Γράφει η Φαίη Λιάρα //
Πανηγυρίζεται η «τεράστια» νίκη να μπορούν βίγκαν προϊόντα να ονομάζονται τυριά, γάλατα κ.τ.λ. Τώρα γιατί είναι τεράστια νίκη αυτό, δυσκολεύεται κανείς να καταλάβει. Οι ίδιες βιομηχανίες που παράγουν τα κτηνοτροφικά προϊόντα παράγουν και τις βίγκαν τροφές. Ουσιαστικά δηλαδή πρόκειται για ενδοκαπιταλιστική διαμάχη ανάμεσα σε κτηνοτροφικούς κολοσσούς που παράγουν βίγκαν τροφές και σε αυτούς που ακόμα δεν τις παράγουν. Και φυσικά δεν εννοώ μικρούς καλλιεργητές και μικρές τοπικές προσπάθειες.
Και ενώ πανηγυρίζουμε για αυτό το πάρα πολύ «σημαντικό» ζήτημα, έχει θαφτεί εντελώς το γεγονός ότι παράλληλα ενισχύονται σκανδαλωδώς από την ΕΕ τα αγροτοκτηνοτροφικά μονοπώλια. Και η κουβέντα για τα δικαιώματα των ζώων, την υγεία του ανθρώπου και το περιβάλλον στην κυριολεξία πάει περίπατο μόλις μπουν στη μέση οι μαγικές λέξεις του καπιταλισμού «κόστος-όφελος» και φυσικά κέρδος.
Ποιος άραγε σταμάτησε πριν κάποια χρόνια τις έρευνες για τις σύγχρονες πανδημίες ως ασύμφορες οικονομικά; Οι «διαφωτισμένοι» δικαιωματιστές της ΕΕ μεταξύ άλλων. Ποιός φώναζε τότε αλλά ήταν «απολίθωμα»;
Άγνωστο ποιος φαντασιώνεται ότι θα τον σώσει ή θα σώσουν τα ζώα και το περιβάλλον οι άνθρωποι-μαριονέτες των πολυεθνικών της ΕΕ. Οι αυταπάτες όμως πληρώνονται ακριβά.
Ο βάρβαρος καπιταλισμός, το παιδί του ο φασισμός, σκεπασμένος με τα δικαιωματικά μπιχλιμπίδια του νεοφιλελευθερισμού, πλανώνται πάνω από την Ευρώπη και κάποιοι βλέπουν πράσινα λιβάδια όπου Ευρωπαίοι, άνθρωποι, ζώα, τρέχουν ευτυχισμένοι με την Ενάτη στη διαπασών.
Κάθε μικρή νίκη συνοδεύεται και από μια μεγάλη τρικλοποδιά και κάθε κατάκτηση την παίρνουν πίσω με την πρώτη ευκαιρία. Βρισκόμαστε πλέον στο σημείο κατάργησης όλων των εργασιακών δικαιωμάτων.
Αυταπάτες τέλος. Δημιουργός και διαχειριστής του Ατέχνως. Δημοσιογράφος – Συγγραφέας. Σπούδασε φιλολογία στο Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων. Από το 1991 έως το 2013 εργάστηκε στον Ριζοσπάστη. Από το 2013 αρθρογραφεί σε διαδικτυακά Μέσα. Από το 2010 συνεργάτης του περιοδικού «Θέματα Παιδείας».
Facebook