Είναι η στιγμή που μάλλον ο Σαμαράς ντρέπεται περισσότερο όταν διαβάζει σχόλια του τύπου «τι Τσίπρας τι Σαμαράς», «μπατσοκρατία του ΣΥΡΙΖΑ» κτλ. Και ντρέπεται γιατί ο ίδιος ο Σαμαράς το τελευταίο πράγμα που θα ήθελε θα ήταν να τον ταυτίσει κανείς με μια φιλική ή ανεκτική προς τους μετανάστες και τους πρόσφυγες πολιτική, όπως αυτή που αναμενόταν από μια δήθεν κυβέρνηση της αριστεράς. Όποιος ψάχνει για ντροπή στο στρατόπεδο του ΣΥΡΙΖΑ δεν θα βρει ούτε ίχνος. Μπορεί να βρει όμως μετάνοιες προς τον Δένδια!
Ας τα αφήσουμε αυτά στην άκρη κι ας πιάσουμε το ζήτημα των καταλήψεων και της στέγασης των προσφύγων με αφορμή την εκκένωση των καταλήψεων στη Θεσσαλονίκη προσπαθώντας να βάλουμε ψύχραιμα κάποια πράγματα σε σειρά.
- Πού μένουν οι πρόσφυγες
Συνήθως, οι πρόσφυγες που ψάχνουν εναγωνίως ένα μέρος να κοιμηθούν διαμένουν είτε σε αυτοσχέδια camps είτε σε «οργανωμένα». Και στα δύο οι συνθήκες είναι απάνθρωπες, πολλές φορές σε βαθμό που δεν μπορεί κανείς να φανταστεί. Ακόμα λοιπόν και οι «προνομιούχοι» που βρήκαν κρεβάτι (περισσότερο μοιάζει με φορείο) σε κάποια σκηνή ενός καμπ δεν αντέχουν για πολύ καιρό και προσπαθούν με κάθε τρόπο να φύγουν. Συνήθως έχουν και παιδιά, τα οποία βρίσκονται όλη μέρα εκτεθιμένα κάτω από τον πολυδιαφημισμένο ελληνικό ήλιο. Αυτοί οι ίδιοι ήταν εκτεθιμένοι και στο κρύο τον χειμώνα. Άρα, μιλάμε για μια τεράστια μάζα ανθρώπων οι οποίοι συμπληρώνουν ήδη αρκετούς μήνες χωρίς να έχουν κοιμηθεί σε κρεβάτι, χωρίς να έχουν κάνει κανονικό ντους αφού πλένονται με λάστιχα και κουβάδες, και χωρίς να έχουν φάει από κανονικό πιάτο.
Σε σχόλιό του το Γραφείο Τύπου της ΚΕ του ΚΚΕ για τις δηλώσεις του υπουργού Κλιματικής Κρίσης και Πολιτικής Προστασίας σημειώνει: «Η κυβέρνηση της ΝΔ…
- Ποιοι μένουν σε σπίτια;
Τα διαμερίσματα που προσφέρονται σε πρόσφυγες (αιτούντες άσυλο για την ακρίβεια) είναι διαθέσιμα μόνο για όσους εντάσσονται στο πρόγραμμα μετεγκατάστασης της ΕΕ. Δηλαδή για εκείνους που ανήκουν στις χώρες που αυτοδίκαιαια (βάσει μιας παράλογης και απάνθρωπης μέτρησης) θεωρούνται πιθανό να είναι πράγματι πρόσφυγες. Κοντολογίς στους Σύρους, τους Ιρακινούς και τους Σομαλούς. Υπάρχουν κι άλλες εθνικότητες, όπως η Κόστα Ρίκα, αλλά δεν έχουμε τέτοιους εδώ. Με λίγα λόγια, μεγάλη μάζα προσφύγων από το Αφγανιστάν, το Ιράν ή από αφρικανικές χώρες αποκλείονται. Αυτοί αναγκάζονται να μένουν στα κάμπς που από προσωρινά έχουν γίνει τόσο μόνιμα που δεν θα είναι έκπληξη αν ο Τσίπρας τους ζητήσει να πληρώσουν ΕΝΦΙΑ.
- Τι γίνεται με τις καταλήψεις;
Εδώ και μήνες ξεκίνησαν διάφορες προσπάθειες να στεγαστούν πρόσφυγες σε κατηλειμμένους χώρους από αλληλέγγυους. Σε πολλές περιπτώσεις η αποτελεσματικότητα ήταν καλύτερη από αυτή της οργανωμένης «κοινωνίας των πολιτών». Το πρόβλημα όμως με τις καταλήψεις είναι διπλό: αφενός δεν υπάρχει καμία εγγύηση για την μακροπρόθεσμη παραμονή των προσφύγων εκεί, καθώς τα εγχειρήματα αυτά βασίζονται σε εθελοντική συνεισφορά σε είδος και εργασία η οποία δεν μπορεί να προκαθοριστεί και αφετέρου, πρακτικά προσφέρουν μόνο μια μικρή ανακούφιση η οποία δυστυχώς είναι ελάχιστη μπροστά στο μέγεθος των αναγκών. Περίπου δηλαδή ότι κάνουν και οι ΜΚΟ με τους πακτωλούς των χρημάτων που ρέουν άφθονα οι καταλήψεις το κάνουν χωρίς αυτά.
- Τι είδους στέγαση θέλουμε για τους πρόσφυγες;
Αν θεωρούμε ως ιδανική μορφή στέγασης για τους ταλαιπωρημένους πρόσφυγες την κατάληψη ενός παλιού κτιρίου με ορισμένες φορές κακές συνθήκες υγιεινής, τότε ναι, να στηρίξουμε τις καταλήψεις ως το προσφορότερο μέσο για τη στέγαση των ανθρώπων αυτών. Αν όμως κατανοούμε ότι είναι προβληματικό σήμερα, και ενώ έχει περάσει ήδη αρκετά μεγάλο χρονικό διάστημα από τον μαζικό εγκλωβισμό των προσφύγων στην χώρα μας, από την επιβολή βασανιστικών συνθηκών ζωής σε ανθρώπους που έφυγαν κυνηγημένοι και αισθάνονται ανεπιθύμητοι παντού, να θεωρούμε λύση την στέγαση τους σε καταλήψεις τότε μάλλον κάτι σκεφτόμαστε λάθος. Αν πάλι πιστεύουμε ότι αυτές οι καταλήψεις θα συμβάλλουν στην δημιουργία μικρών ουτοπιών, μικρών επαναστατικών ρηγμάτων στο μαύρο καπιταλιστικό σύστημα τότε πιθανότατα βαυκαλιζόμαστε.
- Και τι να κάνουμε;
Δεν ξέρω τι να κάνουμε. Υποθέτω. Ξέρω τι δεν έχουμε κάνει. Ξέρω ότι τόσους μήνες κανείς μα κανείς δεν έχει στρέψει την οργή του ενάντια στην ΕΕ και στις κυβερνήσεις της οι οποίες θεσμικά διαχωρίζουν τους πρόσφυγες σαν να πρόκειται για σκλαβοπάζαρο. Ξέρω ότι κανείς δεν μπήκε στον κόπο να ενοχλήσει την κυβέρνηση που θεωρεί πως η καθόλου ή έστω περιορισμένη της παρέμβαση με την οποία έχουν δημιουργηθεί οικτροί χώροι αποθήκευσης ανθρώπων όπως οι αποθήκες του Πειραιά ή τα αυτοσχέδια καμπ σε Ειδομένη και Ελληνικό, προβάλλονται ως ήπια και ανθρωπιστική στάση στο προσφυγικό. Βλέπω ότι σπάνια καταγγέλεται το γεγονός ότι εξαιτίας της προσφυγικής κρίσης έχει ανθίσει ο χώρος των ΜΚΟ όπου σπέρνονται εκατομμύρια ευρώ και γεννιούνται εκατομμύρια μικρές και μεγάλες εργοδοτικές αυθαιρεσίες. Κατανοώ ότι και στο προσφυγικό το ζήτημα δεν είναι μια ή δύο καταλήψεις, η λύση δεν έρχεται με λίγες «ανάσες ελευθερίας» αλλά με ριζοσπαστικές τομές και ριζικά διαφορετικές πολιτικές, τέτοιες που ο καπιταλισμός (συγγνώμη που γίνομαι ξύλινος τέτοιες ώρες) με καμία μορφή διαχείρισής του δεν μπορεί να προσφέρει.
