Γράφει ο Βασίλης Λιόγκαρης //
Κατοχή: Ένας μικρός διασωληνωμένος Χριστός, ξεχασμένος και εγκλωβισμένος στην άκρη μιας «ΜΕΘ». Είναι χλωμός σαν κερί και χνουδωτός σαν γέροντας. Έχει τα ματάκια του κλειστά και αναπνέει με το ζόρι. Κανείς δεν δίνει σημασία.
Τα μικρά παιδιά της γειτονιάς τρέχουν στην αλάνα να παίξουν δίτερμα με ένα πάνινο τόπι. Τα περισσότερα είναι με πρησμένες κοιλίες και κίτρινο χνουδωτό πρόσωπο γερόντων.
Κάτι απίθανο όμως-Εκείνη την εποχή πολύ πιθανό-Τα δυσκολεύει.
Στη μέση της αλάνας ένας γέροντας νεκρός και παγωμένος.
Ο πιο μεγάλος της παρέας είπε να βάλουνε όλοι ένα χεράκι, να τον μετακινήσουν σε μια άκρη και να συνεχίσουν το παιχνίδι.
Μεσημέριασε και την άραξαν όλοι κουρασμένοι κάτω από την πιπεριά στο προαύλιο της εκκλησίας. Είχανε στην βρακοζώνα τους ένα κονσερβοκούτι και στην άκρη ένα κουτάλι.
Τα σχολεία είναι κλειστά και τα βιβλία πήγανε για προσάναμμα. Οι δασκάλες φτιάχνανε το πλιγούρι, όπου με λαχτάρα περίμεναν τα παιδιά ζεστό-ζεστό να το καταβροχθίσουν στην άκρη του δρόμου.
Κατά σύμπτωση όμως έτυχε εκείνη τη μέρα να είναι και ψυχοσάββατο.
Ευχής έργο: Σε λίγο θα έβγαιναν από την εκκλησία οι κυράδες με ένα πιάτο φρέσκα, ευλογημένα κόλλυβα.
Όπου άρχισε το ζητιανιλίκι έστω και για μια κουταλιά κόλλυβα.
Κάποια γερόντισσα δεν έδωσε στα παιδιά κόλλυβα από το πιάτο της, αλλά πήγε κατευθείαν στον Γερμανό-Φρουρό που ήταν φύλακας στην επιστρατευμένη Χαροκόπειο Σχολή.
Ο Γερμανός στρατιώτης τα μύρισε και ύστερα, κατά κάποιο τρόπο πήγε και τα πέταξε στην γωνία, για μεγάλη λύπη των πιτσιρικάδων που τον παρακολουθούσαν.
Την άλλη μέρα, ο μικρός διασωληνωμένος Χριστός πέθανε.
Η μάνα του, η Παναγιά της γειτονιάς (χήρα από τον άνδρα της που σκοτώθηκε στο Αλβανικό Μέτωπο)
Δεν έδωσε και μεγάλη σημασία κρατούσε στην αγκαλιά της το άλλο της το μωρό που ούρλιαζε από πείνα κι αυτή δεν είχε στο στήθος της γάλα. Δεν ήξερε τι να πρωτοκάνει. Τα είχε εντελώς χαμένα.
Αυτή την ιστορία που σας διηγήθηκα δεν είναι φανταστική. Είναι πέρα για πέρα αληθινή.
Ένας από τους πιτσιρικάδες με την πρησμένη κοιλιά και το κιτρινωπό χνουδωτό πρόσωπο ήμουνα και εγώ!!!