Επιμέλεια Τασσώ Γαΐλα //

Γιορτή της μητέρας, ημέρα της μητέρας, καθαρά εμπορική γιορτή στις μέρες μας, μέρες που στη χώρα μας ανεβαίνει επικίνδυνα το ποσοστό υπογεννητικότητας, ανεβαίνει και το όριο ηλικίας στην μητρότητα με τις Ελληνίδες να αποκτούν παιδί γύρω στα σαράντα, ενώ ταυτόχρονα πέφτει ραγδαία η συνοχή του θεσμού της οικογένειας, δεύτερη λοιπόν, Κυριακή του Μάη ημέρα της μητέρας και…

Και αφήνομε πίσω την Αθήνα του σήμερα με τις βιτρίνες των ανθοπωλείων προκλητικά να σου θυμίζουν με αφίσες την ‘τρυφερή γιορτή’ και πάμε Αιτωλοακαρνανία, πάμε Αγρίνιο, το Αγρίνιο του χτες και του 1926, πάμε στον προσφυγικό συνοικισμό της πόλης με τα μικρά φτωχικά προσφυγικά σπιτάκια των 2 δωματίων . Περνάμε αρκετά και χτυπάμε και μπαίνομε στο σπίτι της καπνεργάτριας Βασιλικής Γεωργαντζέλη.

Δέκα άνθρωποι στοιβαγμένοι σε δυο δωμάτια… νοσταλγία για την αλησμόνητη πατρίδα, μιζέρια, φτώχεια, ανασφάλεια, αρρώστιες, πείνα… τα χαρακτηριστικά της καθημερινότητας τους…

Επιλεγμένο

Τα ρέστα της κοροϊδίας…

Κοντά στα 4,3 δισ. ευρώ υπολογίζεται ότι θα κλείσει φέτος το πρωτογενές πλεόνασμα, με τη φοροληστεία να εκτινάσσεται πάνω από τα 60 δισ. ευρώ, το…

Η 29χροννη Βασιλική καπνεργάτρια στο ντόπιο εργοστάσιο και σύζυγος επίσης καπνεργάτη είναι ήδη μητέρα 2 παιδιών του 9χρονου Γεράσιμου και της 5χρονης Παρασκευούλας, γεννημένα και τα δυο πέρα στην πατρίδα… και περιμένει τρίτο.. έξι μηνών έγκυος… τι χειρότερο… μα συνέβη… τρύπια δάκτυλα σακατεμένα από τις βελόνες που ράβει τα φύλλα του καπνού, ατέλειωτες ώρες δουλειάς, εξαντλημένη από την πείνα, κουρασμένη, πληγωμένη, φοβισμένη…

Εφιαλτική ιστορία ζωής, όπως το καπιταλιστικό σύστημα που προκάλεσε την προσφυγιά με επακόλουθο-καλά προσχεδιασμένο από τους εκτός αλλά και εντός της χώρας θιασώτες του κεφαλαίου- φρικτές συνθήκες εργασίας, κι άγρια εκμετάλλευση των εργατών-προσφύγων.

Αν ήμουν ο Upton Sinclair σαφώς και θα τα έγραφα καλύτερα. Θυμάστε πως μας περιγράφει στο νατουραλιστικό του μυθιστόρημα Ζούγκλα ο αριστοκρατικής καταγωγής προλετάριος Αμερικάνος συγγραφέας Σίνλκερ τα βάσανα, τις οδύνες και την εκμετάλλευση που θα υποστεί ο ήρωας του ο Γιούργκις; Πάμε για λίγο Αμερική και Σικάγο, αρχές του 20ού αιώνα κι ακολουθούμε την πορεία ζωής του Λιθουανού μετανάστη Γιούργκις, ήρωα του αριστουργηματικού-προλεταριακού Ζούγκλα και ‘σκλάβο -εργάτη’ στα αμερικάνικα Σφαγεία του Σικάγου. Έφτασε ο ήρωας μας στις ΗΠΑ για να βιώσει -όπως πίστευε- το αμερικάνικο όνειρο και βίωσε μέσα από την απάνθρωπη εξαθλίωση και εκμετάλλευση των αφεντικών τον απόλυτο εφιάλτη. Βιώνει καθεστώς θηριώδους δουλοκτησίας όπου τα ανθρώπινα αισθήματα και δικαιώματα… είναι περιττά.

Ποια η διαφορά της καπιταλιστικής Αμερικής του Σίνκλερ στις αρχές του 20ου αι. από το Αγρίνιο της ιδίας εποχής; Καμιά. Θάνατος, εφιάλτης, ζούγκλα…

Και από τις ΗΠΑ που ποτέ δεν κατάλαβα γιατί και πώς κατάφερε τότε το σύστημα να συντρίψει το μόλις δημιουργημένο στη χώρα σοσιαλιστικό κίνημα, επιστροφή στο Αγρίνιο όπου ήδη μαρξιστές-λενινιστές , άνθρωποι πιστοί στον προλεταριακό διεθνισμό και τον πατριωτισμό έδιναν μάχη για την δημιουργία ταξικής συνείδησης στους χώρους των αντιμαχόμενων το φρικτό καθεστώς κυρίως προσφύγων-εργατών για να ξεκινήσουν τον αγώνα για την κοινωνική ανατροπή…(τότε στο Αγρίνιο ιδρύθηκε με πρωτοστάτες τους κομμουνιστές και το εργατικό Κέντρο της πόλης).

Αφόρητοι πόνοι στη μέση… λες το αγέννητο; Στο σπίτι τα παιδιά νηστικά… η Βασιλική δε στρίβει για το εργοστάσιο… πάει ίσια στο τόπο συνάντησης των απεργών καπνεργατών… αχ! και να τέλειωνε η απεργία… αχ! και να τους λέγανε πάρτε τα χρωστούμενα και θα σας δώσουμε κι αύξηση, να βγαίνει ρε παιδιά ο μήνας… κι ας δουλεύει τόσο… απεργία που κρατά μέρες… τι θα γίνει; Ποιός να ξέρει; Και τα παιδιά το μεσημέρι; Τι θα φάνε; Εκείνη; Το αγέννητο μήπως κάτι έχει;

Μα ποιος τους ξερίζωσε απ’ τη γη τους; Ποιός τους έφερε δούλους σε ξένη- άξενη γη χωρίς προοπτική, μόνο ταπεινώσεις κι εξευτελισμοί; Γιατί;

Η Βασιλική πλησιάζει την ομάδα απεργών…

Αγρίνιο/8 Αυγούστου 1926.

Πόλη του Αγρινίου. Οι καπνεργάτες των αποθηκών καπνού απελπισμένοι, πεινασμένοι, και με το φόβο της ανεργίας μιας και τα αφεντικά φέρνουν μηχανήματα που προκαλούν απολύσεις, λες και δεν τους έφταναν όλα τ’ άλλα, είναι πάλι στους δρόμους για τους αγώνες που ξεκίνησαν από το 1924, για αύξηση του μεροκάματου και ιατροφαρμακευτική περίθαλψη. Το σημερινό συλλαλητήριο ένα από τα πολλά της εποχής έχει μεγάλη ένταση. Κάπου κοντά στις βενζίνες και το σημερινό πάρκο υπάρχει μπλόκο της αστυνομίας. Ξαφνικά και για αδιευκρίνιστους μέχρι και σήμερα λόγους αρχίζει το πιστολίδι. Οι σφαίρες πέφτουν σαν το χαλάζι… Ένας νέος άνδρας, άσχετος -σύμφωνα με τις πληροφορίες- με την υπόθεση και περαστικός από το χώρο των γεγονότων, ο Θεμιστοκλής Καραμιχάλης πέφτει νεκρός… Νεκρή με κορμί γεμάτο σφαίρες πέφτει και η έγκυος καπνεργάτρια Βασιλική…

Ο Σπύρος Γερολυμάτος ιστορικός, αρθρογράφος από το Αγρίνιο αργότερα έγραψε στην τοπική εφημερίδα Ελεύθερος: Η κηδεία των θυμάτων που σκοτώθηκαν στις 8 Αυγούστου 1926 (μαζί με την Γεωργαντζέλη κι ένας άνδρας ο Θεμιστοκλής Καραμιχάλης) πήρε τη μορφή συλλαλητηρίου , που πήραν μέρος όλοι οι κάτοικοι της πόλης, και τελικά πολλά από τα αιτήματα των καπνεργατών βρήκαν την λύση τους, όπως 600 δρχ. ενίσχυση στους ανέργους, αύξηση του μεροκάματου κατά 25 δρχ. και καθιέρωση του ΤΑΚ (Ταμείο Ασφάλισης Καπνεργατών).(από το βιβλίο της Μ. Χρυσικοπούλου).

Ειρωνεία της τύχης για την απελπισμένη Βασιλική; Πώς άραγε βρέθηκε στην πρώτη γραμμή διαδηλωτών; Τυχαία τα πυρά εναντίον της ή σκόπιμα;

Γράφτηκαν πολλά τότε στον τοπικό τύπο μέχρι ότι η έγκυος και μάνα δυο παιδιών προσφυγοπούλα από την Μικρά Ασία προκάλεσε με τον οξύθυμο χαρακτήρα της αστυνομικό που έστρεψε το όπλο του επάνω της…

Ισχυροί πόνοι, αδύναμη, με την εικόνα των δυο δύστυχων πεινασμένων παιδιών της στο μυαλό και χωρίς κουράγιο να γυρίσει σπίτι μ’ άδεια χέρια, χωρίς ψωμί, διαπληκτίστηκε-λέει- με όργανο της τάξης…

Η Βασιλική ήταν στην απεργία και στο μαχητικό συλλαλητήριο, τελευταία της ελπίδα για τον εαυτό της και τα τρία-με το αγέννητο- παιδιά της να ζήσουν με ανθρώπινες συνθήκες… Δεν θα έφευγε όσες σφαίρες κι αν έπεφταν. Να πάει πού; Πίσω στο σπίτι χωρίς ψωμί; Να κάνει τι; Να πει τι στα παιδιά; Να σταματήσει τους πόνους στη μέση της πως χωρίς φάρμακα; Κι αν αύριο ήταν η σειρά της για απόλυση; Πως θα ζούσαν με την ίδια ‘βάρος’, άνεργη κι ετοιμόγεννη; Εδώ, εδώ είναι η θέση της, στην πορεία, μόνη ελπίδα…

Οι σφαίρες έπεφταν σαν το χαλάζι.. κάποιοι καλύφθηκαν κάποιοι άλλοι και η Βασιλική μαζί τους συνέχισαν να περπατούν… Ίσως και τυχαία οι σφαίρες την χτύπησαν θανάσιμα…

Το καπνεργατικό κίνημα των Αγρινιωτών την περίοδο του Μεσοπολέμου.

…Στο Αγρίνιο όπου είχαν εγκατασταθεί 2.500 χιλ. πρόσφυγες από την Μ. Ασία και τον Πόντο, τον Ιούλη του 1926 έχουμε την πιο σοβαρή πανελλαδικά απεργία της περιόδου της Παγκαλικής δικτατορίας. Κηρύσσεται γενική απεργία η οποία άρχισε στις 2/7/1926 με αίτημα την αύξηση των ημερομισθίων. Κράτησε για 38 μέρες και ήταν τότε η μεγαλύτερη απεργία στην Ελλάδα. Την 38η μέρα οι καπνεργάτες και καπνεργάτριες του Αγρινίου 3.000 περίπου συγκεντρώθηκαν στο σημερινό πάρκο Αγρινίου με αίτημα Δικαία απαίτησης, ή 100 δράμια ψωμί ή ένα χρόνο απεργία.

Οι αρχές είχαν τοποθετήσει ισχυρή δύναμη χωροφυλακής δίπλα από το σημερινό Εργατικό Κέντρο. Ακολούθησε συμπλοκή με πυροβολισμούς στον αέρα και πετροπόλεμο με την Χωροφυλακή. Τραυματίστηκαν βαριά πάνω από 30 καπνεργάτες. Μια σφαίρα βρίσκει στο κεφάλι τον νεαρό Θεμιστοκλή Καρανικόλα και μια άλλη τραυματίζει θανάσιμα την έγκυο καπνεργάτρια Βασιλική Γεωργαντζέλη. Η κηδεία γίνεται στον Άγιο Δημήτριο παίρνοντας μορφή επιβλητικής διαδήλωσης.

Η μαχητική απεργία των καπνεργατών συνεχίζεται και τις πρώτες μέρες μετά την ανατροπή της δικτατορίας του Πάγκαλου και λύνεται με επιτυχία. Μετά ένα μήνα απεργίας πέτυχαν αύξηση 10-13%. Τις επόμενες μέρες για να τρομοκρατηθούν οι καπνεργάτες συνελήφθησαν κι εκτοπίστηκαν στην Σκιάθο αρκετοί κομμουνιστές συνδικαλιστές μεταξύ των οποίων και ο Γενικός Γραμματέας του Σωματείου…

(Από Ριζοσπάστη του 1926- απόσπασμα, αναδημοσίευση: Ριζοσπάστης Σάββατο 11 Ιουνίου 2016).

«Γυναικείες Μορφές Της Αιτωλοακαρνανίας»./Αγρίνιο 2000. Ο τίτλος του βιβλίου που υπήρξε η αφορμή της συγγραφής του αφιερώματος στην ηρωίδα Βασιλική Γεωργαντζέλη. Συγγραφέας: Μαίρη Χρυσικοπούλου.

{10 οι παρουσιαζόμενες γυναικείες προσωπικότητες της Αιτ/νίας στο βιβλίο που η συγγραφέας ευγενικά μου προσέφερε, ανάμεσα τους η 1η Ελληνίδα χειρουργός Πιπίτσα Πεταλά, η ηρωίδα της Εθνικής Αντίστασης Μαρία Δημάδη, η Δώρα Στράτου, η χαράκτρια Βάσω Κατράκη κλπ., καθώς και η με καταγωγή από την Μ. Ασία κάτοικος του προσφυγικού συνοικισμού Αγρινίου καπνεργάτρια Βασιλική Γεωργαντζέλη}.

Έμπειρη στη συγγραφή ερευνών η κ. Χρυσικοπούλου με αυτό το βιβλίο της- ύμνο στην Ελληνίδα γυναίκα- εκτός της προβολής των 10 χαρισματικών γυναικών της Αιτωλοακαρνανίας που μας παρουσιάζει ταυτόχρονα ‘κυλάει’ κι η ιστορία του τόπου, από τα αρχαία χρόνια και την πριγκίπισσα της Ακαρνανίας την Πηνελόπη … του Οδυσσέα, έως το τέλος του 20ου αι. και… το τέλος του βίου της σπουδαίας αντιστασιακής χαράκτριας Βάσως Κατράκη.

Αξίζει να σημειωθεί ότι το 1985 και 60! ολόκληρα χρόνια μετά την θυσία της Βασιλική Γεωργαντζέλη ο Παναιτωλο-Ακαρνανικός Σύλλογος Ελληνίδων/Έδρα Αγρίνιο/πρ. κ. Μαίρη Χρυσικοπούλου απένειμε στην ηρωίδα-καπνεργάτρια τιμητικό δίπλωμα για τους κοινωνικούς της αγώνες το οποίο και είχε παραλάβει βαθύτατα συγκινημένος ο γιος της Γεράσιμος Γεωργαντζέλης … Η μία και μοναδική βράβευση της …

• Η κ. Μαίρη Χρυσικοπούλου είναι διδάκτορας Γαλλικής Φιλολογίας, αρθρογράφος με πολυετή δράση στον έντυπο τύπο, συγγραφέας. Πρόεδρος και μέλος Πολιτιστικών και Πνευματικών Συλλόγων Αγρινίου .

Το αφιέρωμα στην ηρωίδα καπνεργάτρια Βασιλική Γεωργαντζέλη ‘κλείνει’ με την θέση στο θέμα της θυσίας της σύγχρονων γυναικείων μορφών των γραμμάτων, με έντονη ήδη και ελπιδοφόρα παρουσία στο χώρο.

— κ. Στέλλα Πετρίδου σαν νέα μητέρα με τρία παιδιά αλλά και σαν ευαίσθητη ποιήτρια πως βλέπετε την όλη ‘φάση’ της θυσίας της Βασιλικής;

— Πολλές οι δυσκολίες της ζωής που αντιμετώπιζε η καπνεργάτρια Βασιλική Γεωργαντζέλη με σκληρή δουλειά στα καπνά και πενιχρό μεροκάματο. Εφ’ όσον λοιπόν ο μόνος δρόμος για να διεκδικήσει το δίκιο της ήταν οι απεργίες, αυτό έκανε με πείσμα, σθένος κι αντοχή .Για την αύξηση του μεροκάματου και ιατροφαρμακευτική περίθαλψη κατέβηκε και στην μοιραία γι’ αυτήν απεργία. Δυο παιδιά στο σπίτι, καθημερινή δουλειά υπό άθλιες συνθήκες και ένα παιδί στην κοιλιά. Προσωπικά κ. Γαΐλα δεν το θεωρώ πράξη επιπόλαιη και σαφώς σε καμιά περίπτωση επιτηδευμένη προσπάθεια θυσίας ή ακόμη- ακόμη και πράξη απελπισίας.

Η εξαθλίωση είχε στοιχειώσει μόνιμα στο σπιτικό της Βασιλικής, οι ανάγκες της αυξανόταν ολοένα και περισσότερο, το μέλλον της ερχόταν να προσθέσει νέες ανάγκες με την έλευση ενός νεογέννητου. Πως θα μπορούσε ως μάνα που ήταν, πρόσφυγας και φτωχιά, αναλογιζόμενη όλα τα παραπάνω, να μην θεωρήσει την απεργία αυτή, που είχε οργανωθεί από τους εργάτες του εργοστασίου στο οποίο δούλευε και η ίδια και που αφορούσε κατά κύριο λόγο την προάσπιση των δικών τους συμφερόντων, ως τον μοναδικό τρόπο για να διεκδικήσει κανείς το δίκιο του, το μέλλον του, το δικό του και των παιδιών του; Δεν θα μπορούσε.

— κ. Πετρίδου παρά το νεαρό της ηλικίας σας είστε μητέρα τριών παιδιών. Αν ήσασταν εσείς στην θέση της Βασιλικής;

-Με το χέρι στην καρδιά σας απαντώ πως στη θέση της το ίδιο θα έπραττα. Όχι για να πάρω τα εύσημα, όχι για να ανακηρυχθώ ήρωας, αλλά για να διεκδικήσω με νύχια και με δόντια το ψωμί στα παιδιά μου, τα φάρμακα στις αρρώστιες τους, το ασφαλές τους μεγάλωμα. Η ελπίδα ήταν ο μόνος λόγος που στα τόσα χρόνια προσωπικής πάλης δεν το έβαλε ποτέ κάτω, ακόμη κι αν ήταν γυναίκα, ακόμη κι αν το φύλλο της δεν της επέτρεπε να απαιτεί, να διεκδικεί, να συμμετέχει.

— Η Βασιλική σαν μητέρα και σαν γυναίκα;

–Ο ρόλος της σαν μάνα είναι ένας ρόλος ήρωα. Γιατί μπροστά στο καλό των παιδιών καμμιά μάνα δεν στέκεται σε ταμπέλες, σε απαγορεύσεις, σε εμπόδια. Κι ο κίνδυνος μπροστά σ’ αυτά που υπόσχεται η ελπίδα φαντάζει τόσο μικρός, τόσο ασήμαντος. Μόνο με αγώνες, σκοντάφτει το άδικο, μόνο με θυσίες κατακτιέται το δίκιο.

Η Βασιλική Γεωργαντζέλη με το έμβρυο στα σπλάχνα της πέφτει νεκρή από σφαίρες που δέχτηκε στον στήθος κατά τη διάρκεια της απεργίας. Δεν το επέλεξε η ίδια. Επέλεξε όμως και διεκδίκησε ένα καλύτερο αύριο για εκείνους που άφησε πίσω. Δεν θα μπορούσε λοιπόν να αποτελέσει και να συνεχίσει να αποτελεί σύμβολο του ανθρώπινου, αλλά και του γυναικείου αγώνα για την θεμελίωση της κοινωνικής δικαιοσύνης.

• Στέλλα Πετρίδου, με καταγωγή από το Σκουτάρο Λέσβου. Σπούδασε στο Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων Φιλοσοφία, Παιδαγωγική και Ψυχολογία. Μητέρα τριών παιδιών. Αυτή την περίοδο ζει και εργάζεται στην Χίο. Έχει εκδώσει πέντε ποιητικές συλλογές. Μίλα μου για αγάπη/Αποχωρισμός/Προσφυγιά/Θάλασσα κι Ουρανός/ Ο καιρός, οι τίτλοι των καλαίσθητων και συλλεκτικών συλλογών της, εκδόσεις Άλφα πι , στοίχοι γραμμένοι με πηγαία έμπνευση, λυρική και σύγχρονη γραφή.

* * *

— κ. Μάριον Χωρεάνθη όλα αυτά, η τραγική ιστορία-θυσία της εγκύου καπνεργάτριας Βασιλικής Γ., συνέβησαν το 1926. Σχεδόν έναν αιώνα πριν… Σήμερα, μέρες ανίερης αντιπροόδου θα μπορούσε να υπάρξει Βασιλική;

— Σε εποχές ακραίων γεγονότων, δυστυχώς η ανθρώπινη ζωή δεν λογαριάζεται. Αυτό ισχύει και σήμερα που τα δεδομένα είναι διαφορετικά, όσο και αν οι κοινωνικές συγκρούσεις, έχουν αποκτήσει άλλο χαρακτήρα. (Και οι πόλεμοι το ίδιο, εξ’ άλλου). Η δική μου ευχή- ουτοπική, το ξέρω- θα ήταν να μην ξαναχρειασθεί ποτέ καμμιά θυσία, ένα παραπάνω η θυσία μιας μάνας.

— Είσαστε μεγάλη βιβλιοφάγος. Στις σελίδες της παγκόσμιας λογοτεχνίας έχετε συναντήσει γυναικείο πρόσωπο αντίστοιχης με –δυστυχώς πραγματικής κι όχι φαντασίας συγγραφέα- της Βασιλικής τραγικότητας;

— Ένα βιβλίο που μου έρχεται στο νού κ. Γαΐλα, (δεν ξέρω βέβαια αν απαντώ στην ερώτηση, γιατί αυτό το βιβλίο που θα αναφέρω βασίζεται σε πραγματικά γεγονότα, δεν είναι φανταστική ιστορία),είναι το <Που είναι η μάνα σου, μωρή> της Δήμητρας Πέτρουλα. Πέρα από ιδεολογικές τοποθετήσεις, δεν παύει να είναι μια συγκλονιστική μαρτυρία για την ανθρώπινη αγριότητα.

— Εκλεκτοί λόγιοι και οι δύο γονείς σας Κώστας και Ελένη Χωρεάνθη. Επιλέγετε να μας παρουσιάσετε ένα ποίημα από την ποιητική δημιουργία ενός εκ των δυο με θεματική την μητέρα;

— Θα απαλύνω την τραγικότητα του θέματος με ένα νανούρισμα που έχει γράψει η μητέρα μου, από την ποιητική της συλλογή για παιδιά Το περιβόλι του Θεού. Μια πολύ τρυφερή παραίνεση από μια μάνα στο μικρό παιδί της.

<Πλάγιασε καλό μου,

κι όπου να’ναι, φτάνει

η αυγή στον κόσμο.

Κάνε, φως μου, νάνι.

Γείρε στ’ όνειρο σου

-βρόχια ο κόσμος βάνει-

μην τρομάζεις, φως μου!

Νάνι, ανθέ μου, νάνι.

……….

Πλάγιασε, καλό μου,

φτάνει, ανθέ μου, σώνει.

Σήμανε κι η ώρα

που η ζωή μερώνει.

Μες τα ονείρατα μας

άνθισαν οι τόποι.

Πλάγιασε, παιδί μου!

Ξύπνησαν οι ανθρώποι…>. Ελένη Χωρεάνθη.

Το τραγούδι της Μάνας του Ζαχαρία Παπαντωνίου και βέβαια το Η καρδιά της Μάνας του Άγγελου Βλάχου που βασίζεται σε αρχαίο δημώδες άσμα άγνωστης προέλευσης( σε παραλλαγές σε διάφορες χώρες της Μεσογείου, της Βαλκανικής αλλά και στην Αμερική στην Ινδιάνικη παράδοση), είναι ποιήματα που μου έρχονται επίσης στο νού καθώς και δυο βιβλία, τα ομότιτλα κλασικά μυθιστορήματα του Μαξίμ Γκόργκι και της Περλ Μπακ.

• Μάριον Χωρεάνθη. Συγγραφέας, κριτικός, εικαστικός, μουσικός και προγραμματίστρια H/Y. Αρθρογραφεί στον έντυπο και ηλεκτρονικό τύπο όπως στο diastixo. gr, fractalart.gr κλπ .

………….

Γονυπετείς-Μια πορεία προς την αρχή/εκδόσεις Γκοβόστη 2017, η τελευταία δημιουργική δουλειά της συγγραφέας κ. Τζούλιας Γκανάσου που δελτίο τύπου μας πληροφορεί για την κατάταξη της νουβέλας αυτής στα 10 της χρονιάς για το βραβείο των Public.Συγχαρητήρια και στάση στο θέμα του: Τελευταία ελπίδα της ηρωίδας του ‘Γ’., η εκπλήρωση ενός τάματος, πορεία στα γόνατα μόνη πια καταφυγή για την σωτηρία… Χρόνος δράσης το σήμερα. ..

— Γυρνάμε κ. Γκανάσου, το χρόνο πίσω έναν αιώνα, για να μας σχολιάσετε τη στάση ζωής της Βασιλικής και την ‘πορεία’ της στην ελπίδα, πορεία αληθινή που προηγήθηκε έναν αιώνα της ‘πορείας’ στην ελπίδα (μυθοπλαστικής) της δημοφιλούς στους αναγνώστες ηρωίδας σας. Πάμε;

— Όταν οι γυναίκες κ. Γαΐλα, αγωνίζονται, κάτι αλλάζει. Ειδικά όταν θυσιάζονται για έναν ανώτερο σκοπό: για ευνοϊκότερες συνθήκες εργασίας, απεργίας, νοσηλείας, παιδείας, για μια καλύτερη ζωή. Η Βασιλική, όπως και κάθε ‘Βασιλική’ γίνεται σύμβολο μιας ομαδικής απόπειρας βελτίωσης του κόσμου και αυτό ενέχει τεράστια σημασία, διαχρονική και πανανθρώπινη.

Αφορισμός από το Γονυπετείς-Μια πορεία προς την αρχή: Πίστη. Πίστη, η Βασιλική, στην ιδέα του σοσιαλισμού, στην δικαιοσύνη, σε ανθρώπινες συνθήκες ζωής για την ίδια και τα παιδιά της . Για όλα αυτά η Βασιλική πέφτει νεκρή…

— κ. Γκανάσου, δεδομένου ότι κι εσείς είστε μητέρα ενός μικρού παιδιού και η όξυνση στα εργασιακά στις μέρες μας διογκώνεται, σε αντίστοιχη με την Βασιλική περίπτωση πως θα αντιδρούσατε;

— Όταν καταπατούνται βασικά ανθρώπινα δικαιώματα , φωνάζουμε , βγαίνουμε στο δρόμο, διεκδικούμε με όποιο ‘όπλο’ δημοκρατικής έκφρασης έχουμε στα χέρια μας. Όταν στερούμαστε οξυγόνου, παλεύουμε με σώμα και ψυχή. Δεν επιτρέπεται πάντως να σιωπούμε, γιατί όσο σκύβουμε στενεύει πάντοτε η γη.

— Βιβλίο με θεματική τη μητέρα και που σας συγκίνησε υπάρχει στην βιβλιοθήκη σας;

— Ασφαλώς. Το Πέμπτο παιδί της Ντόρις Λέσσινγκ, για τις μητέρες και τα παιδιά με ‘ιδιαιτερότητα’.

• Τζούλια Γκανάσου. Συγγραφέας. Τα μαύρα πλήκτρα/2006, Ομφάλιος Λώρος/2011, Ως το τέλος/2013(υποψήφιο για Κρατικό Βραβείο Λογ/ 2014) , και Γονυπετείς-Μια πορεία προς την αρχή/2017(υποψήφιο στα 10 του Public, οι τίτλοι της, όλα εκδόσεις Γκοβόστη.

Η Τ.Γ. με αξιοπρόσεκτες οικονομικές καθώς και λογοτεχνίας σπουδές στην Ελλάδα και το εξωτερικό, ασχολείται επαγγελματικά με τους υπολογιστές και την συναντάμε σαν κριτικό και αρθρογράφο στο Vakhikon.gr καθώς και σε άλλα ηλεκτρονικά και έντυπα μέσα.

Βοηθήματα: Γυναικείες Μορφές της Αιτωλοακαρνανίας/Μαίρη Χρυσικοπούλου/Αγρίνιο 2.000.

& Ριζοσπάστης/11 Ιουνίου 2016.