Στις 23 Αυγούστου 1864 γεννιέται ο Ελευθέριος Βενιζέλος, πέντε φορές πρωθυπουργός της Ελλάδας. Πέθανε στις 18 Μαρτίου 1936.
Ο Βενιζέλος δικαιολογημένα μπορεί να πάρει τον τίτλο του μεγάλου «εθνικού ηγέτη» από την αστική τάξη. Με αναγνωρισμένες πολιτικές ικανότητες και διορατικότητα, υπήρξε ένας από τους βασικούς στυλοβάτες του αστικού πολιτικού συστήματος της Ελλάδας που υποστήριξε με ξεχωριστή επιμονή και μαχητικότητα τα συμφέροντα του μεγάλου κεφαλαίου.Αξιοποιώντας τους δεσμούς υποτέλειας που ανέπτυξε με τους Βρετανούς και Γάλλους ιμπεριαλιστές, πέτυχε τη διεύρυνση του ορίων του ελληνικού κράτους, υποθηκεύοντάς το, όμως, στα συμφέροντα των «προστατών» του.
Ο Βενιζέλος προώθησε μέτρα αστικοδημοκρατικού εκσυγχρονισμού, δίνοντας υπόσταση στην άρχουσα τάξη της Ελλάδας. Ηταν όμως σφοδρός πολέμιος του εργατικού κινήματος και απηνής διώκτης του ΚΚΕ. Ήταν αυτό που ψήφισε τον πρώτο τρομοκρατικό αντικομμουνιστικό νόμο , το Ιδιώνυμο, που σκοπό είχε να χτυπήσει το εργατικό και επαναστατικό κίνημα και να φορτώσει στις πλάτες του λαού τα σπασμένα της οικονομικής κρίσης του 1929.
Υπήρξε ευφυής και μεγάλος πολιτικός, άλλα για ποιον; Για την τάξη του, την κεφαλαιοκρατία και τις ιμπεριαλιστικές δυνάμεις, κι όχι για ελληνικό λαό. Δεν πολέμησε μονάχα το εργατικό κίνημα και τις προοδευτικές ιδέες Αντιστρατεύτηκε τα λαϊκά συμφέροντα και σε πολλές περιστάσεις δεν οδήγησε τη χώρα σε δρόμο που εξυπηρετούσε το λαό. Οι τότε συμμαχίες με τις ιμπεριαλιστικές δυνάμεις ήταν λυκοφιλίες και καταλήξανε σε συμφορές για το λαό και τον τόπο.
Για λογαριασμό των ιμπεριαλιστικών συμφερόντων έστειλε στρατιωτικό σώμα για την κατάπνιξη της Οχτωβριανής Επανάστασης. Ο Βενιζέλος ευθύνεται, ακόμη, για τη Μικρασιατική Καταστροφή, το επιστέγασμα της εκστρατείας που ο ίδιος ξεκίνησε με καθαρά επιθετικούς σκοπούς. Κηνυγώντας τη Μεγάλη Ιδέα (κατακτητική επέκταση) για λογαριασμό της αστικής τάξης. Και αν επήλθε η Μικρασιατική Καταστροφή δεν είναι γιατί ήρθαν στα πράγματα οι πολιτικοί αντίπαλοί του, παρά γιατί αυτό εξυπηρετούσε τα συμφέροντα των ξένων ιμπεριαλιστικών δυνάμεων, που πιόνι στο άγριο παιχνίδι τους και στις βίαιες αντιθέσεις τους είχε γίνει και η Ελλάδα.