Επιμέλεια: Ομάδα ¡H.lV.S!
Όπως είναι γνωστό το κοινοβούλιο της Κούβας ενέκρινε στις 22 Ιουλίου το προσχέδιο του νέου Συντάγματος της χώρας που αναγνωρίζει την ατομική ιδιοκτησία και τις επιχειρήσεις «χωρίς να εγκαταλείπει τον σοσιαλιστικό προσανατολισμό του» – «Έχουμε ένα προσχέδιο, που (…) θα ενισχύσει την ενότητα των Κουβανών γύρω από την επανάσταση», σχολίασε ο πρόεδρος της Κούβας Μιγκέλ Ντίας- Κανέλ (αυτό το τελευταίο, όπως και ο -επιστημονικός- σοσιαλιστικός προσανατολισμός μένουν να αποδειχτούν στην πράξη δηλ στη ζωή).
Το νέο κείμενο του Συντάγματος εγκρίθηκε ομόφωνα από την Εθνοσυνέλευση, από τις 13 Αυγούστου ως τις 15 Νοεμβρίου τέθηκε σε δημόσια διαβούλευση και αναμένεται το δημοψήφισμα προτού υιοθετηθεί οριστικά.
Προς το παρόν στη διάρκεια της δημόσιας διαβούλευσης, επιβεβαιώθηκε εκείνο που ειπώθηκε ότι το καλοκαίρι ότι δηλ. «κάθε Κουβανός από 16 χρονών και πάνω θα μπορέσει να εκφράσει ελεύθερα τις απόψεις του και να συμβάλει στο κείμενο του Συντάγματος το οποίο αντικατοπτρίζει το παρόν και το μέλλον της πατρίδας».
Εντονη διπλωματική κινητικότητα υπάρχει τις τελευταίες μέρες, ενόψει των παραστάσεων που έχουν προγραμματίσει για τον Οκτώβρη στη χώρα μας τα διάσημα ρωσικά μπαλέτα Μπολσόι. Οπως…
Το προσχέδιο, που εκτείνεται σε 224 άρθρα, επαναβεβαιώνει «τον σοσιαλιστικό χαρακτήρα» του πολιτικού συστήματος της Κούβας καθώς και τον ηγετικό ρόλο του κομμουνιστικού κόμματος, του μοναδικού στη χώρα. Ωστόσο σε αυτό δεν θα περιλαμβάνεται το άρθρο που ορίζει ότι απώτερος στόχος είναι η δημιουργία μιας κομμουνιστικής κοινωνίας.
Σήμερα σχεδόν 60 χρόνια από την είσοδο στην Αβάνα (1η Γενάρη 1959) των “barbudos” του Comandante en jefe Fidel, από μια οικονομία σχεδόν πλήρως κρατικοποιημένη, σταδιακά -κυρίως από το 1992 και μετά, οι «μεταρρυθμίσεις» τόνωσαν και στη συνέχεια γιγάντωσαν τις ιδιωτικές επιχειρήσεις, στις οποίες πλέον εργάζονται σχεδόν 600.000 άνθρωποι, σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία (~15% του ενεργού πληθυσμού) και που παρ’ όλ’ αυτά «εμποδίζονται» από το νομοθετικό πλαίσιο του ισχύοντος από το 1976 συντάγματος.
Να δώσουμε μια εικόνα, που δεν έχει να κάνει πχ. με τον τουρισμό κλπ: Πριν λίγο καιρό (Σεπ-2018) σύμφωνα με δημοσίευμα της Granma «εργαζόμενοι σε ένα σουπερμάρκετ απολύθηκαν επειδή πούλησαν 15.000 μήλα σε έναν μόνο πελάτη». Σύμφωνα με τον επίσημο ιστότοπο Cubadebate (βλ. εδώ) αφορά εκμετάλλευση του προβλήματος των ελλείψεων σε προϊόντα (φρούτα, βούτυρο, γάλα μπύρα κλπ) – από επιτήδειους …«έχοντες» και «κατέχοντες», που αγοράζουν μεγάλες ποσότητες από κρατικές εταιρείες (στη συγκεκριμένη περίπτωση ήταν η Cimex) και τις μεταπουλούν σε καταστήματα λιανικής σε πολύ υψηλότερη τιμή. Μάλιστα η περιγραφή μιλάει για «φουσκωτούς» -“ομάδα «νεαρών γεροδεμένων ατόμων», «οργανωμένοι οιονεί στρατιωτικό τρόπο»”.
Πρόκειται για μια σχετικά παγιωμένη κατάσταση και όχι -ας το πούμε έτσι, για «παράπλευρη απώλεια»: υπάρχει πχ. και η πώληση περιουσιακών στοιχείων, που είχε απαγορευθεί το 1959, αλλά επιτράπηκαν έπειτα από αλλαγή της νομοθεσίας το 2011 (που σημαίνει πως υπάρχει πλέον αρκετή ιδιοκτησία -μεταξύ άλλων και ακίνητη).
Δεν χρειάζεται πολύ σκέψη για να καταλάβει κανείς (ανεξάρτητα από το πώς κάθε φορά πλασάρεται) πως σε κάθε κράτος οι νόμοι και ειδικά η συνταγματική αναθεώρηση, αξιοποιούνται για να εξασφαλίσουν τη (γραφτή -«με τη βούλα») κατοχύρωση των εκάστοτε γενικών επιδιώξεων της κυρίαρχης τάξης.
Και μάλιστα σε συνταγματικό νόμο, που έχει αυξημένη ισχύ στη συνείδηση ευρύτερων λαϊκών μαζών ενέχοντας θέση υπέρτατου, υπερταξικού κλπ, προς όφελος όλης της κοινωνίας νόμου, αποκρύπτοντας τον βαθιά ταξικό του χαρακτήρα, τη σύμφυσή του με τους σκοπούς και τις επιδιώξεις της άρχουσας τάξης.
Ας θυμηθούμε πχ., για να πάμε και λίγο στα δικά μας, το 2001 (αναθεώρηση των περισσότερων από τα 79 συνολικά άρθρα που έγινε δεκτή από τα 4/5 (!!) του συνολικού αριθμού των βουλευτών, με σύμπλευση των τότε κραταιών ΠΑΣΟΚ & ΝΔ): ήταν κείνο το διάστημα, σε ημερήσια διάταξη οι ανάγκες του κεφαλαίου για κατοχύρωση και προώθηση της απρόσκοπτης ένταξης στην ΟΝΕ και την Ευρωζώνη, την απελευθέρωση σειράς κλάδων της οικονομίας από την κρατική καπιταλιστική ιδιοκτησία, η δραστική μείωση των δαπανών της κοινωνικής πολιτικής που υλοποιήθηκε μεταπολεμικά λόγω των αναγκών της διευρυμένης καπιταλιστικής αναπαραγωγής, με δεδομένη βέβαια και την πίεση από τις κατακτήσεις της Σοβιετικής Ένωσης, που λειτουργούσαν σαν φάρος για τα εργατικά – λαϊκά κινήματα των χωρών όλου του κόσμου κλπ κλπ.
Πριν λίγες μέρες, μπροστά στο νέο παιχνίδι -και μετά έναν (συνήθη πλέον) δικομματικό καβγά για τα κανάλια, ο ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ τόνισε πως «υπηρετεί δύο αλληλένδετους στόχους, που είναι η ανάγκη του σημερινού σάπιου πολιτικού συστήματος να εξασφαλίσει απρόσκοπτα την κυριαρχία του και οι προεκλογικές σκοπιμότητες».
Επομένως -και ξαναγυρνώντας στην Κούβα: Πρέπει (;;) να ανησυχούμε αφού το προσχέδιο του νέου Συντάγματος θέτει τις βάσεις για την ενσωμάτωση διάφορων οικονομικών τομέων, αναγνωρίζοντας τον ρόλο της καπιταλιστικής αγοράς στην οικονομία, τις ξένες επενδύσεις και άλλες μορφές ιδιοκτησίας, κυρίως ατομικής; με νομιμοποίηση «μικρών και μεσαίων» επιχειρήσεων;; (χωρίς να καθορίζεται ο δείκτης του «μεγέθους»).
Ο «κουβανολόγος πολιτικός αναλυτής καθηγητής του πανεπιστημίου Τέξας Arturo Lopez-Levy (βλ εδώ) το λέει καθαρά: «Αυτή η δυναμική δημιουργεί προοπτικές και για άλλες αλλαγές που όχι μόνο είναι επιθυμητές, αλλά και λογικές από την άποψη της ανάπτυξης» (εδώ πολλά μπορεί να πει κανείς …ανάπτυξη για ποιον κλπ)
Θα επαναβεβαιωθεί (;;) ότι «ο κεντρικός σχεδιασμός και οι κρατικές επιχειρήσεις είναι κλειδί για την οικονομία»; ή θα επαληθευτούν τα «ΝΕΑ» που θριαμβολογούν … «Η Κούβα λέει το πρώτο της αντίο στον κομμουνισμό» (;;)
Το Κομμουνιστικό Κόμμα, «αναμένεται να παραμείνει η κυρίαρχη πολιτική δύναμη της Κούβας», «με τις αλλαγές που θα προταθούν»
Υπάρχουν και αρκετά «δευτερεύοντα» (;;) πχ. (γράφει η Granma) «Σημαντική είναι η εξάλειψη των διακρίσεων εις βάρος των μη ετεροφυλόφιλων -στο δικαίωμα να παντρεύονται, με την ωριμότητα που έχει επιτευχθεί από την κοινωνία μας, το βάθος και τη σταθερότητα των επιχειρημάτων που προσφέρονται υπέρ αυτής της ανθρωπιστικής απόφασης. Και ελπίζουμε να πείσουμε αυτούς που έχουν εκφράσει την αντίθεσή τους».
Ειδοποιός διαφορά
Οψόμεθα! -σαν κομμουνιστές δεν μπορούμε να μην ανησυχούμε, για όλ’ αυτά αλλά πρέπει να ξέρουμε για τι μιλάμε, η Κούβα δεν είναι Ελλάδα! Το σημερινό σύνταγμα, στην εισαγωγή του (και αυτά δεν τα αγγίζει η «αναθεώρηση») αναφέρει:
…
Κληρονόμοι και συνεχιστές του δημιουργικού έργου και των παραδόσεων μαχητικότητας, επιμονής, ηρωισμού και θυσίας που σφυρηλατήθηκαν από τους προκατόχους μας,
Για τους ιθαγενείς που προτίμησαν την εξολόθρευση από υποταγή.
Για τους δούλους που επαναστάτησαν εναντίον των κυρίων τους.
Γι αυτούς που ξύπνησαν την εθνική συνείδηση και την αγωνία των κουβανών για πατρίδα και ελευθερία.
Για τους πατριώτες που το 1868 ξεκίνησαν τους πολέμους της ανεξαρτησίας ενάντια στην ισπανική αποικιοκρατία και εκείνους που με ένα τελευταίο σφόρτσο -το 1895, οδήγησαν στη νίκη του 1898, ενάντια στη στρατιωτική επέμβαση και κατοχή του Αμερικανού ιμπεριαλισμού
Για τους εργάτες, αγρότες, φοιτητές και διανοούμενους, που για πάνω από πενήντα χρόνια αγωνίστηκαν κατά της ιμπεριαλιστικής κυριαρχίας, της πολιτικής διαφθοράς, της έλλειψης δικαιωμάτων και ελευθεριών, της ανεργίας και της εκμετάλλευσης από τους καπιταλιστές και τους λατιφουντίστες
Για εκείνους που ξεκίνησαν ανέπτυξαν και ολοκλήρωσαν τις πρώτες οργανώσεις εργατών και αγροτών, διαδίδοντας τις σοσιαλιστικές ιδέες και ίδρυσαν τα πρώτα μαρξιστικά-λενινιστικά κινήματα.
Για την πρωτοπόρα γενιά στα 100 χρόνια από τη γέννηση του Martí [Χοσέ Μαρτί], που, γαλουχημένοι με τη διδασκαλία του, οδηγηθήκαμε στη Λαϊκή Επαναστατική νίκη του Γενάρη
Για εκείνους που, υπερασπίστηκαν την Επανάσταση με τη ζωή τους συμβάλλοντας στην οριστική της παγίωση.
Για εκείνους που εκπλήρωσαν μαζικά ηρωικές διεθνιστικές αποστολές.
ΚΑΘΟΔΗΓΟΥΜΑΣΤΕ
από την ιδεολογία του José Martí και τις πολιτικο-κοινωνικές ιδέες του Μαρξ, του Ένγκελς και του Λένιν.
Πριν ένα μήνα (14-Οκτ) η Gramna στη στήλη «¡Desde la izquierda!» [από τα αριστερά], δημοσίευσε ένα σημείωμα με τίτλο «La nueva Constitución y los derechos humanos en Cuba» – «Το νέο Σύνταγμα και τα ανθρώπινα δικαιώματα στην Κούβα», όπου αναφέρει:
Όλος ο λαός -οι απλοί άνθρωποι της Κούβας, συμμετέχουν μέσα από μια πραγματικά δημοκρατική διαδικασία στην ανάλυση και συζήτηση του σχεδίου του νέου Συντάγματος, αλλά εκείνα τα αρπακτικά που εκτοξεύουν συκοφαντίες σε βάρος της χώρας μας δε λένε να σταματήσουν.
Είμαστε Κούβα και ως εκ τούτου η λαϊκή διαβούλευση αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι μια πρακτικής που -προοπτικά, σε βάθος χρόνου, κάνει την πατρίδα μας καλύτερη.
Αναλύουμε πολύ προσεκτικά το σχέδιο του νέου Συντάγματος, όπως και οι συμπατριώτες μας στο εξωτερικό, που προβληματίζονται και προτείνουν τροποποιήσεις στο περιεχόμενό του.
Στο πλαίσιο αυτό, όλοι αυτοί -μέσα κι έξω, στη μεγάλη τους πλειοψηφία, απαιτούν καταρχήν την εξάλειψη του οικονομικού και εμπορικού αποκλεισμού που ασκούν οι Ηνωμένες Πολιτείες ενάντια στο νησί, όλοι συμφωνούμε ότι πρόκειται για μια κατάφωρη, μαζική και συστηματική παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων όλων των Κουβανών.
Όμως, όπως σε κάθε κανόνας έχει εξαιρέσεις, υπάρχουν και κάποιοι πληρωμένοι στην αντίπερα όχθη στην υπηρεσία της αντίδρασης, «δεμένοι» είτε με την Ευρώπη είτε με τις ΗΠΑ ή, ακόμη – ακόμη με κάποια χώρα της Νότιας Αμερικής, μαζί με τους λίγους που είναι εδώ στην Κούβα.
Οι τελευταίοι ενώ ζουν εδώ, επιλέγοντας να απολαμβάνουν κανονικά τις παροχές της χώρας μας στην υγεία, την εκπαίδευση, τον πολιτισμό κλπ., κατηγορούν την Κούβα για παραβίαση των ανθρωπίνων δράττοντας σαν ιδανική την ευκαιρία να υπηρετούν ξένες σημαίες και ξένους χρηματοδότες πρόθυμους να τους εξασφαλίζουν μέχρι και ταξίδια -όλα πληρωμένα σε μέρη από όπου μπορούν να διασύρουν την Κουβανέζικη Επανάσταση.
Αυτοί, εν πάση περιπτώσει, δεν είναι άλλο από μισθοφόροι σε διατεταγμένη υπηρεσία ξένων δυνάμεων και σαν τέτοιοι δεν μπορεί παρά να τους επιβληθούν κυρώσεις (με βάση τους νόμους που ισχύουν, όπως και σε οποιαδήποτε πραγματικά δημοκρατική χώρα στον κόσμο).
Στο επικοινωνιακό πεδίο συχνά βγαίνουν στον αέρα από ορισμένα ΜΜΕ βίντεο ή φωτογραφίες από κινητά, που στήνονται από τους ίδιους που προκαλούν και που παρουσιάζονται κάτω από την «ομπρέλα» δύο λέξεων: ανθρώπινα – δικαιώματα.
Τα ΜΜΕ είναι πια γεμάτα με τα πιο εξωφρενικά ψέματα, παρερμηνείες, ή παραμύθια ολκής από «εργολάβους» που δε θέλουν να συνειδητοποιήσουν, όλα αυτά τα χρόνια πως αυτό που επιτελούμε είναι βελτιώσιμο, τελειοποιήσιμο αλλά παράλληλα μη αναστρέψιμο. Και εμείς σ’ αυτό είμαστε οι νικητές.
Έχουμε μπροστά μας κάποιους τιποτένιους που ταξιδεύουν κάθε τόσο μέχρι τη σφηκοφωλιά του Μαϊάμι, για να πληρωθούν το μισθό τους για κάθε προβοκάτσια που κάνουν εδώ.
Και όταν θέλουν κάτι πιο «πιασάρικο», ώστε η δωροληψία να είναι μεγαλύτερη διαπράττουν και κάποια προφανή παράβαση βιντεοσκοπώντας τη στιγμή που κάποια αρχή τους ζητάει λογαριασμό.
Όλο αυτό το διάστημα, που όλος ο λαός συμμετέχει μέσα από μια ουσιαστική δημοκρατική διαδικασία στην ανάλυση και συζήτηση του σχεδίου του νέου Συντάγματος, αυτά τα αδηφάγα αρπακτικά δεν κάνουν άλλο από το να συκοφαντούν τη χώρα μας, μέχρι που κίνησαν γη και ουρανό, στον ΟΗΕ για να ανατραπεί η ψηφοφορία ενάντια στον αποκλεισμό: γι αυτούς, ακόμα και το οικονομικό bloqueo (σε φάρμακα και τρόφιμα) δεν υφίσταται είναι μια εφεύρεση της Κούβας!, έχοντας στο μυαλό του ότι μια μέρα το νησί θα είναι κτήση -κάτι σαν παράτημα, στις ΗΠΑ …αμ δε!
Ας μην ξεχνάμε ότι το 2011, που μέσα από το λαό εγκρίθηκε το νέο οικονομικο-κοινωνικό πρόγραμμα αυτό έγινε, μετά από μια τεράστια σε βάθος παρουσίαση και συζήτηση με πάνω από 400.000 προτάσεις στο κείμενο και τελικά τροποποίηση των 2/3 αυτού.
Μια τέτοια δημοκρατική άσκηση δεν είναι τίποτ’ άλλο από ένα περιστασιακό κομμάτι του συστήματος που έχουμε επιλέξει και που χωρίς φόβο ονομάζουμε σοσιαλιστικό.
Δεν είναι νεοφιλελεύθερες μεταρρυθμίσεις ή παραχωρήσεις σε διεθνείς χρηματοπιστωτικούς οργανισμούς. Είναι μέρος της γένεσης του γιγαντιαίου έργου που χτίζουμε.
Στην παρούσα ανάλυση του σχεδίου συντάγματος, η μαζικότητα γίνεται εμφανής στις συνελεύσεις γειτονιάς, επιβεβαιώνοντας εκείνο το βάθρο στήριξης και ενίσχυσης της κουβανέζικης συμμετοχικής δημοκρατίας.
Το νέο μας Σύνταγμα, που θα εγκριθεί με λαϊκό δημοψήφισμα είναι σαφές ότι «υπερασπίζεται και προστατεύει σε βάθος τα ανθρώπινα δικαιώματα και απορρίπτει -με ποινή, κάθε εκδήλωση ρατσισμού ή διακρίσεων»
Επίσης στην παρ. 138 του άρθρου 39 που ορίζει ότι «το κουβανικό κράτος εγγυάται στο άτομο –αδιαίρετα, την απολαβή και την άσκηση, των ανθρώπινων δικαιωμάτων, σύμφωνα με την αρχή της “προοδευτικότητας” (σύγχρονων αναγκών) και χωρίς εξαιρέσεις και διακρίσεις (γιατί) ο σεβασμός και η εγγύησή τους είναι υποχρεωτικά για όλους».
Η επόμενη παράγραφος 139, καταλήγει: «Τα δικαιώματα και και τα καθήκοντα που αναγνωρίζονται στο παρόν Σύνταγμα ερμηνεύονται σύμφωνα με τις διεθνείς συνθήκες για τα ανθρώπινα δικαιώματα που κυρώθηκαν από την Κούβα».
Για μεγαλύτερη κατανόηση εκ μέρους ολόκληρου του λαού, το γλωσσάριο εξηγεί ότι «ο αδιαίρετος χαρακτήρας των δικαιωμάτων» σημαίνει ότι τα ανθρώπινα δικαιώματα δεν μπορούν να διαιρεθούν ή να κατατμηθούν.
Αυτή η «αλληλεξάρτηση των δικαιωμάτων» είναι να αναγνωρίσουμε ότι όλα τα ανθρώπινα δικαιώματα αλληλοσυνδέονται μεταξύ τους. «Για την υλοποίηση ενός ανθρώπινου δικαιώματος απαιτείται η πραγματοποίηση άλλων δικαιωμάτων, αν παραβιαστεί ένα δικαίωμα, είναι αναμφισβήτητο ότι θα παραβιαστούν τα’ άλλα»
Και αυτή η “καθολικότητα των δικαιωμάτων” σημαίνει ότι όλοι οι άνθρωποι απολαμβάνουν όλα τα ανθρώπινα δικαιώματα, χωρίς καμία διάκριση.
Τέλος να υπενθυμίσουμε στους κακούς προφήτες και στους πληρωμένους κοντυλοφόρους -σχετικά με το κοινωνικό σύστημα που θέλουν να καταστρέψουν, ότι είμαστε Κούβα και ως εκ τούτου η λαϊκή διαβούλευση αποτελεί μέρος της διαδικασίας για να γίνει καλύτερη και διαρκής.
Elson Concepción Pérez [εδώ]
Η Granma (όργανο -θυμίζουμε της KE του ΚΚ της Κούβας) σε μια από τις προσεγγίσεις για το Νέο Σύνταγμα, με τίτλο «για μια κοινωνία χωρίς χαμένους» αναφέρει:
Η Κούβα διευρύνει τα λαϊκά δικαιώματα, μετασχηματίζοντας τη δομή του κράτους προκειμένου να εξυπηρετήσει καλύτερα τη συμμετοχική διαδικασία, αλλά και τη συλλογική αντίθετη άποψη των πολιτών (επί λέξει «καταγγελία στα τεκταινόμενα» -ΣΣ) και προσαρμόζει τη νομοθεσία της στις αλλαγές που σημειώθηκαν στην οικονομία της χώρας κατά την τελευταία 10/ετία για ένταξη στο δύσκολο διεθνές περιβάλλον όπου αναγκαστικά κινείται.
Από τις 13 Αυγούστου, αποτίει φόρο τιμής στον Φιντέλ με λαϊκή συζήτηση που συμμετέχει μαζικά ο λαός μετά από τν εκτενή και ουσιαστική συζήτηση που ήδη έγινε στην Εθνοσυνέλευση (#).
Κεφαλαιώδες ζήτημα για το σοσιαλιστικό κράτος αποτελεί ο περιορισμός του ατομικού πλουτισμού, απαύγασμα της συναίνεσης στις ευρείες συζητήσεις μεταξύ εκατομμυρίων Κουβανών σχετικά με τις κατευθυντήριες γραμμές για την οικονομική και κοινωνική ανάπτυξη που εγκρίθηκαν από το 6ο & το 7ο Συνέδριο του ΚΚ Κούβας για το Οικονομικό και Κοινωνικό μοντέλο, για το οποίο η αρχική σκέψη μας ήταν διαφορετική και εγκρίθηκε σαν τέτοιο μετά από απαίτηση της βάσης και των συλλογικών της αποφάσεων.
Έχουμε την εντύπωση πως υπάρχει μια σύγχυση στους όρους «συγκέντρωση» και «συσσώρευση πλούτου». Από τα πιο στοιχειώδη στην πολιτική οικονομία ξέρουμε πως η αντίφαση ανάμεσα στην αυξανόμενη κοινωνικοποίηση της εργασίας και την αύξηση της συγκέντρωσης του κεφαλαίου -αυτός είναι «πλούτος» που δημιουργήθηκε απ’ αυτό, είναι η δυναμική της λειτουργίας του καπιταλισμού.
Είναι λοιπόν απαραίτητη η αναδιανομή του πλούτου που δημιουργείται από όλους τους εμπλεκόμενους οικονομικά παράγοντες, κυρίως της ιδιωτικής περιουσίας, χωρίς να πέσουμε στον πατερναλισμό της ισοπέδωσης που ήδη γνωρίζουμε από την εμπειρία τις παραμορφώσεις και τη ζημιά που μας έκανε στο παρελθόν (σε βάρος του σοσιαλιστικού προσανατολισμού).
Σε έναν κόσμο όπου μόνο οκτώ άνθρωποι έχουν περισσότερο πλούτο από το φτωχότερο ήμισυ του κόσμου, και στη Λατινική Αμερική μόνο 32 άτομα συγκεντρώνουν περισσότερο χρήμα από 300 εκατομμύρια στη συγκεκριμένη περιοχή …όλο και περισσότεροι υποστηρίζουν πως δε χρειάζεται να είσαι κομμουνιστής ή σοσιαλιστής για να πας κόντρα.
Πχ. στην Oxfam, το χρήμα ρέει άφθονο, λόγω προνομιακών σχέσεων με το δημόσιο και χρηματοπιστωτικό σύστημα, όχι μόνο στην απόκτηση ακινήτων.
Μερικές ερμηνείες, (τυχαία;; μάλλον όχι!) καταδικάζουν εκ των προτέρων λόγω ιδεολογικής προκατάληψης για την ιδιωτική πρωτοβουλία κάθε τι που κάνει η κυβέρνηση, ακόμη και τώρα κατά τη διαδικασία της συνταγματικής αναθεώρησης: αλλά δεν είναι απαραίτητα έτσι.
Αφού πχ. δεν υπάρχει η νομική δυνατότητα συγκεκριμένων διατάξεων για τις μικρές και μεσαίες ιδιωτικές εταιρείες, προφανώς υπάρχουν στρεβλώσεις, συναλλαγματική και φορολογική ανισοτιμία («δυαδικότητα»), ορισμένοι ιδιώτες επιχειρηματίες δίνουν καλύτερη προοπτική από την κρατική επιχείρηση, σε σύγκριση και με άλλες χώρες.
Έτσι εξηγείται και η ροή των «επενδύσεων» από το εξωτερικό και δίνει βάση στην «El País» να μας ονομάζει «χώρα που “το μεγαλύτερο μέρος των 11 εκατομμυρίων Κουβανών βλέπει μια ελεύθερη αστική τάξη που γεννιέται”»
Δεν χρειάζεται να είμαστε σοφοί ή μάντεις για να υποθέσουμε πως θα ξεπεραστούν αυτές οι στρεβλώσεις (βελτιώνοντας και το φορολογικό σύστημα), μέσα από τις -υπό προϋποθέσεις αναγνώρισης της μικρής και μεσαίου μεγέθους ιδιωτικής εταιρείας σύμφωνα με το Σύνταγμα.
Το γεγονός αυτό αναδεικνύει και μια άλλη πτυχή (που πρέπει να συμπεριληφθεί στο νέο Σύνταγμα), που σχετίζεται με την κοινωνική προσέγγιση της κρατικής εταιρείας που δεν πρέπει να είναι σοσιαλιστική απλά επειδή το δηλώνει το όνομά της. Δεν θα μπορούμε να ονομάζεται σοσιαλιστική οντότητα αυτή που κάθε άλλο παρά κινείται στην κατεύθυνση μείωσης των ανισοτήτων που εκμεταλλεύεται κοινωνικά μειονεκτούσες ομάδες βάζοντας σε κίνδυνο ακόμη και την υγεία τους.
Οι τεχνικές απαντήσεις σε πτυχές που είναι επίσης πολιτικές, ιδεολογικές ή δεοντολογικές πρέπει να είναι στο ύψος μια χώρας όπως η Κούβα, η οποία βαδίζει συα χνάρια του Φιντέλ για περισσότερα από 50 χρόνια, με ένα σύνταγμα που έχει αναφορά στις ιδέες κουβανικής επανάστασης… «Οι νόμοι της Επανάστασης είναι ουσιαστικά ηθικές αρχές»
(κλείνοντας)
«Κανείς δεν ξέρει τι είναι ο κομμουνισμός», αλλά σίγουρα περιλαμβάνει το τέλος όλων των διακρίσεων. Η συζήτηση του σχεδίου Συντάγματος επιδιώκει να υπερασπιστεί μια χώρα που βρίσκεται στους αντίποδες του καπιταλισμού: είναι για εμάς απαραίτητη αυτή η πραγματικότητα για την ανάπτυξή μας.
(#)
Η Εθνοσυνέλευση [Εθνική Συνέλευση Λαϊκής Εξουσίας (ANPP)] είναι νομοθετικό σώμα (που έχει και συντακτικές αρμοδιότητες) το ανώτατο όργανο κρατικής εξουσίας της Κούβας. Αποτελείται από 605 βουλευτές που εκλέγονται για πέντε χρόνια και μπορούν να επανεκλεγούν, εκπροσωπώντας τους 168 δήμους.
Διεξάγει τις εργασίες επανεξέτασης, διαταγμάτων-νόμων (περιλαμβάνονται του ΣΤΕ αν αντιβαίνουν στο Σύνταγμα), ανακαλεί ή τροποποιεί αντισυνταγματικές συμφωνίες και διατάγματα των τοπικών και επαρχιακών λαϊκών συνελεύσεων.
Το Ανώτατο Λαϊκό Δικαστήριο, η Γενική Εισαγγελία και το Γραφείο του Γενικού Επιθεωρητή υπάγονται σ’ αυτή ως κρατικοί φορείς.
Εκλέγει τους ανώτατους εκπροσώπους αυτών των οργάνων, οι οποίοι λογοδοτούν σ’ αυτή σε τακτά χρονικά διαστήματα
Αναλυτικά >| εδώ
Όπως λέμε … «Κυριακή κοντή γιορτή» – alea jacta est. Το αμέσως επόμενο διάστημα θα δούμε αν οι ανησυχίες μας ήταν βάσιμες (προς το παρόν επιμένουμε σ’ αυτές). Προς το παρόν το μόνο σίγουρο είναι ότι πάνω από πέντε εκατομμύρια / σχέδια της πρότασης για τη συνταγματική αναθεώρηση πήγαν στα χέρια του λαού της Κούβας, που είχε ατομική και συλλογική άποψη. Αυτό, έτσι κι αλλιώς το κρατάμε
Πηγές:
https://www.telesurtv.net/buscar.html
https://www.telesurtv.net/news/culmina-consulta-popular-nueva-constitucion-cuba-20181115-0006.html
https://www.telesurenglish.net/news/Cuba-Proposal-of-the-Constitutional-Reform-Under-Review-20180704-0023.html
Το ισχύον σήμερα σύνταγμα εδώ |> Constitución en Cuba
Το υπό διαβούλευση (νέο) εδώ |> Proyecto de Constitución de la República de Cuba
