Ο ιμπεριαλιστικός πόλεμος στην Ουκρανία έφερε ξανά στο προσκήνιο της ειδησεογραφίας τις αυτοαποκαλούμενες «Λαϊκές Δημοκρατίες» του Ντονέτσκ και του Λουχάνσκ, που συναποτελούν την περιοχή του Ντονμπάς στην νοτιοανατολική πλευρά της χώρας.
Δεν είναι λίγες οι φορές που διάφοροι εγχώριοι «αριστερούτσικοι», οι οποίοι έχοντας πάρει οριστικό και αμετάκλητο διαζύγιο απο τον μαρξισμό-λενινισμό στηρίζουν με τα μπούνια τις επιδιώξεις της ρωσικής αστικής τάξης, αναφέρονται στις «Λ.Δ» του Ντονμπάς λες και πρόκειται για νησίδες… σοσιαλισμού όπου η εργατική τάξη έχει πάρει την εξουσία.
Θα πει κάποιος, εδώ κοντεύουν να ανακυρήξουν τον αντικομμουνιστή Πούτιν σε… στρατάρχη της νέας μεγάλης αντιφασιστικής νίκης των λαών, στις «λαϊκές δημοκρατίες» θα κολλούσαν;
Για ποιες «λαϊκές δημοκρατίες» μιλάμε όμως; Τι σχέση έχουν τα – ελεγχόμενα από το Κρεμλίνο – αστικά καθεστώτα του Ντονέτσκ και του Λουχάνσκ με τον σοσιαλισμό;
Σε μια ανεξέλεγκτη επέκταση της σύγκρουσης οδηγεί την Μέση Ανατολή το κράτος – αρχιτρομοκράτης του Ισραήλ, με την δολοφονία του πολιτικού ηγέτη της Χαμάς, Ισμαήλ Χανίγια…
Απάντηση: Όση σχέση έχει ο δικέφαλος αετός της πάλαι ποτέ Ρωσικής Αυτοκρατορίας και τα σύμβολα των Τσάρων με το σφυροδρέπανο και τους κομμουνιστές. Δηλαδή απολύτως καμία.
Ο δικέφαλος αετός και τα χρώματα της σημαίας της Ρωσικής Ομοσπονδίας κυριαρχούν στα σύμβολα των «Λαϊκών Δημοκρατιών» του Ντονμπάς. Σε μια παραλλαγή μάλιστα της σημαίας της «Λ.Δ του Ντονέτσκ» συμπεριλαμβάνεται μέχρι και ο Άγιος Γεώργιος (ναι, αυτός που σκότωσε τον δράκο).
Στον ιδεολογικό χυλό της «πουτινικής αριστεράς» όλα είναι ευπρόσδεκτα: Αη Γιώργηδες, δικέφαλοι αετοί, δράκοι, σφυροδρέπανα, Λένιν, Ντούγκιν, αντιιμπεριαλισμοί με… καπιταλιστικό πρόσημο, τσάροι, Στάλιν, μπολσεβίκοι, μεγαλορώσοι εθνικιστές και ολιγάρχες. Ο οπορτουνιστικός μύλος όλα τα αλέθει…
«Λαϊκές Δημοκρατίες» με… καπιταλιστική εξουσία
Παραβλέπουμε το γεγονός ότι οι ηγέτες των δύο «λαϊκών δημοκρατιών», κ.κ. Ντένις Πουσίλιν και Λεονίντ Πάσετσνικ, είναι μέλη του κόμματος «Ενωμένη Ρωσία» του Βλαδίμηρου Πούτιν και προχωράμε με κάτι ακόμη πιο ενδιαφέρον.
Ποιος κάνει κουμάντο στις περίφημες «Λαϊκές Δημοκρατίες»;
Τον Οκτώβρη του 2014, σε άρθρο με τίτλο «Οι Ρώσοι ολιγάρχες ξεκίνησαν τη μοιρασιά της ιδιοκτησίας», που δημοσιεύθηκε στην ιστοσελίδα του Κομμουνιστικού Εργατικού Κόμματος Ρωσίας (ΚΕΚΡ), αναφέρονταν μεταξύ άλλων πως «με γυμνό μάτι μπορεί να δει κανείς την άπληστη ανυπομονησία της ρωσικής ολιγαρχίας που βιάζεται να οικοδομήσει τη δική της “κάθετη” εξουσία στις ΛΔ του Ντονέτσκ και του Λουγκάνσκ». Στο ίδιο άρθρο σημειώνονταν πως οι Ουκρανοί ιδιοκτήτες των εργοστασίων, των ανθρακωρυχείων, των άλλων μέσων παραγωγής στις δύο αυτές περιοχές, τα ξεπουλούν αυτή την περίοδο σε Ρώσους καπιταλιστές. Οι αγοραπωλησίες γίνονται συνήθως στο Κίεβο ή σε άλλες ουκρανικές πόλεις, και οι Ρώσοι καπιταλιστές στη συνέχεια καταφθάνουν στις «Λαϊκές Δημοκρατίες» για να κατοχυρώσουν τη νέα ιδιοκτησία τους. «Οι συζητήσεις για εθνικοποίηση στο Ντονμπάς, έμειναν συζητήσεις», διαπίστωνε το άρθρο, ενώ σημειώνονταν και η προσπάθεια ελέγχου των πολιτικών διεργασιών από τις αστικές δυνάμεις. Η προσπάθεια «συνέτισης» όσων αντιδρούν έχει κοστίσει, σύμφωνα με το άρθρο, τη ζωή σε αρκετούς μαχητές.
Αν απορείτε πως είναι δυνατόν να συμβαίνουν τέτοια πράγματα σε… «λαϊκές δημοκρατίες», μην βιάζεστε. Έχει κι’ άλλο.
Τον Μάη του 2015, σε ανοιχτή επιστολή προς την Παγκόσμια Συνδικαλιστική Ομοσπονδία, κομμουνιστικές οργανώσεις από το Λουχάνσκ ανέφεραν ότι οι αρχές της «Λαϊκής Δημοκρατίας» απαγόρευαν απεργίες εργαζόμενων και έβαζαν εμπόδια στην διεξαγωγή διεθνούς αντιφασιστικού φόρουμ.
Τις πρακτικές των αρχών στις «Λαϊκές Δημοκρατίες» του Ντονμπάς είχε καταγγείλει στο παρελθόν και ο στρατιωτικός διοικητής της ταξιαρχίας «Φάντασμα» Αλεξάντερ Μοζγκοβόι που δολοφονήθηκε στις 23 Μάη 2015.
Αντιγράφουμε από άρθρο του «Ριζοσπάστη»: «Ο Α. Μοζγκοβόι είχε δηλώσει αρκετές φορές πως οι αρχές των σημερινών «ΛΔ» κάθε άλλο παρά «λαϊκές» είναι. Είχε σημειώσει τα ιδιαίτερα κοινωνικο-οικονομικά (ταξικά) συμφέροντα, που αυτές στηρίζουν κι έρχονται σε αντίθεση με τα συμφέροντα της μεγάλης πλειοψηφίας των εργαζομένων του Ντονμπάς. Οι «αρχές» είχαν προχωρήσει σε μια σειρά ενεργειών σε βάρος των δυνάμεων που διοικούσε. Ο ίδιος ο Α. Μοζγκοβόι είχε, μεταξύ άλλων, καταγγείλει σύλληψη και βασανιστήρια αντρών του (με ηλεκτροσόκ) από τις σημερινές αρχές, καθώς κι απειλές δολοφονίας σε βάρος του, σε περίπτωση που δεν πειθαρχήσει σε οδηγίες τους, που αφορούσαν την ένταξη του ένοπλου τμήματός του στις «ένοπλες δυνάμεις» της «ΛΔ» του Λουγκάνσκ, κάτι που τελικά έγινε πριν από μερικούς μήνες. Ωστόσο, ακόμη και μέχρι πρόσφατα δεν έπαψε να δηλώνει πως «οι πιο απρόβλεπτοι εχθροί της Νεορωσίας είναι οι κυβερνήσεις των νεοσύστατων Δημοκρατιών» (30-31 Μάη 2015).
Οι συναισθηματικές επικλήσεις στα αντιφασιστικά ένστικτα του ρωσικού λαού από την κυβέρνηση Πούτιν δεν μπορούν και δεν πρέπει να κρύψουν τους πραγματικούς λόγους βρίσκεται πίσω από τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο στην Ουκρανία. Και αυτοί οι λόγοι σχετίζονται πρωτίστως με την προάσπιση και προώθηση των οικονομικών συμφερόντων του ρωσικού κεφαλαίου, στο πλαίσιο του ενδοιμπεριαλιστικού ανταγωνισμού με τις ΗΠΑ και την ΕΕ.
Όσο για τις αυτοαποκαλούμενες «λαϊκές δημοκρατίες» έχουν τόση σχέση με τον σοσιαλισμό όση ο φάντης με το ρετσινόλαδο.
Η στάση των κομμουνιστών απέναντι στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο της Ουκρανίας
