Γράφει ο Πάνος Αλεπλιώτης //
Η Γερμανική Επανάσταση του Νοεμβρίου ξεκίνησε από την ανταρσία του γερμανικού στόλου στο Κίελο στις 3 Νοεμβρίου, εξαπλώθηκε στις δυνάμεις του στρατού και οδήγησε στην εργατική εξέγερση του 1918.
Το βράδυ της 29 Οκτωβρίου 1918 η Ναυτική διοίκηση αποφάσισε να πλεύσει ο στόλος και να συναντήσει τον βρετανικό στόλο σε μια τελική σύγκρουση στη Βόρεια θάλασσα. Οι ναύτες στα πολεμικά πλοία Wilhelmshaven και “Κιέλο” στις 3 Νοεμβρίου αρνήθηκαν να υπακούσουν στις εντολές και ξεκίνησαν ανταρσία. Κατέλαβαν τα πλοία και ανήψωσαν την κόκκινη σημαία. Σύντομα την εξέγερση ακολούθησαν και οι λιμενεργάτες στα Ναυπηγεία του Πολεμικού Ναυτικού και στις στρατιωτικές μονάδες που φρουρούσαν τα λιμάνια. Στις 4 Νοεμβρίου το Κίελο ήταν στα χέρια των επαναστατών.
Ήδη στις 6 Νοεμβρίου, η επανάσταση είχε εξαπλωθεί στο δυτικό μέτωπο και σύντομα στις μεγάλες πόλεις και τα λιμάνια της Γερμανίας.
Ενας Βρετανός δημοσιογράφος, που καταγγέλλει την ισραηλινή κατοχική βία και τη συμμετοχή της χώρας του στα θηριώδη εγκλήματα στη Γάζα, συνελήφθη από την αστυνομία και…
Στις 7 Νοεμβρίου η Βαυαρία ανακηρύχθηκε σοσιαλιστική Δημοκρατία, από το «Το ανεξάρτητο Σοσιαλιστικό Κόμμα». Ο ηγέτης του Κουρτ Άισνερ δήλωσε ότι σε αντίθεση με την μπολσεβικική επανάσταση στη Ρωσία η ιδιωτική ιδιοκτησία θα προστατεύονται από τη νέα κυβέρνηση.
Εκατοντάδες χιλιάδες κάτοικοι του Βερολίνου βγήκαν στους δρόμους σε διαμαρτυρία κατά του στρατιωτικού καθεστώτος. Η κυβέρνηση κατέρρευσε όταν οι μονάδες των στρατιωτών δεν υπάκουαν πιά τις εντολές των αξιωματικών και όχι μόνο δεν αναπτύχθηκαν εναντίον των διαδηλωτών αλλά συντάχθηκαν μαζί τους.
Προκειμένου να σώσουν το κράτος τους, δόθηκε η εντολή από τους παρά τον Αυτοκράτορα, στον Σοσιαλδημοκράτη Friedrich Ebert να αναλάβει προσωρινά, σαν αρχηγός του μεγαλύτερου τότε κόμματος, όταν ο απόστρατος Max von Baden δεν είχε την εμπιστοσύνη του κοινοβουλίου.
Στις 9 Νοεμβρίου παραιτείται ο Αυτοκράτορας Vilhelm II και ο Friedrich Ebert ανακυρήσσει από το παράθυρο του κοινοβουλίου την «Δημοκρατία της Γερμανίας» για να ηρεμήσει τα πνεύματα.
Ο Ebert ασκεί την ηγεσία ζητώντας την υποστήριξη των νεοσυσταθέντων συμβουλίων εργαζομένων και στρατιωτών. Είναι μια περίοδος που τα συμβούλια βρίσκονται ανάμεσα στην επιρροή των σοσιαλδημοκρατών και των κομμουνιστών.
Ο Ebert με παρασκηνιακές ενέργειες κατορθώνει να κερδίσει την υποστήριξη μιας στρατιωτικής μονάδας στο Βερολίνο, την 4. Jägerbataillon και αισθάνεται πως
μπορεί να διασφαλίσει την εξουσία του καθώς έχει και την υποστήριξη της εφημερίδας Vorwärts μέσω της οποίας επικοινωνούσε εναντίον των κομμουνιστών.
Δεν στέκεται όμως μόνο σαυτό. Ζητά την βοήθεια της Στρατιωτικής ηγεσίας του δυτικού μετώπου του Α’Παγκοσμίου με την δικαιολογία «του φόβου του εμφυλίου πολέμου και της διάλυσης του Κράτους».
Στέλνει τον έμπιστο του Gustav Noske που γίνεται αρχηγός, φιλικού προς την Σοσιαδημοκράτικη κυβέρνηση στρατιωτικού σώματος γύρω και έξω από το Βερολίνο. Η ηγεσία της Αυτοκρατορικής Στρατιωτικής πολεμικής μηχανής είναι πια κάτω από τον έλεγχο των Σοσιαλδημοκρατών.
Συμμαχούν ενάντια στον επαναστατημένο λαό και στους κομμουνιστές. Έτσι μπορούν να αντιμετωπίσουν την έναρξη της σοσιαλιστικής επανάστασης των Σπαρτακιστών στο Βερολίνο τον Γενάρη του 1919 και να την καταστείλουν.
Οι αρχηγοί της επανάστασης Karl Liebknecht, Leo Jogiches och Rosa Luxemburg συλαμβάνονται στις 13 Γενάρη και εκτελούνται. Ο αστικός νόμος και η τάξη έχει αποκατασταθεί.
Την άνοιξη διαλύεται η «Σοσιαλιστική Δημοκρατία της Βαυαρίας» και το αστικό καθεστώς στις 11 Αυγούστου του 1919 ανακυρύσει την Δημοκρατία της Βαϊμάρης με την υπογραφή νέου συντάγματος.
Είναι αδύνατον μέσα σε λίγες γραμμές να περιγράψει κανείς το μεγαλείο του ξεσηκωμού της ηρωικής αυτής προλεταριακής εξέγερσης, τον ηρωισμό του λαού των στρατιωτών και ναυτών. Όπως είναι και λίγες οι γραμμές για να περιγράψει κανείς την προδοσία της Σοσιαδημοκρατίας που έγινε θεματοφύλακας του καπιταλισμού αλλά και δολοφόνος των επαναστατών. Τα ίδια άλλωστε θα επαναλάβει και στην άνοδο του Χίτλερ και στο ματοκύλισμα όλου του πλανήτη.
Επιφανείς ιστορικοί και επαναστάτες έχουν γράψει για τα γεγονότα και τις λεπτομέρειές τους σε πάρα πολλά βιβλία και έχουν κάνει έγκυρες ιστορικές έρευνες βγάζοντας και τα ανάλογα συμπεράσματα.
Το σημερινό σημείωμα, δεν έχει σκοπό να υποκαταστήσει την ιστορική επιστημονική έρευνα. Ο σκοπός του είναι να αποδώσει Τιμή και δόξα στους τίμιους και ένδοξους Γερμανούς Επαναστάτες.
Εργάστηκε σαν γεωλόγος, περιβαλλοντολόγος και χωροτάκτης στην Ελλάδα και στην Σουηδία. Δημοτικός σύμβουλος Πυλαίας Θεσσαλονίκης 87/90 και 99/2002. Αντιδήμαρχος Πυλαίας από το 1987 έως και το 1990 και από το 1999 έως και το 2000.
