Όταν είχε στην οικογενειακή ζωή της μεγάλα ζόρια, πάλι στην ίδια φωτογραφία κατέληγε ακούγοντας ταυτόχρονα τη φωνή της Χασκήλ να της υπενθυμίζει τραγουδώντας Τσιτσάνη, «έχω να λάβω γράμμα σου…»
Το μυαλό της επέστρεφε πίσω , στα 1994, Πρωτομαγιά με τον μεγάλο έρωτα της ζωής της σε μία από τις συνηθισμένες τους ουζοκατανύξεις με θέα πάντα το λιμάνι της Ναυπάκτου. Είχαν προλάβει να απαθανατίσουν το ολόγιομο εκείνο φεγγάρι και είχαν υποσχεθεί αιώνια αγάπη, κρατώντας ο καθένας από μία φωτογραφία.
Ήταν από τι τελευταίες μέρες του κοινού φοιτητικού τους βίου στην Πάτρα. Ζευγάρι από τις πρώτες μέρες, πίστευαν ότι θα συνέχιζαν και μετά από αυτόν.
Εκείνος μετά τις σπουδές, έφυγε στο στρατό
Δεν έχει όριο το θράσος των κορακιών των τραπεζών, των διάφορων funds και των servicers που γιγαντώνουν την κερδοφορία τους αρπάζοντας τα σπίτια του λαού…
Εκείνη για μεταπτυχιακό στο εξωτερικό
Οι όρκοι αιώνιας αγάπης μετατράπηκαν σε ταχυδρομικές επιστολές στην αρχή κάθε μέρα, στη συνέχεια κάθε βδομάδα, μήνα και αργότερα, στα δύο χρόνια έσβησαν τα ίχνη τους.
Ο καθένας τράβηξε στον τόπο καταγωγής του, εκείνη στον Βορά, εκείνος στο νότο για να φτιάξουν τη ζωή τους.
Έφτιαξε καριέρα, οικογένεια, παιδιά. Πανοπλίες σε μια καρδιά που κάπου-κάπου κτυπούσε σε άλλους ρυθμούς, ήθελε να δραπετεύσει από τα πρέπει του μυαλού της.
Ο καυγάς με τον σύζυγο της, εκείνον με την μεγάλη οικονομική επιφάνεια, που καθημερινά διαπίστωνε ότι ήταν αντιστρόφως ανάλογη με τον ενδιαφέρον της για εκείνη (αν και πάντα ο ποδόγυρος τον συνάρπαζε..) ήταν έντονος.
Άνοιξε και πάλι τον μόνιμο σύντροφο των ατέλειωτων ωρών της μοναξιάς της, το Fb. Εκεί που προσπαθούσε να ζήσει παρακολουθώντας λαίμαργα τις ζωές των άλλων, που συνήθως έδειχναν στιγμές της ευτυχίας τους, έστω και αν βαθιά μέσα της καταλάβαινε την υποκρισία του πράγματος.
Εκεί που τον αναζήτησε μάταια πολλές φορές, πληκτρολογώντας το όνομα του. Μα και εκείνη στο προφίλ της, δεν είχε το πραγματικό της όνομα, μα μόνο τα αγαπημένα της τριαντάφυλλα και ένα ψεύτικο όνομα, φοβούμενη την κοροϊδία των σοβαροφανών συναδέλφων της.
Αποφάσισε να ανεβάσει ως προφίλ εκείνη τη μοναδική φωτογραφία που στοίχειωνε τη ζωή της.
Είχε διαβάσει κάποτε πως «Ο έρωτας μετριέται με την αναμονή». Και αυτή όλα αυτά τα χρόνια φαίνεται πως έκανε …ιώβεια υπομονή..
Τα λαϊκ άρχισαν να πέφτουν βροχή. Αυτό την ηρέμησε. Κοιμήθηκε ήσυχη.
Ξυπνώντας το πρωί, μπήκε ξανά για να τα μετρήσει σε μια προσπάθεια να τονίσει τον πληγωμένο εγωισμό της, να ξεγελάσει ίσως τις αυταπάτες της.
Υπήρχε ένα αίτημα φιλίας. Το όνομα του προφίλ ξάφνιαζε: «Φεγγάρι στη Ναύπαυκτο». Το αποδέχτηκε όλο περιέργεια.
Αντί για πρόσωπο ήταν ένα ουζερί, της φάνηκε γνώριμο της.
Και τότε κατάλαβε. Ήταν εκείνος…
_________________________________________________________________________________________________
Αλέκος Α. Χατζηκώστας Δημοσιογράφος και εκδότης της εφημερίδας «Η Άλλη Άποψη της Ημαθίας» και του alli-apopsi.gr. Άρθρα του έχουν δημοσιευτεί σε εφημερίδες, περιοδικά και site εδώ και δεκαετίες, ενώ έχει συμμετάσχει με εισηγήσεις σε μια σειρά ιστορικά συνέδρια και ημερίδες. Έχει εκδώσει 8 βιβλία και συμμετέχει σε συλλογικούς τόμους.
Αλέκος Α. Χατζηκώστας
