(αν είστε βιαστικοί-ές
«ψεκάστε-σκουπίστε-τελειώσατε»
μην ασχοληθείτε καθόλου …)
Δεν υπάρχει άνθρωπος που δεν έχει φωτογραφίσει το φεγγάρι – έστω και μία φορά…
Με δύο υπερπανσέληνους θα καλωσορίσουμε και θα αποχαιρετίσουμε το φετινό Αύγουστο
Supermoon
Δύο υπερφεγγάρια, δλδ δύο πανσελήνους θα έχει ο φετινός Αύγουστος φαινόμενο που αναμένεται ξανά, Ιανουάριο του 2037. Χτες -μετά τη δύση του ηλίου- νοτιοανατολικά, διακρίναμε στον νυχτερινό ουρανό την ανατολή του “φεγγαριού του οξύρρυγχου” _ τη 2η από τις τέσσερις συνολικά υπερπανσελήνους της χρονιάς _ Supermoon ένα συναρπαστικό όρο για αυτό που οι αστρονόμοι αποκαλούν “περιγειακή πανσέληνο”, δηλαδή όταν η πανσέληνος συμβαίνει την ακριβή στιγμή που η Σελήνη είναι πιο κοντά μας στην τροχιά της.
«Σε απόγνωση βρίσκονται τα λαϊκά νοικοκυριά με τις νέες ανατιμήσεις σε βασικά καταναλωτικά προϊόντα που συνοδεύονται με δυσβάστακτες αυξήσεις στο ρεύμα, τις μετακινήσεις, τη στέγαση,…
Στις 30-Αυγ (21:36 μμ.) θα σημειωθεί η 2η πανσέληνος του μήνα – η μπλε σελήνη. -μπλε φεγγάρι, όρος που χρησιμοποιείται όταν έχουμε δύο πανσελήνους σε έναν μήνα. Είναι γνωστό ότι τον Αύγουστο έχουμε τις μεγαλύτερες και λαμπερότερες πανσελήνους. Γιατί; _οφθαλμαπάτη!! Αυτό συμβαίνει γιατί κατά τους καλοκαιρινούς μήνες ο ήλιος βρίσκεται στο υψηλότερο σημείο της ετήσιας φαινόμενης τροχιάς του στον ουρανό, ενώ η σελήνη σχετικά πιο κοντά στον ορίζοντα. Σε αυτή τη θέση η πανσέληνος μπορεί να δημιουργήσει αυτού του είδους την οπτική απάτη, όμως η πραγματικότητα είναι ότι επανειλημμένες μετρήσεις έχουν αποδείξει ότι πρόκειται για μια ψευδαίσθηση που έχει καταφέρει να χτίσει έναν ολόκληρο μύθο.
Φέτος, στο τέλος του Αυγούστου, μετά το «φεγγάρι του οξύρρυγχου», που έλαβε το όνομά του από τους ιθαγενείς κατοίκους της Αμερικής που την συγκεκριμένη μέρα ψάρευαν το συγκεκριμένο ψάρι, γνωστό και ως μουρούνα, ακολουθεί το λεγόμενο «μπλε φεγγάρι», το όνομα του οποίου έχει τροφοδοτήσει άλλον ένα μύθο. Η αλήθεια είναι πως για δύο χρόνια μετά την έκρηξη του ηφαιστείου Κρακατόα στην Ινδονησία το 1883, άνθρωποι σε όλο τον κόσμο ανέφεραν ότι έβλεπαν παράξενα χρωματιστά ηλιοβασιλέματα και μια Σελήνη που είχε μια μπλε χροιά και, έκτοτε, δεν υπήρξε άλλη παρόμοια αναφορά. Έτσι, ο όρος «μπλε φεγγάρι» άρχισε να σημαίνει ότι κάτι είναι πάρα πολύ σπάνιο, εξ ου και χρησιμοποιείται όταν έχουμε δύο πανσελήνους στον ίδιο μήνα.
.jpg)
Ειδικά από τότε που βγήκαν τα smart_phones χαμός σε ΜΚΔ –μερικοί μερικές βάζοντας και selfie με τη φάτσα τους… περιμένοντας και μετρώντας likes.
Ευθύς εξαρχής να πω πως αν περιμένεις –μια καλούτσικη έστω, φωτογραφία με το κινητό… καλύτερα άσ’ το (ακόμα κι αν έχεις τα Ultra των χιλιάδων ευρώ με ψηφιακό ζουμ 80-100x).
Όπως και να χει ενώ βλέπεις το φεγγάρι πεντακάθαρα –φάτσα κάρτα με τα μάτια σου, πατάς το κουμπί και …τζίφος αποτέλεσμα, βλέποντας κάτι εντελώς απογοητευτικά θολό και με τόσο «κόκκο» -Film Grain και αναρωτιέσαι μα γιατί;…
Ο υποφαινόμενος –ψώνιο της φωτογραφίας και του σκοτεινού θαλάμου, από τότε που δεν υπήρχε καν η έγχρωμη, την «πάτησε» πολλές φορές μέχρι να μάθει τα κόλπα –τόσο με φιλμ, όσο και με τις ψηφιακές, που σήμερα με κόστος το 1/5 ενός καλού κινητού κάνουν (σχεδόν) τα πάντα.
Αν και ξεκίνησα με μια βαρειά τσάντα που περιείχε αρχικά made in CCCP-USSR Lubitel… μετά τη (συλλεκτική σήμερα) Зени́т (Zenit) 11, αργότερα τη «δημοσιογραφική» Minolta «μαύρο σώμα» …Cosina C3 (φ. 35-70) -Nikon F70 – Olympus OM 707 (φ. 35-70-200!) -Balda Juwella 6X9 – Bronica ETR SI 6X4.5 + Prisma AE-II, Canon EOS 5, Asahi Pentax K2DMD + 6X7 μέχρι και Mamiya RZ67, σήμερα -45 χρόνια μετά το παλεύω με μια Nikon DSLR D3500 AF-P DX Ζουμ -(οπτικό) 18–55-90 VR Black και μια compact Black Sony DSCHX400VB -20.4 Megapixels και -οπτικό πάντα, Ζουμ 50x, με τη βοήθεια και του φίλου Γεράσιμου (Γιαννάτου) στην Εμμ. Μπενάκη
Οπότε: Μια «κανονική» μηχανή, κατά προτίμηση DSLR με έναν ικανό φακό zoom (εστιακή απόσταση). Ξέχνα τα ψηφιακά zoom, γιατί αυτό που θέλεις είναι «γυαλί», δηλαδή οπτικό και μόνο! Αν είσαι τρεμουλιάρης-α ένα υποτυπώδες ή επαγγελματικό τρίποδο είναι σχεδόν απαραίτητο (εκτός και πάρεις «τη βοήθεια» -όχι από «το κοινό» -κατά τις προσφιλείς τηλεοπτικές εκπομπές, αλλά … από βράχους, πεζούλια ή τοίχους). Υπόψη πως όσο πιο μεγάλο το zoom, τόσο πιο δύσκολο είναι να κρατήσεις τη μηχανή σταθερή με το χέρι -πρακτικά αδύνατον.
Καλό –αλλά όχι απαραίτητο, είναι να τσεκάρεις το μέρος με μια βόλτα την προηγούμενη νύχτα, για να δεις που θα στηθείς, πώς θα πας. Αν θέλεις μόνο φεγγάρι χωρίς τοπίο ΟΚ!… πήγαινε οπουδήποτε. Σε κάθε περίπτωση μακριά από σημεία υπερφωτισμένα γύρω-γύρω.
Ξαναθυμήσου τις ρυθμίσεις τα διάφορα modes της μηχανής σου, μια και μιλάμε για φωτο manual… μάθε πώς γυρνάς στα διάφορα προγράμματα, πώς θα ρυθμίσεις αντιστάθμιση, κλείστρο, το ISO του αισθητήρα, το διάφραγμα
–κάνε και δοκιμές τις προηγούμενες μέρες και τέλος…
Πάτα το κουμπί – όταν έρθει η ιερή εκείνη στιγμή… απλά βγάλε φωτογραφίες –πολλές, όσες περισσότερες μπορείς, αν θες, δοκίμασε να βάλεις το timer της μηχανής στο 1sec για να βγει φωτογραφία χωρίς να πατάς εσύ το κουμπί, γιατί ακόμη και σε τρίποδο ή «βοηθήματα», το χέρι σου μπορεί να κουνήσει ανεπαίσθητα
Στο στρατό «τότε» με τα Μ1 λέγαμε «βολή κατά βολή» και «βολή κατά ριπάς»: χρησιμοποιήστε τη λειτουργία ριπής στην κάμερα σα να φωτογραφίζετε κινούμενο θέμα ώστε να τραβήξετε πολλές φωτογραφίες υψηλής ταχύτητας και να έχετε μια μεγάλη γκάμα
- Όπως είπαμε… τα κινητά δεν είναι για τέτοιες δουλειές – αν και κάποια μοντέλα τελευταίας εσοδείας το παλεύουν. Η αλήθεια, όμως, είναι πως τόσο οι μικροσκοπικοί αισθητήρες όσο και οι μικροί φακοί δε μπορούν να συλλέξουν αρκετό φως για αυτή τη δουλειά, ενώ και ο θόρυβος κάνει τις φωτογραφίες να μη βλέπονται.
- Αν βέβαια έχεις τηλεσκόπιο, τότε έχεις πιάσει το jackpot με έναν adaptor των 15€ βάζεις το κινητό σου μπροστά στον προσοφθάλμιο φακό και ω! του θαύματος! πας για βραβείο Πούλιτζερ
Έτοιμος-η;
- Η σελήνη είναι πάντα εκεί και σε περιμένει να την αποθανατίσεις, ολόγιωμη ή ξάπλα (με ορθό τον καπετάνιο σε όλη της την ομορφιά και μεγαλοπρέπεια. Μην το σκέφτεσαι άλλο! απλά κάν’ το!
- Τέλος -επειδή κάποια χρώματα -ειδικά το πολύ μωβ, πιθανά “μας χαλάνε”, η ίδια η μηχανή -αλλά (στοιχειωδώς) και το κινητό μπορεί να τα διορθώσει, μέσα από το “κορεσμός”
Ο γιος της σελήνης
Κάποτε, ήταν –λένε, μια μοναχική τσιγγάνα χωρίς αγάπη και σύντροφο.
Κάθε νύχτα εκλιπαρούσε κλαίγοντας το φεγγάρι, παρακαλώντας το πριν ανατείλει ο ήλιος να της στείλει μια αγάπη «δική της» από τσιγγάνικο αίμα.
Ο καιρός, περνούσε κι ήρθε η νύχτα, που η σελήνη αποφάσισε να της χαρίσει τη συντροφιά που ζήταγε, με σκληρό όμως αντάλλαγμα: το ίδιο το παιδί της, το πρώτο που θα φερνε στο κόσμο. Όμως –συμβαίνουν αυτά, από τον έρωτά της με τον μελαχρινό τσιγγάνο ήρθε στον κόσμο ένα αγόρι με γκρίζα μάτια και δέρμα τόσο λευκό σαν το χιόνι.
Ο πατέρας, παίρνοντας κατάκαρδα την (υποτιθέμενη;) γυναικεία απιστία, της παίρνει τη ζωή με μαχαίρι. Ύστερα εγκαταλείπει το αγόρι ψηλά στο βουνό για να πεθάνει, μη μπορώντας να φανταστεί ότι έτσι, εκπλήρωσε ένα «πεπρωμένο», κάνοντας τη σελήνη μάνα.
Από τότε, τις νύχτες που το αγόρι γελάει, το φεγγάρι ολόγιομο φωτίζει την πλάση… μετά γίνεται κούνια, για να το κοιμίσει κι όταν κλαίει σβήνει.
Και το κόκκινο φεγγάρι μου μιλάει για σένα, το ρωτάω αν με περιμένεις, και εκείνο απαντά: “Αν θες να ξέρεις…Ccá nun ce sta nisciuna”…
Και το κόκκινο φεγγάρι μου μιλάει για σένα, το ρωτάω αν με περιμένεις κι εκείνο απαντά…Περπατάω έρημος και μόνος κι έρμος, μάτια κρυμμένα κάτω από το καπέλο, χέρια στις τσέπες, γιακάς ανασηκωμένος.Και το κόκκινο φεγγάρι μου μιλάει για σένα, το ρωτάω αν με περιμένεις, κι εκείνο απαντά: «Αν θες να ξέρεις, δεν υπάρχει καμιά εδώ»…
Και γω το όνομα φωνάζω για να ρθεις, όμως όλος ο κόσμος μιλώντας για σένα, μου φωνάζει: «Είναι αργά πια τι θέλεις να μάθεις; δεν υπάρχει καμιά εδώ».Εγώ όμως λέω ότι με περιμένει, έξω στο μπαλκόνι απόψε στις τρεις η ώρα, και προσεύχεται στους αγίους να μπορέσει να με δει.
Αλλά όχι …όχι δεν …Και το κόκκινο φεγγάρι μου διηγείται για σένα,
Κόκκινο φεγγάρι,
(σφύριγμα του μουσικού μοτίβου)
(κατά λέξη μετάφραση του στίχου)
Είχα χίλια και περισσότερα ραντεβού, τόσα πολλά και περισσότερα τσιγάρα άναψα, πολλά φλιτζάνια καφέ που ήπια,
φίλησα χιλιάδες πικρά χείλη.
(συνεκδοχικά)
Χιλιάδες συναντήσεις, τόσα και παραπάνω τσιγάρα άναψα και φλιτζάνια καφέ ήπια, χιλιάδες οι πίκρες … τίποτα.
(σφύριγμα του μουσικού μοτίβου)
Κόκκινο φεγγάρι, ποιος θα είναι ειλικρινής μαζί μου;
Κόκκινο φεγγάρι, την έχασα χτες βράδυ χωρίς να ειδωθούμε.
Σφυρίζω στ΄αστέρια που αχνοφάνηκαν.
Hijo de la luna –Ο γιος της σελήνης & η Tammurriata Nera
Θα μείνω εδώ και θα υπάρχω όπως μπορώ |
και για το πείσμα σας γουρούνια θα αντέχω …
Κόκκινο φεγγάρι, θάλασσες τεκίλα
φύλλα πεταμένα στη φωτιά
κόκκινο φεγγάρι, κόκκινο λιμάνι
κάτι μου ‘χεις κάνει
Είδα πολλούς που ζήσανε για πλάκα
είδα και άλλους που το πήραν σοβαρά
και τραβηχτήκανε και άσχημα τραβιούνται
και το πληρώσανε στο τέλος ακριβά
Με τα μαύρα ρούχα, αμίλητοι καπνίζουν, οι φίλοι
κι ονειρεύονται να φύγουν μακριά
οι φίλοι που δε βρήκανε τίποτα ν’ αγαπήσουν
που δεν πιστεύουν τίποτα, κανέναν, πουθενά
Υπάρχουν χίλιοι τρόποι για να τρελαθείς
υπάρχουν και άλλοι τόσοι για να λες υπομονή
όμως για μένα είναι αργά να τρελαθώ
και είναι ακόμα πιο αργά να κάνω υπομονή
Θα μείνω εδώ και θα υπάρχω όπως μπορώ
και για το πείσμα σας γουρούνια θα αντέχω
θα περιμένω άλλες μέρες
Χάρης & Πάνος Κατσιμίχας από τη «μοναξιά του σχοινοβάτη» (1992)
