«Η βασική αιτία του προβλήματος», είχε πει κάποτε ο Μπέρτραντ Ράσελ σχετικά με την άνοδο του ναζισμού στη Γερμανία, «είναι ότι στο σύγχρονο κόσμο οι ηλίθιοι είναι υπερβέβαιοι ενώ οι έξυπνοι είναι γεμάτοι αμφιβολίες».
Αυτή την αποστροφή είναι πιθανόν να χρησιμοποιούσε ξανά ο Βρετανός ανθρωπιστής φιλόσοφος, εάν έβλεπε σήμερα να παρελαύνουν οι αρνητές των νέων ταυτοτήτων με τους σταυρούς, τα λάβαρα και τις χριστιανικές εικόνες στη χώρα που υπερηφανεύεται ότι γέννησε τη δημοκρατία και τη φιλοσοφία.
Η ανθρώπινη βλακεία, ως γνωστόν, είναι ακατανίκητη, ασυναίσθητη και αθεράπευτη. Όπως υποστήριζε ο Κάρλο Μ. Τσιπόλλα στο περίφημο έργο του «Οι βασικοί νόμοι της ανθρώπινης ηλιθιότητας», οι ηλίθιοι συνιστούν την πιο επικίνδυνη ομάδα ανθρώπων, ακόμα και από αυτή των ληστών. Σύμφωνα με τη θεωρία του, ένας ηλίθιος είναι πιο επιζήμιος για το κοινωνικό σύνολο από ό,τι ένας ληστής (bandit), αφού οι πράξεις του ληστή είναι λογικές και προβλέψιμες, άρα αντιμετωπίσιμες, ενώ αυτές του βλάκα, απρόβλεπτες, και άρα μη αντιμετωπίσιμες.
Στο ίδιο περίπου μήκος κύματος κινούταν και το δοκίμιο «Η τεράστια κοινωνική σημασία των βλακών εν τω συγχρόνω βίω» του κοινωνιολόγου Ευάγγελου Λεμπέση, ενός συντηρητικού ανθρώπου που μπορεί να μην φημιζόταν για τη μαρξιστική του σκέψη, όμως κατάφερε χάρη στην εντιμότητά του να μας πείσει ότι η βλακεία δεν έχει ταξική καταγωγή. Κατά τον Λεμπέση, ο κόσμος είναι αδύνατον να γλυτώσει από τους βλάκες καθώς είτε σε επίπεδο κοινωνικό είτε σε επίπεδο πολιτικό, έχουν την τάση να συνασπίζονται. Είναι η δημιουργία της «κλίκας», της «βλακικής αγέλης» που δίνει στον ηλίθιο την ασφάλεια, τη σιγουριά και τη θαλπωρή ώστε να σκέφτεται με αφοριστικές και εν τέλει φασιστικές λογικές τύπου «όποιος δεν είναι μαζί μας, είναι εχθρός μας».
Ενας Βρετανός δημοσιογράφος, που καταγγέλλει την ισραηλινή κατοχική βία και τη συμμετοχή της χώρας του στα θηριώδη εγκλήματα στη Γάζα, συνελήφθη από την αστυνομία και…
Πίσω από το φαινόμενο με τις ουρές έξω από τα αστυνομικά τμήματα αλλά και τους διαδηλωτές κατά των νέων ταυτοτήτων στη Θεσσαλονίκη, είναι πασιφανές ότι βρίσκονται ακροδεξιά μορφώματα και οργανωμένα τμήματα της Εκκλησίας, έτοιμα αμφότερα να προτάξουν για μια ακόμα φορά τον ανορθολογισμό, τον σκοταδισμό και τη θρησκοληψία. Άλλωστε, η θρησκεία πάντα λειτουργούσε ως ανάχωμα στην εξέλιξη και την πρόοδο των σύγχρονων κοινωνιών.
Όλως «συμπτωματικώς», οι εμπνευστές των ακραίων θεωριών συνωμοσίας που θέλουν τις νέες ταυτότητες να αποτελούν τον προθάλαμο του χαράγματος του Αντιχρίστου, είναι οι ίδιοι με εκείνους που με προμετωπίδα τις προφητείες του Παϊσίου αντιτάσσονταν κατά του εμβολίου του Covid-19, το οποίο –κατ’ αυτούς– επίσης περιείχε το μικροτσίπ του «θηρίου της Αποκάλυψης». Είναι οι ίδιες κοινωνικές ομάδες που ασπάζονταν τις θεωρίες περί σύνδεσης του εμβολίου με το δίκτυο 5G, τη μείωση του παγκόσμιου πληθυσμού και τη «Νέα Τάξη Πραγμάτων», υποστήριζαν τις αντιεπιστημονικές θεωρίες περί «Μεγάλης Αντικατάστασης» πληθυσμών και «απάτης» της κλιματικής αλλαγής, θεωρούσαν «αντιχριστιανικό» τον ΑΜΚΑ και χαρακτήριζαν κάθε τεχνολογική πρόοδο «δημιούργημα του Διαβόλου».
Πριν από μερικά χρόνια, μελέτη που δημοσιεύθηκε στο «Ευρωπαϊκό Περιοδικό Κοινωνικής Ψυχολογίας», είχε αποκαλύψει ότι η πίστη σε παράλογες θεωρίες συνωμοσίας χρησιμεύει προκειμένου να διαφοροποιηθούν οι δήθεν «αφυπνισμένοι» από τις «αδαείς» μάζες, τα «κοιμισμένα πρόβατα». Να ξεχωρίσει, εν ολίγοις, κάποιος από το «άβουλο» πλήθος και να νιώσει μοναδικός κάτοχος της… αποκλειστικής γνώσης.
Το πρόβλημα με την άκρατη συνωμοσιολογία, πέρα από τη μεταφυσική παράμετρο που στερείται απτών αποδείξεων, είναι ο ευνουχισμός της ορθής σκέψης και το «ξέπλυμα» του ίδιου του συστήματος. Για την κυβέρνηση Μητσοτάκη, όπως και για κάθε αντιλαϊκή κυβέρνηση που επικαλείται τον ορθολογισμό της άρχουσας τάξης για να αποπροσανατολίσει μέσω των χειραγωγούμενων μέσων ενημέρωσης το λαό από τα πραγματικά του προβλήματα, τέτοιες περιθωριακές ομάδες αποτελούν βολικότατο αντίπαλο. Είναι προτιμότερο για αυτούς ο κόσμος να συζητά εν έτει 2023 για τον «666» και την «ψηφιακή ηλεκτρονική σκλαβιά» παρά για την ακρίβεια που σαρώνει και το νέο εργασιακό νομοσχέδιο-έκτρωμα που προβλέπει 13ωρη εργασία και ποινικοποίηση της απεργίας.
Εξάλλου, δεν είναι λίγες οι φορές που ο πρωθυπουργός και τα στελέχη του αμφισβητούν την επιστήμη όποτε αυτή αποδεικνύει τα εγκλήματά τους (βλ. δήλωση Πέτσα για το Εθνικό Αστεροσκοπείο) ή χρησιμοποιούν παραπλανητικούς επιστημονικούς όρους για να δικαιολογήσουν την πλήρη ανεπάρκεια του κρατικού μηχανισμού (βλ. στείρα επίκληση της κλιματικής κρίσης για τις πυρκαγιές και τις πλημμύρες).
Μπορεί λοιπόν στον πυρετό των νέων ταυτοτήτων η ηλιθιότητα να στερείται ταξικής ταυτότητας, όμως ο εχθρός είναι ορατότατος και ο πόλεμος που διεξάγεται έχει όνομα. Και είναι ταξικός, όχι… νεοταξικός.
