Με σύνθημα «Σπάμε τα δεσμά της ΕΕ με ΚΚΕ πολύ πιο δυνατό! Για πανευρωπαϊκή αντεπίθεση» το νέο τεύχος του «Οδηγητή» από το εξώφυλλό του καλεί τη νεολαία να βγάλει το ΚΚΕ πολύ πιο ενισχυμένο στις ευρωεκλογές. Στις σελίδες του ξεχωρίζει η Απόφαση του ΚΣ της ΚΝΕ για τις φοιτητικές κινητοποιήσεις ενάντια στο νομοσχέδιο για τα ιδιωτικά πανεπιστήμια (που παραθέτουμε στη συνέχεια ) αλλά και αρθρογραφία για τις φοιτητικές εκλογές του Μαΐου.
Ακόμα, ο «Οδηγητής» αυτόν τον μήνα φιλοξενεί συνέντευξη με τον Χρήστο Λεοντή, με αφορμή τη συμμετοχή του στην μεγάλη συναυλία-αφιέρωμα στα πλαίσια του 50ου Φεστιβάλ ΚΝΕ-Οδηγητή, στο Σκοπευτήριο της Καισαριανής.
Διαβάστε επιπλέον:
- Με πολύ πιο δυνατό ΚΚΕ να δυναμώσουμε τις «ρωγμές» στο σάπιο σύστημα
- Ευρωπαϊκή Ένωση: Συμμαχία των κερδών, φυλακή των λαών
- Με ΚΚΕ πολύ πιο δυνατό για πανευρωπαϊκή αντεπίθεση
- Αποκαλυπτικά παραδείγματα συναίνεσης των κομμάτων του συστήματος στο Ευρωκοινοβούλιο
- Με αφορμή την αυστηροποίηση στο σχολικό ποινολόγιο
- Μαθητικά Φεστιβάλ της ΚΝΕ 2024
- Αφιέρωμα στην ιστορία των Φεστιβάλ της ΚΝΕ και του «Οδηγητή»
- Η ΟΠ ΑΜΘ πρώτη -μέχρι στιγμής- στην άμιλλα στρατολογίας του ΚΣ της ΚΝΕ
- Για το ντοκιμαντέρ «The Other Half»
- Αθέατες όψεις της επιχειρηματικής δράσης στον σύγχρονο αθλητισμό
- Για την ομιλία της Αμαλίας Παπασωτηρίου στη συγκέντρωση του ΚΚΕ στις 11 Μαρτίου 2023
Το Κεντρικό Συμβούλιο της ΚΝΕ απευθύνεται στα μέλη, τις φίλες και τους φίλους της ΚΝΕ, στις χιλιάδες φοιτήτριες και φοιτητές, που βρεθήκαμε μαζί στις μεγάλες φοιτητικές κινητοποιήσεις ενάντια στα ιδιωτικά πανεπιστήμια. Η συμβολή του καθενός και της καθεμιάς στον κοινό αγώνα που δώσαμε είναι σημαντική και ανεκτίμητη.
Σας καλούμε να συζητήσουμε και να ανταλλάξουμε σκέψεις για τα συμπεράσματα που προκύπτουν από αυτή τη μάχη. Επιδιώκουμε να συνεχίσουμε τον αγώνα και την προσπάθεια για την αγωνιστική ανασυγκρότηση του φοιτητικού κινήματος, αλλά και για την ισχυροποίηση της ΚΝΕ σε κάθε τμήμα και σχολή.
Γράφει ο Φανούριος Πέρρος // Φυσικός, Περιβαλλοντολόγος Msc Ιστορία της Επιστήμης και της Τεχνολογίας Την 1η Ιουλίου, με πανηγυρικό ύφος η κυβέρνηση μας παρουσίασε μια…
Οι δυνάμεις της ΚΝΕ βρέθηκαν μπροστά στην οργάνωση της πάλης στους φοιτητικούς συλλόγους και έπαιξαν καθοριστικό ρόλο στον αγώνα. Σε έναν αγώνα που είναι δίκαιος και συνεχίζεται, οπλισμένος με νέα συμπεράσματα και πείρα που δίνει νέα ορμή.
Σήμερα δημοσιεύονται στον «Οδηγητή» εκτενή αποσπάσματα από την Απόφαση του Κεντρικού Συμβουλίου της ΚΝΕ που αποτελεί εφόδιο για κάθε φοιτήτρια και φοιτητή που ανησυχεί για τις σπουδές και την ζωή του, που αναζητά απαντήσεις στο «τι άλλο μπορούμε να κάνουμε» για να πάρουμε την κατάσταση στα χέρια μας κόντρα στις κυβερνήσεις, την ΕΕ και την πολιτική τους.
Μαζικές φοιτητικές κινητοποιήσεις
με σημαντικά ποιοτικά στοιχεία
Οι κινητοποιήσεις αυτές, μαζί με τις περσινές για το έγκλημα στα Τέμπη είναι οι μαζικότερες φοιτητικές κινητοποιήσεις των τελευταίων ετών.
Αποτυπώνουν ορισμένα βήματα στην πορεία αγωνιστικής αναζωογόνησης του φοιτητικού κινήματος και την δυνατότητα να εκφραστεί και να ενισχυθεί ένα αγωνιστικό ρεύμα αμφισβήτησης της κυρίαρχης πολιτικής, να ανέβει η οργάνωση, ο προσανατολισμός της δράσης των φοιτητικών συλλόγων μέσα από την ενίσχυση του Μετώπου Αγώνα Σπουδαστών.
Για περίπου δύο μήνες εκδηλώθηκαν κινητοποιήσεις που χαρακτηρίστηκαν από διάρκεια και μαζικότητα, στοιχεία εμπιστοσύνης στους φοιτητικούς συλλόγους, αδιαλλαξία μπροστά στην καταστολή, με μέτωπο απέναντι στην στρατηγική της κυβέρνησης – ΕΕ – επιχειρηματικών ομίλων για την περαιτέρω εμπορευματοποίηση της Ανώτατης Εκπαίδευσης. Εξέφρασαν στοιχεία γενικότερης δυσαρέσκειας και αντίθεσης στην κυρίαρχη πολιτική, έγιναν βήματα στην συμπό ρευση με το εργατικό κίνημα Σημαντικές ήταν και οι διεργασίες στο μαθητικό κίνημα με πολλές καταλήψεις σχολείων και συμμετοχή στα συλλαλητήρια, με κορύφωση στην απεργιακή κινητοποίηση στις 28/2.
Είχαμε να αντιμετωπίσουμε ένα νομοσχέδιο «αντιδραστική τομή» στην προώθηση της πολιτικής και των κατευθύνσεων της ΕΕ. Αυτή η πολιτική είναι που προωθεί την στρατηγική του κεφαλαίου για ένα πανεπιστήμιο κερδοφόρο για τις επιχειρήσεις, φθηνό για το κράτος, κομμένο και ραμμένο στις ανάγκες της εργοδοσίας. Προωθεί το σχέδιο για την πλήρη εμπορευματοποίηση της Ανώτατης Εκπαίδευσης, όπου τα δημόσια πανεπιστήμια θα λειτουργούν με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια και θα συνυπάρχουν με τα, ιδιωτικά πανεπιστήμια, στο πλαίσιο του ευρωπαϊκού «Ενιαίου Χώρου Ανώτατης Εκπαίδευσης»,
Με το νομοσχέδιο- έκτρωμα που ψηφίστηκε, γίνεται νόμος η αδικία. Δημιουργούνται δυο τρόποι εισαγωγής στα πανεπιστήμια. Ο ένας θα κρίνεται από τις επιδόσεις των πανελλαδικών εξετάσεων και ο άλλος άμεσα από το πορτοφόλι της οικογένειας. Με την διεύρυνση μιας μεγάλης αγοράς πτυχίων και τίτλων σπουδών πολλών κατηγοριών και επιπέδων (3ετών, 4ετών κτλ), υποβαθμίζεται η αξία των πτυχίων. Η έκρηξη της πολυκατηγοριοποίησης ΑΕΙ, πτυχίων και αποφοίτων στο ίδιο αντικείμενο, μεγαλώνει κι άλλο την απόσταση του πτυχίου από το επάγγελμα και συμπιέζει τα εργασιακά δικαιώματα όλων – προς τα κάτω. Παράλληλα, οδηγεί και σε εκτίναξη του κόστους σπουδών, αφού η μετατροπή του πτυχίου σε ένα απλό προσόν, οδηγεί τους αποφοίτους σε «ένα ατέρμονο «κυνήγι» πανάκριβων πιστοποιητικών και πιστοποιήσεων, με την ελπίδα να καταφέρουν να εργαστούν στο αντικείμενο τους. Τα δημόσια πανεπιστήμια στο έδαφος του ανταγωνισμού τους με τα ιδιωτικά, οδηγούνται αντικειμενικά να λειτουργούν και τα ίδια με περισσότερο ιδιωτικο_οικονομικά κριτήρια, με πολλαπλές συνέπειες. Για παράδειγμα, ο νόμος προβλέπει δίδακτρα για τα ελληνόγλωσσα προπτυχιακά προγράμματα σπουδών στην αρχή για αλλοδαπούς φοιτητές. Επίσης θα ενισχύσει την υποβάθμιση των δημόσιων πανεπιστημίων, με πιθανές συγχωνεύσεις, καταργήσεις, ιδιαίτερα σε περιφερειακά τμήματα «χαμηλής ζήτησης» και σχολές ανθρωπιστικών σπουδών.
Η εναντίωση των φοιτητών στο νομοσχέδιο
εκφράζει στοιχεία συνολικότερης δυσαρέσκειας
και ευρύτερου προβληματισμού.
Το νομοσχέδιο της κυβέρνησης της ΝΔ για την ίδρυση ιδιωτικών πανεπιστημίων αποτέλεσε τη «σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι» μιας δυσαρέσκειας που προϋπήρχε στη μεγάλη μάζα των φοιτητριών και των φοιτητών. Για το μεγάλο κόστος σπουδών που επωμίζονται, για τους όρους σπουδών που προσομοιάζουν σε περασμένες δεκαετίες, για την ανασφάλεια σχετικά με την εργασιακή τους προοπτική. Για τα όνειρα και τις ανάγκες τους που δεν χωρούν στο σημερινό επιχειρηματικό πανεπιστήμιο.
Για όλα αυτιά που συμπυκνώθηκαν στο σύνθημα «Ή τα κέρδη τους ή οι ζωές μας». Για τους 57 νεκρούς στο έγκλημα στα Τέμπη που υποσχεθήκαμε ότι θα βρουν δικαίωση, αλλά και για τα «νέα Τέμπη» της πολιτικής που μετράει ακόμα και την προστασία της ανθρώπινης ζωής στη ζυγαριά του κόστους – οφέλους. Γι αυτό το κράτος πού είναι επιλεκτικά ανίκανο να προστατέψει τον λαό από σεισμούς, πλημμύρες, φωτιές. Για την ακρίβεια στο ράφι ενώ τα σούπερ μάρκετ καταγράφουν ρεκόρ κερδών. Για τα σημάδια σήψης και παρακμής που αυτό το σύστημα γεννά και δεν μπορεί να αντιμετωπίσει. Για τον λαό και τα παιδιά της Παλαιστίνης. Για τους κινδύνους στους οποίους εμπλέκει η κυβέρνηση όλο και περισσότερο τη χώρα μας, στους ΝΑΤΟικούς, ευρωενωσιακούς πολεμικούς σχεδιασμούς και την μετατρέπει σε στόχο.
Όλα αυτά δυναμιτίζουν την οργή της νεολαίας και χαλάνε τα αφηγήματα ΕΕ – κυβέρνησης για «σταθερά βήματα» σε ένα «ασταθές περιβάλλον», για. μια ανάπτυξη που θα τους χωράει όλους. Για αυτό και σχετικά γρήγορα αναπτύχθηκε έντονη συζήτηση και πολιτικός προβληματισμός.
Η κατάθεση του νομοσχεδίου, παρά τους παραπλανητικούς τίτλους, που προσάρμοζε η Κυβέρνηση («ελεύθερο πανεπιστήμιο», «ενίσχυση του δημοσίου πανεπιστημίου») αποτέλεσε την αφορμή, για να εκδηλωθούν αγωνιστικές διεργασίες.
Στις κινητοποιήσεις ξεχωρίζουν κάποια ποιοτικό στοιχεία.
- ► Αναδείχθηκαν ως αιτήματα και διεκδικήσεις οι σύγχρονες ανάγκες των φοιτητών. Τέθηκε στο προσκήνιο το αίτημα για «αποκλειστικά δημόσιες και πραγματικά δωρεάν σύγχρονες σπουδές» για όλους. Αμφισβητήθηκε δηλαδή η πολιτική που αντιμετωπίζει την παιδεία ως εμπόρευμα, που προβάλει ως «δεδομένο» ότι οι φοιτητές θα πληρώνουν για τις σπουδές τους, ότι η παιδεία είναι πεδίο επενδύσεων και κερδοφορίας των επιχειρηματιών.
- ► «Μπήκαν στο κάδρο» οι ευθύνες της κυβέρνησης μαζί με την διαχρονική πολιτική των κυβερνήσεων και της ΕΕ Πιο εύστοχα αναδείχθηκε η άρρηκτη σχέση μεταξύ της^ πολιτικής των αστικών κυβερνήσεων και των ευρωπαϊκών οδηγιών για την Ανώτατη Εκπαίδευση. Δέχτηκε ένα πλήγμα και αμφισβητήθηκε το θετικό προφίλ που προσπαθεί να χτίζει το σύστημα για την πολιτική της ΕΕ στη νεολαία.
- ► Υιοθετήθηκαν προωθημένα αιτήματα, που βρίσκονται σε σύγκρουση με την στρατηγική του κεφαλαίου Για παράδειγμα το αίτημα «πτυχία με αξία – μοναδική προϋπόθεση για την άσκηση του επαγγέλματος» συγκρούεται με την πολιτική απόσπασης του πτυχίου από το επάγγελμα. Η διεκδίκηση ξεπερνούσε σε ένα βαθμό την εναντίωση στο συγκεκριμένο νομοσχέδιο. Δεν κυριάρχησε η γραμμή υπεράσπισης της σημερινής κατάστασης των πανεπιστημίων, αφού υπήρχε κοινός τόπος ότι αυτό «δεν αρέσει», «δεν αντιστοιχεί στις προσδοκίες μας», «είναι μακριά από τις σημερινές δυνατότητες».
- ► Αποτυπώθηκαν βήματα στην συμπόρευση των φοιτητών με το εργατικό κίνημα, στην προώθηση και έκφραση της Κοινωνικής Συμμαχίας. Είναι δεκάδες τα παραδείγματα κοινής δράσης των φοιτητικών συλλόγων με τους αγρότες από τα μπλόκα, με τους εργάτες στην απεργία, με τους εκπαιδευτικούς στα συλλαλητήρια και τις επαναλαμβανόμενες στάσεις εργασίας τους. Με τις ομιλίες συνδικαλιστών του εργατικού κινήματος που καταχειροκροτήθηκαν στις Γενικές Συνελεύσεις, με ψηφίσματα σωματείων, με τη συμμετοχή φοιτητών στις κινητοποιήσεις ενάντια στους πλειστηριασμούς. Θετική προσπάθεια ήταν η επιδίωξη κοινής δράσης με πανεπιστημιακούς καθηγητές και εργαζόμενους στα ΑΕΙ, με την συμβολή του Κόμματος, που δυσκόλεψε την κυβέρνηση, ιδιαίτερα στους χώρους της εκπαίδευσης. Εκφράστηκε και μέσα από κοινούς συντονισμούς των φορέων τους με τους φοιτητικούς συλλόγους, κυρίως στην Αθήνα και την Θεσσαλονίκη. Αντίστοιχα και μέσα στο νεολαιίστικο κίνημα με την ενημέρωση των μαθητών από τους φοιτητικούς συλλόγους, με συμμετοχή των μαθητών στα συλλαλητήρια με σημαντικό αριθμό καταλήψεων (ιδιαίτερα στην Αττική) και με πλειοψηφικό κλίμα απόρριψης του νομοσχεδίου.
Όλα τα παραπάνω, ανεξαρτήτως του βάθους και του βαθιού συνειδητής αφομοίωσης από την πλειοψηφία όσων κινητοποιήθηκαν είναι σημαντικά. Η συμμετοχή, η τοποθέτηση, η στάση της μεγάλης μάζας των φοιτητριών και των φοιτητών ήταν ενταγμένη σε ένα πλαίσιο πάλης που εδράστηκε γύρω από τα συνθήματα και τις αιχμές, την γραμμή πάλης που προωθούσε η ΚΝΕ στο φοιτητικό κίνημα.
Ο αγώνας του φοιτητικού κινήματος, ως τμήμα των εργατικών λαϊκών κινητοποιήσεων που αναπτύχθηκαν την ίδια περίοδο αφήνει στίγμα. Στραπάτσαρε την προπαγάνδα της κυβέρνησης και διαμόρφωσε όρους αγωνιστικής ανάτασης, ενίσχυσε στοιχεία του ρεύματος αμφισβήτησης της κυρίαρχης πολιτικής. Ήταν πλήγμα στην προσπάθεια να παρουσιαστεί η κυβέρνηση ως «παντοδύναμη», αλλά και στα καλέσματα .υποταγής και αναζήτησης «αντιπολίτευσης» στα αστικά κόμματα και την αναμόρφωση του πολιτικού συστήματος. Αυτή τη λογική αναπαρήγαγαν με τον τρόπο τους και οι δυνάμεις, του οπορτουνισμού στα ΑΕΙ. Επιβεβαιώθηκε η εκτίμηση του ΚΚΕ ότι το 41% της ΝΔ στις βουλευτικές εκλογές δεν αποτελεί λευκή επιταγή για την πολιτική της, ότι η δυσαρέσκεια μεγαλώνει. Με αυτή την εκτίμηση το ΚΚΕ μπήκε μπροστά για να οργανωθεί η πάλη στο εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα, στο αγροτικό, στο φοιτητικό και στο μαθητικό. Αυτοί οι δίκαιοι αγώνες, συνενώθηκαν στις συγκλονιστικές απεργιακές συγκεντρώσεις, στην πανελλαδική απεργία, που πραγματοποιήθηκε την ημέρα που συμπληρώθηκε 1 χρόνος από το έγκλημα στα Τέμπη.
Σε μια συγκυρία που η δυσαρέσκεια απέναντι στην κυβερνητική πολιτική της ΝΔ δυναμώνει και την ίδια στιγμή δεν διαμορφώνεται ρεύμα ενίσχυσης των σοσιαλδημοκρατικών κομμάτων, σε σημαντικό τμήμα των φοιτητριών και των φοιτητών ενισχύθηκε η αναγνώριση προς το ΚΚΕ, η διάθεση πολιτικής συζήτησης για τις θέσεις και τη δράση του. Αναγνωρίζουν περισσότεροι το ΚΚΕ ως τη μοναδική πραγματική εργατική λαϊκή αντιπολίτευση στην πολιτική της κυβέρνησης.
Βέβαια, η δυσαρέσκεια δεν θα μπορούσε να εκφραστεί αυθόρμητα σε ένα πανελλαδικά συντονισμένο φοιτητικό κίνημα με τα συγκεκριμένα συνθήματα, με μέτωπο σε κυβέρνηση – ΕΕ – επιχειρηματικούς ομίλους.
